Friday, May 22, 2009

ေနာက္ဆံုးပိတ္ အရသာ

အစကေတာ့ ငါဟာ….

အခ်စ္ဆိုတဲ့စ်ာန္နဲ ့ပ်ံေနတဲ့ ရထား

အာရံုထဲက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ဟန္ေတြနဲ ့ၾကြား

အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္ျခင္းဟာ တဒဂၤေတာ့ မွန္ေနတဲ့အမွား။


ေမွ်ာ္ေနတဲ့ဘူတာကို ဆိုက္ခါနီးမွ ကံေတြလွည့္စား

ငါ့က်မွ ကြက္က်ားျပီးေတာ့ ကံေခခဲ့သလား

သူ ့စိတ္ကုိငါ နားမလည္မွဳမွာ သူ ့မာန္ေတြပဲ့သြား

သူ ့ႏွဳတ္ခမ္းေျပာင္းဝက ေပါက္ကြဲထြက္လာတယ္ ရန္မေျပတဲ့စကား

အခုေတာ့ ကုိယ့္ခ်စ္သူဟာ မာန္ေနတဲ့က်ား။


ဇာတ္သိမ္းေတာ့ ငါ့ကုိ အမုန္းလူးထားတဲ့ ျမွားေတြနဲ ့မွန္

ႏွလံုးသားတခုလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ အသားေတြပဲ့က်န္

အံၾသတုန္လွဳပ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ သြားေစတဲ့အသံ

ညည အိပ္မက္္ဆိုးထဲထိေအာင္ ၾကားေနခဲ့ျပန္။


ေအာက္ေမ့မွဳက စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို တားေနခဲ့ျပန္

ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆိုတာ ငါ့ညေတြမွာ ရွားေနတဲ့ရမ္(မ္)

ခ်ိဳေစခ်င္လုိ ့အခ်စ္ထည့္လိုက္မွ ဆားေတြနဲ ့ငန္

ုေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့လက္ထဲမွာ ခါးေနတဲ့ၾကံ။


ေကာင္းကင္ကို

Wednesday, May 20, 2009

ရင္ထဲကအေမ



အေမဟာ
ဝါးလံုးေခါင္းထက္ေတာင္ က်ဥ္းတဲ့
စစ္ဖိနပ္ အတြင္းမွာ
မရမက သာေပးရွာတဲ့ လမင္း။

အေမဟာ
ဒဏ္ရာေတြကို ၾကိဳးအျဖစ္တပ္ျပီး
ကမၻာတုန္ေအာင္ ျမည္တဲ့သီခ်င္း။

အေမေနျပခဲ့တ့ဲ အတၳဳပၸတၱိနဲ ့ သားတို ့သတၱိေတြကို ဆူပြက္ေနေအာင္ ႏွိဳးထားတာ။
အေမေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြနဲ ့သားတို ့ေသြးေတြကို နီရဲေနေအာင္ ဆိုးထားတာ။

အေမ့ရင္ထဲက ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ဆြဲထုတ္
ဓားတစ္လက္လုပ္ျပီး
အဲဒီ့ မိစၦာေတာအုပ္ကို သားတို ့ခုတ္ၾကမယ္ အေမ။

ေသြးဆာေနတဲ့ဘီလူးေတြက
စံမမီတဲ့ သူတို ့ဘဝေလွနံမွာ
အာဏာကို ေအာင္ျမင္မွဳ အျဖစ္ တရားေသ ဓားထစ္ေနခ်ိန္မွာ
အေမကေတာ့ ကရုဏာ ႏွလံုးသားနဲ ့
ျပည္သူ ့ငိုသံကို နားစြင့္တယ္။

အေမဟာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းထဲမွာ ေလွာင္ထားခံရတဲ့ ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္၊
ပ်ံခြင့္မရတဲ့ ငွက္အားလံုးတို ့ရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ေပါ့။
အေမက ပ်ံခြင့္မရေပမယ့္ အေမ့နာမည္ကေတာ့ ဟိုးေကာင္းကင္ဖ်ားမွာပ်ံေနတယ္။
အေမ့ နာမည္တစ္လံုးကို ျပည္သူေတြအတြက္ အေမသံုးခ်င္ေနမွာပဲေနာ္။

ျပည္သူ ့ေမတၱာေတြသာ ပန္းပြင့္ေလးေတြျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ျပည္သူတိုင္းက ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္စီေပးလို ့
အေမ့ ဘဝဥယ်ာဥ္မွာ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ ့ျပည့္ေနေလာက္ျပီ။
အဲဒီ့ ပန္းရနံ ့ေတြေပါ့။
သူတို ့မလိုတမာစိတ္နဲ ့ဘယ္လိုဖံုးဖံုး
ကမၻာတစ္ခုလံုး ေမႊးေနတာ။

မိစ ၦာေတြကေတာ့
ေသနတ္ကို မလႊတ္တမ္းကိုင္ျပီး
မီးေလာင္ေနတဲ့ ကုလားထုိင္ေတြေပၚ အတင္းတက္ထုိင္ေနၾကတယ္ အေမ။
အဲဒီ့ မိစၦာေတြေပါ့၊
သူရဲေဘာ ေၾကာင္လိုက္ၾကတာ။
အေမ့ကို ရင္မဆိုင္ရဲလို ့၊
အေမ့ကို မယွဥ္ျပိဳင္ရဲလို ့
အေမ့ကိုသီးျခား ခြဲထုတ္
အေမ့စာမ်က္ႏွာေတြကို သမိုင္းထဲက အတင္းဆြဲစုတ္လည္း
အေမ့ ပံုရိပ္ေတြက သားတို ့အသည္းထဲမွာ
စုတ္နဲ ့ထိုးထားသလို စြဲျပီးသား။

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို ေျပာပါေစ
အေမဟာ အေမျဖစ္ေနေသးသေရြ ့
သားတို ့ခ်စ္ေနမယ္။
ရင္ထဲမွာ အေမ အျမဲရွိေနမယ္။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေမဟာ ….
က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ရင္ေသြးေတြအတြက္
အေမ့အိမ္ေလးထဲမွာ တိတ္တိတ္ကေလး ငိုေနမလား။
ဒါမွမဟုတ္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနတဲ့ ရင္ေသြးေတြအတြက္
ဆုေတာင္းေမတၱာေတးသီခ်င္းေတြကို တိတ္တိတ္ကေလးဆိုေနမလား။

အေမ့ရဲ ့ အၾကင္နာလက္နဲ ့
သားတို ့ေနတဲ့ ပုခက္ေလးကို
ညင္သာစြာ လႊဲေပးမယ္ ့ေန ့ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနမယ္။

အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုးရဲ ့ေကာင္းကင္
အေမ မိုးမယ့္ ေန ့ေတြဆီကို သားတုိ ့အားလံုး ေရာက္ခ်င္လွျပီ။
အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုး ရဲ ့မိခင္
အေမပ်ိဳးမယ့္ ဥယ်ာဥ္ကို သားတို ့အားလံုး ၾကည့္ခ်င္လွျပီ။


to down this poem click here


ေကာင္းကင္ကို

(အရင္က တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာအေဟာင္းေလးပါ။)

Saturday, May 16, 2009

ေျခာက္လွန္ ့ေနတဲ့ စာရင္းရွည္

ႏွစ္ေယာက္တည္း ေျပာခဲ့မိတဲ့စကား

တကမၻာလံုး ၾကားသြားသတဲ့။


အေမွာင္ခုိျပီး လုပ္ခဲ့မိတဲ့ပံုရိပ္မ်ား

ေခတ္လြန္ ကိရိယာမ်ားနဲ ့

ျပန္ဖမ္းၾကည့္လို ့ရသတဲ့။


ခလုတ္ တခ်က္ႏွိပ္လိုက္ရံုနဲ ့

အားလံုးျပန္သိႏုိင္တယ္။


ေလထုထဲမွာ

ငါထုတ္ေျပာခဲ့တဲ့ အသံေတြေရာ၊ ငါထုတ္မေျပာရဲတဲ့အသံေတြပါ

လွိဳင္းေတြအျဖစ္လွ်ံေနတယ္။

ေလထုထဲမွာ

ငါထားခဲ့မိတဲ့ စိတ္ေတြ၊ ငါမွားခဲ့မိတဲ့ အတိတ္ေတြ

မေပါက္ကြဲေသးခင္ အိပ္ေနတယ္။


တူးေဖာ္ၾကေတာ့မယ္…သမိုင္းထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြကုိ အရွိအတိုင္း

ထုတ္ေဖာ္ၾကေတာ့မယ္….

ဂုဏ္သိကၡာေတြကို ဝတ္လစ္စလစ္….

အတုအစစ္ ခြဲျခားဆန္းစစ္ၾကေတာ့မယ္။


ေတြ ့ၾကေတာ့မယ္ ဗယ္ျပျပီးညာခ်ိဳးခဲ့တာေတြ

ေတြ ့ၾကေတာ့မယ္ အစြယ္ျပျပီး ငါဆိုးခဲ့တာေတြ။


အဲဒီ့အခ်ိန္ဟာ ေျပာသမွ် အဟုတ္လိုက္ထင္ၾကမယ့္ပုတ္သင္ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့

အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ျခိမ္းေျခာက္ဖံုးဖိလို ့လည္း မရေတာ့။

အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ငဲ့ညွာလွ်ိဳ ့ဝွက္ေပးၾကမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့။


လူပီသရံု အမွားေတြနဲ ့

ေဘာင္ေက်ာ္သြားတဲ့ အမွားေတြၾကားမွာ

ဘဝနဲ ့ရင္းျပီး စုိက္ပ်ိဳးခဲ့ရတဲ့ အပင္ေတြပါ

တပင္ျပီး တပင္လဲ

တုန္ေနတဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့

ကုိယ္ ကုိယ္တိုင္ေတာင္ ျပန္မၾကည့္ရဲတဲ့စာရင္းရွည္ၾကီးနဲ႔။


ေၾသာ္…

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျခာက္ေနတဲ့ တေစၦတေကာင္

ကေယာင္ကတမ္းနဲ ့ အေတြးေတြ မစဲ

အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ေခၽြးေတြရႊဲေနေတာ့တယ္။


ေကာင္းကင္ကို

Friday, May 8, 2009

အမွတ္မထင္

အမွတ္မထင္…
ၾကည္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ
ျပာေနရာက ပန္းႏုေရာင္ညစ္
သိပ္သည္းလာတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ ့။

အမွတ္မထင္
ဘြားကနဲ ့ေတြ ့လိုက္ရတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွာ
သံေယာဇဥ္ သစ္္ပင္ေလးေတြစိုက္ပ်ိဳး
သူ ့အသည္း ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာ
နွင္းဆီေလးေတြ လိုက္ထုိးမိတယ္။

အေႏြးဓာတ္လုိ္ေနသူမို ့
မီးကုိ ပ်ိဳးလိုက္မိတယ္။
စည္းကုိ ခ်ိဳးလိုက္မိတယ္။

အမွတ္မထင္…
ႏွလံုးသားကန္ေရျပင္ထဲ
သူ ့စကားပြင့္ေလးေတြေၾကြအက်မွာ
ဂယက္ေပါင္းမ်ားစြာထ
ရင္ခုန္သံဆိုတာ ဖန္တီးယူလို ့မရတဲ့ ဂီတေပါ့။

ႏွိဳးလိုက္စမ္းပါ ဖုန္းသံေလးေရ၊
အထီးက်န္ ငါ့ရဲ ႔ ညအခ်ိန္ေတြကို ခုိးလိုက္စမ္းပါ။
အိပ္ျပီးနားေနရတာထက္
ႏုိးျပီး သူ ့အသံေလး ၾကားေနရတာက
ခြန္အားေတြ ပို ျပည့္ေစလို ့။

အဲဒီ့ ႏွဳတ္ခမ္းပါး ေလးေပါ့။
Soft Power ယမ္္းအားေလးနဲ ့
သူ ့အသံ ပန္းျမွားေလးနဲ ့
စိတ္တိမ္တုိက္ အေမွာင္ေတြကို
အစဥ္အျမဲလာခြင္း
ရင္ထဲမွာလင္း။

ေကာင္းကင္ကို

Monday, May 4, 2009

အိပ္မက္အၾကိဳ

နင့္ဆံပင္ေတြမွာ

အေရာင္ခုနစ္ေရာင္ အခ်ိဳးက်စု

ျဖဴဆြတ္သြားတဲ့အထိ


စကၠန္ ့လက္တံေလး မရပ္မနားသြား

ဆယ္စုႏွစ္ေတြၾကားမွာ ေမာသြားတဲ့အထိ


အခ်ိန္စားသတၱ၀ါရဲ ့ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ

ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေတြ မ်ားမ်ားလာတဲ့အထိ


အသားေတြ တြန္ ့ၾကတဲ့အထိ

ေၾသာ္…အမွားေတြကုိ စြန္ ့ၾကတဲ့အထိ


ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတြ႔ၾကလို ့

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေမ့ၾကတဲ့အထိ


ေရႊလမ္းနဲ ့ေျခလွမ္းေတြ

ဟုိး… မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းမွာ

သြားဆံုၾကတဲ့အထိ


ေကာင္းကင္ကို