မနက္တုန္းကေတာ့
ငါ့ဦးေႏွာက္ရဲ႕ညာေတာင္ပံက
စကားလံုးေတြကုိ ကုလားဖန္ထုိး
မ်က္ရည္နဲ႔ ဖုိထုိးၾကည့္ေသးတယ္။
ၾကာပြတ္တေခ်ာင္းရဲ႕ အနမ္းရယ္၊
ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ ဝဋ္တခုရယ္ကုိ
လြမ္းတယ္။
ခုေတာ့ ငါဟာ
ေသာကနတ္ဘုရားနဲ႔ ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္
brand မေရြးေတာ့တဲ့ လူမုိက္ပါကြယ္။
တေန႔ တေန႔
မခ်စ္ပဲ ယူေနရတဲ့ ကေတာ္
စားဝတ္ေနေရးဆိုတဲ့ လက္တြဲေဖာ္ အတြက္
အာရံုေတြကို ဇြတ္အတင္း ဖမ္းခ်ဳပ္
လူသားစက္ရုပ္ လုပ္အျပီးမွာေတာ့
ေန႔တေန႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာတမ္းထုိးအျဖစ္
နည္းနည္းက်န္ေသးတဲ့ ဖန္ခြက္တလံုးရယ္
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူတေယာက္ရယ္ကုိ ေတြ႕လိမ့္မယ္။
ေကာင္းကင္ကုိ (June 2011)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
3 comments:
ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ ဝဋ္တခုရယ္ကုိ
လြမ္းတယ္......တဲ႔
ဆုံးရႈံးသြားတဲ႔ ဝဋ္ ကုိေတာင္လြမ္းသလားကြယ္။
ခံစားဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ။
ခ်မ္းေၿမ့ပါေစရွင္။
အရမ္းမုိက္တယ္
Hmm it appears like your website ate my first comment (it was super long) so I
guess I'll just sum it up what I wrote and say, I'm thoroughly enjoying your blog.
I too am an aspiring blog writer but I'm still new to the whole thing. Do you have any tips and hints for novice blog writers? I'd
certainly appreciate it.
Have a look at my page arion
Post a Comment