Sunday, December 27, 2009

New Year Countdown

တဆယ္..ကိုး
တကယ္ဆိုးတဲ့

ရွစ္..ခြန္
စစ္ႏြံထဲက

ေျခာက္..ငါး
အေၾကာက္တရားေတြကုိ

ေလး..သံုး
အေဝးဆံုးသို ့

ႏွစ္..တစ္
ႏွစ္သစ္မွာ လႊင့္ပစ္ၾကပါစုိ ့။
ေကာင္းကင္ကို

Thursday, December 24, 2009

ေမေမ စန္တာကေလာ့စ္

ငယ္ဘဝရဲ ႔ပ်ားရည္တစက္
တခုေသာ ခရစၥမတ္မနက္မွာ
က်ေနာ္ ေစာေစာအႏိုး
ေျခရင္းမွာ လက္ေဆာင္ မေတြ ့လို ့ အိပ္မက္ေလးအက်ိဳး
ေစ်းကျပန္လာတဲ့ ေမေမက
တိုးတိုးေလးေခ်ာ့ျပီး ျပန္အိပ္ခုိင္းတယ္။
စန္တာကေလာ့စ္ ေနာက္က်ေနတာ ျဖစ္မွာပါတဲ့
ဒီလိုနဲ ့က်ေနာ္ မ်က္လံုးေလးျပန္မွိတ္
စိတ္ကေတာ့
ေမေမ အရုပ္တရုပ္ကုိ တိတ္တိတ္ေလး လာထားသြားတာ သိလိုက္တယ္။

ေၾသာ္
ကေလးဘဝတုန္းက ကေလးလိုေပ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ေမေမက ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။
လူၾကီးဘဝက် လူၾကီးလိုေပ်ာ္ေအာင္ ၾကိတ္မွိတ္ဖန္တီးယူေနရတယ္။

ေမေမေရ
သကၠရာဇ္တခုက သေဘာၤတစီးဆိုရင္
သားတုိ ့က တႏွစ္မွတခါ ကမ္းကပ္ခြင့္ရတတ္တဲ့ သေဘာၤသားေလးေတြပါ။

အခုေတာ့
စန္တာကေလာ့စ္ တကယ္မရွိမွန္းလည္း သိျပီ။
ခရစၥမတ္ကာလဆိုတာ ႏွစ္သစ္မွာ တႏွစ္ပတ္လံုး အလုပ္လုပ္ဖုိ ့
ခဏအားျဖည့္ခြင့္ျပဳထားတဲ့ အခ်ိန္ဇယားေလးတခုမွန္းလည္းသိျပီ။

ေမေမေရ…တခါတခါ
သိျခင္းက အရိပ္ကို မေပးစြမ္းဘူး
အမွန္တရားက ေမတၱာလိုမေအးခ်မ္းဘူး

ေမေမေရ
ခရစၥမတ္မွာေပ်ာ္ဖို ့…တြက္ခ်က္ေနရတဲ့သား
စားပြဲေပၚမ်က္ႏွာအပ္လုိ ့မ်က္လံုးေလးကုိ အမွိတ္
ေမာပန္းေနတဲ့စိတ္ထဲ
ခြန္အားေတြ တိတ္တိတ္ကေလး လာထည့္ေပးပါ။
ေကာင္းကင္ကို

Wednesday, December 23, 2009

စိုးရိမ္ 'စိတ္' မွတ္

ခုဆို ငါ့စိတ္ကမၻာမွာ ရြက္ေၾကြရာသီတခုပဲရွိတယ္။

ႏွလံုးသားနဲ႕ မွားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကလည္း အဆာမေျပခဲ့။
ေခါင္းနဲ ့စားခဲ့တဲ့ အစာေတြကလည္း အစာမေၾကခဲ့။

ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့သူကုိ ေခါင္းေမာ့ထားသူေတြက တရၾကမ္း ဝင္တုိက္တယ္။
ထြက္ေျပးလာတဲ့သူကုိ ဝိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ဒူေဝေဝသမားေတြက ေလွာင္ၾကတယ္။

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ေတြကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္မွာေနရာတကာ

ေၾသာ္…ေလာကမွာ ကုိယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ မယံုႏုိင္ေတာ့တာေလာက္ ေၾကကြဲစရာေကာင္းတာ ဘာမွမရွိဘူး။
ေကာင္းကင္ကို

Tuesday, December 15, 2009

လက္ေဆာင္ (အိုဟင္နရီ ရဲ ့ဝတၳဳ) (ဘာသာျပန္...ေမာင္ထြန္းသူ

ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္နဲ ့ပတ္သတ္တဲ့ အိုဟင္နရီရဲ ့အခ်စ္ဝတၳဳတိုေလးပါ။
လက္ေဆာင္

Monday, December 7, 2009

ႏို ့ရည္ခန္းေနတဲ့ မိခင္

အေဖနဲ ့အေမကေတာ့
လူမခိုးႏုိင္မယ့္ အေမြ
ေပးဖုိ ့ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာပဲ။

ဒါေပမယ့္
ေပးသူနဲ ့ယူသူၾကားမွာ
ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးေခ်ာ္ေနတဲ့ စနစ္…
မကူးႏုိင္ေသးတဲ့ျမစ္ၾကီးတခု ျခားေနတယ္။

အရာရာတိုင္း မွာ အေကာင္းနဲ ့အဆိုး ဒြန္တြဲေနသတဲ့။
ငါေနခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းေတြမွာ အလင္းနဲ ့အေမွာင္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိဳးရွိလဲ။
ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတာေတြကေတာ့
ျမန္မာစာနဲ ့အတူ အလြတ္က်က္ခဲ့ရတဲ့ စာစီစာကံုးေတြ
အဂၤလိပ္စာနဲ ့အတူ အသံထြက္အမွားမ်ားနဲ ့ေဝါဟာရေတြ
သခ်ာၤနဲ ့အတူ ေမးခြန္းခန္ ့မွန္းတြက္ခ်က္မွဳေတြ
ဇီဝေဗဒနဲ ့အတူ သေဘာေပါက္မွဳမပါတဲ့ တပြဲတိုး ဘိုင္အိုသီခ်င္းေတြ
သမိုင္းနဲ ့အတူ ေပၚလစီေရာထည့္ထားတဲ့ မွိဳင္းေတြြ
ဂါရဝ တရားနဲ ့အတူ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ ျပန္မေထာက္ျပရဲတဲ့စိတ္ေတြ….

ေၾသာ္...
ကေလးငယ္ တေယာက္ႏုိ႔ဆာေနသလို
ပညာကုိ ဆာေလာင္ ငတ္မြတ္ေနသူေတြအတြက္
ေက်ာင္းေတြေတာ့ ရွိပါရဲ႕။

ဒါေပမယ့္…
မတက္လုိ ့လည္းမရ၊ တက္ျပီးေတာ့လည္း ဟန္မက်တဲ့
အဲဒီ့ေက်ာင္းေတြကုိ
အားမနာတမ္း ဥပမာေပးရရင္

ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းေတြဟာ...
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ ့လြန္းတဲ့ ကႏၱာရထဲက
ေလာက္ေတြမ်ိဳးပြါးေနတဲ့
ေသာက္ေရအိုးမ်ား။
ေကာင္းကင္ကို

Friday, December 4, 2009

တကၠသိုလ္

ဆံုစည္းျခင္းေတြ စခဲ့တဲ့ေနရာ ၊ ခြဲခြာျခင္းေတြ စခဲ့တဲ့ေနရာ

ေမွ်ာ္ေနခဲ့ျပီး ေရာက္သြားေတာ့မွ မလွပခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေလး

ရယ္သံေတြက လႊမ္းလိုက္၊ က်ည္ဆံေတြက ၾကမ္းလိုက္
ဖြင့္လိုက္၊ ပိတ္လိုက္…..ႏိုးလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႔.....

အေရးအၾကီးဆံုး ဇာနည္ အာဂတအုပ္ရဲ႕
ေသြးအစည္းဆံုး ပါတီဌာနခ်ဳပ္

ေၾသာ္
ႏွစ္ေတြ ဘယ္လုိပဲ ေဟာင္းေဟာင္း
ေခတ္ေတြ ဘယ္လိုပဲ မေျပာင္းမေျပာင္း
ေျဗာက္ေဖာက္သူတို ့နဲ ့ေတာက္ေခါက္သူတုိ႔ ရဲ႕
ၾကမ္းလွတဲ့ စစ္ေျမျပင္ကုိပဲ
မွန္းဆလို ့ ခ်စ္ေနခ်င္ေသးတယ္။
ေကာင္းကင္ကို