အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့ လက္ေတြကို
တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ ရမယ့္ေန႔ . .
သူ႔ရင္ခြင္ကို ေခါင္းနဲ႔အေဝွ႕မွာ
“မသာယာဘူး ” မွန္သမွ် ျပာက်သြားမယ့္ေန႔ . .
အ႐ိုးဆုံး ခ်စ္စကားတုိ႔နဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုယ္စီ ခမ္းနားၾကမယ့္ေန႕ . .
အျမတ္တႏုိးအျပန္အလွန္အၾကည့္ေတြနဲ႔
သူနဲ႔ကိုယ္ရဲ့ အခ်စ္ေၾကာင့္
ဟိုး . . မုိးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီမွာ
ေန ၊ လ ၊ ၾကယ္ေတြအစား
ပန္းတစ္ခင္းပြင့္မယ့္ေန႔ . .
ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .
အရွင္႐ုကၡစိုး နတ္မင္းႀကီးက
ေတာင့္တလြန္းလို႔ ကိုယ္ထင္ျပသလို
ကိုယ့္ႏွလုံးသားရဲ့ အရွင္သခင္ကို
ကိုးစားစြာ ဖူးျမင္ခြင့္ရမယ့္ေန႔ . .
အာဒံ နဲ႔ သူ႕ဧ၀ ဆုံၾကတဲ့ေန႔ေပါ့ . . ။ ။
ခေရငယ္(3.8.2011)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
6 comments:
ဆၾယာ ကဗ်ာ...
ကဗ်ာေတြ အားေကာင္းေနတယ္..ဗ်ဳိ႕..။
ကန
ဆံုၾကပါေစ ဆုေတာင္းေပးပါ၏..
မဒမ္ကိုး
နီးဖို ့ရာဆိုရင္ ဝါဆိုေတာင္မွ ျပာသိုနားတြင္ ထားလိုက္ခ်င္တဲ့... အျမန္ဆံုးနီးၾကပါေစ...
ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး အန္တီ ေက်ာင္းသားဘဝက Romeo & Juliet ဇာတ္လမ္းေလးကို ျပန္သတိရမိတယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .
အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ အဲ့ဒီစာသား
ကိုယ့္ေဆာင္းရာသီေလး
တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔
စကားေျပာ စတတ္မယ့္ေန႔ . .
အဲ့ဒီစာသားေလးအရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္.....
Post a Comment