Wednesday, August 10, 2011

အဲဒီေန႔မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ (by ခေရငယ္)

အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့ လက္ေတြကို
တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ ရမယ့္ေန႔ . .

သူ႔ရင္ခြင္ကို ေခါင္းနဲ႔အေဝွ႕မွာ
“မသာယာဘူး ” မွန္သမွ် ျပာက်သြားမယ့္ေန႔ . .

အ႐ိုးဆုံး ခ်စ္စကားတုိ႔နဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုယ္စီ ခမ္းနားၾကမယ့္ေန႕ . .

အျမတ္တႏုိးအျပန္အလွန္အၾကည့္ေတြနဲ႔
သူနဲ႔ကိုယ္ရဲ့ အခ်စ္ေၾကာင့္
ဟိုး . . မုိးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီမွာ
ေန ၊ လ ၊ ၾကယ္ေတြအစား
ပန္းတစ္ခင္းပြင့္မယ့္ေန႔ . .

ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .

အရွင္႐ုကၡစိုး နတ္မင္းႀကီးက
ေတာင့္တလြန္းလို႔ ကိုယ္ထင္ျပသလို
ကိုယ့္ႏွလုံးသားရဲ့ အရွင္သခင္ကို
ကိုးစားစြာ ဖူးျမင္ခြင့္ရမယ့္ေန႔ . .

အာဒံ နဲ႔ သူ႕ဧ၀ ဆုံၾကတဲ့ေန႔ေပါ့ . . ။ ။

ခေရငယ္(3.8.2011)

6 comments:

Anonymous said...

ဆၾယာ ကဗ်ာ...


ကဗ်ာေတြ အားေကာင္းေနတယ္..ဗ်ဳိ႕..။
ကန

မဒမ္ကိုး said...

ဆံုၾကပါေစ ဆုေတာင္းေပးပါ၏..

မဒမ္ကိုး

တန္ခူး said...

နီးဖို ့ရာဆိုရင္ ဝါဆိုေတာင္မွ ျပာသိုနားတြင္ ထားလိုက္ခ်င္တဲ့... အျမန္ဆံုးနီးၾကပါေစ...

mstint said...

ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး အန္တီ ေက်ာင္းသားဘဝက Romeo & Juliet ဇာတ္လမ္းေလးကို ျပန္သတိရမိတယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Unknown said...

ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .

အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ အဲ့ဒီစာသား

Unknown said...

ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .

အဲ့ဒီစာသားေလးအရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္.....