Monday, January 26, 2009

ၾကိဳး

ကုိယ့္အသားကိုယ္ဆိတ္ၾကည့္ေနဖို ့မလိုေတာ့ဘူး

တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးၾကီးမွန္းငါသိတယ္။


ကုိယ့္ဦးေႏွာက္္တံခါးကိုယ္ေခါက္ၾကည့္ေနဖုိ ့မလိုေတာ့ဘူး

စိတ္ကူးေတြ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး ေဟာက္ေနၾကမွန္း ငါသိတယ္။


အီလက္ထရြန္းနစ္ ေၾကးမံုခ်ပ္ေတြေပၚက

ျမင္ေနက် ျမစ္ၾကီးကုိ

အလ်ားလိုက္ ဖတ္ေနဖုိ ့လည္းမလုိေတာ့ဘူး။

မုဆိုးဆိုတာ ရက္စက္တတ္မွန္း နဂိုကတည္းက ငါသိတယ္။


လူဆိုတဲ့ စက္ေတြကုိ ႏွိဳးဖို ့

စိတ္ၾကြေဆးအတင္း ထုိးမေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။

ယဥ္ပါးသြားတဲ့ ေရာဂါဟာ

ထိုးေနက် ေဆးေတြ မတိုးေတာ့မွန္းနဲ ့

ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ထည့္မေပးႏုိင္တဲ့ ေလာင္စာဟာ

ေကာက္ရုိးထက္ေတာင္ညံ့မွန္း ငါသိတယ္။


ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေကြး

မ်က္ရည္ကိတ္(ခ္)ေတြကိုေတာ့ ဆက္ေကၽြးေနဦးမယ္။

ငါဧည့္ခံထားတဲ့ သစ္သီးေတြကို ဘယ္မ်က္လံုးေတြမ်ား လာခူးမလဲ။

ကဆုန္စိုင္းလာတဲ့ မုန္တုိင္းတစ္ရာကို ၾကံ ႔ၾကံ႕ခံဖို႔

အေမွာင္ရက္ၾကီးစုိးတဲ့

ခုလုိေတာင္တက္ ခရီးမ်ိဳးမွာ

တစ္ေယာက္စိတ္နဲ ့တစ္ေယာက္စိတ္

ၾကိဳးေတြနဲ႕ ျမဲျမဲ ခ်ိတ္ထားဖို ့လိုတယ္။


ေကာင္းကင္ကို

Wednesday, January 21, 2009

အျမစ္

လက္ဖ်စ္တစ္တြက္မွာ ကုေဋတစ္သိန္းတဲ့

အေတြးပူေဖာင္း ေတြထဲမွာ

ေပၚလီယာနာကိုထည့္

ေျမျပင္မွာ ပ်ံ၀ဲဖုိ ့လႊတ္လိုက္တာပဲ။


သည္းခံျခင္းတရားကုိပန္

ကစားသူတိုင္း ႏိုင္ေစမယ့္ ဂိမ္းသီအိုရီက်မ္းၾကီးကုိလွန္ျပီး

ပိတ္ထားတဲ့ နံရံေတြကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္

၀ဲလာတဲ့ ပုဒ္မေတြကုိ ဟုိေရွာင္ဒီေရွာင္နဲ ့

လက္ေတြကုိ တတ္ႏုိင္သမွ်ဆန္ ့တန္း

ဖေယာင္းတိုင္ေတြ လိုက္ကမ္းၾကည့္မိတယ္။


ဒြါရတစ္ေပါက္မွ မရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးထဲ

လႊတ္လိုက္တဲ့ ပူေဖာင္းေတြသာကြဲ

ေပၚလီယာနာေလးသာ ေသြးေတြရႊဲသြားေတာ့တယ္။

ရင္ထဲက ထုိးခြဲထြက္လာတဲ့ ရထားဟာ

ဒီဘူတာပဲ ျပန္ဆိုက္ေတာ့တာပဲ။


ေကာင္းကင္ကို

Saturday, January 17, 2009

မိဘမေကာင္း သားသမီးေခါင္း

ကဗ်ာ အေဟာင္းေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကုိလို ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မိဘဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာ မိဘေနရာကေန စကားေျပာရမွာကို ဒီကဗ်ာ ထရြတ္လို ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာပူခဲ့ရေစခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့။

မိဘမေကာင္း သားသမီးေခါင္း


အစဥ္အလာကို ဆန္ ့က်င္ခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး။
တမင္တကာ စတန္ ့ထြင္ခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး။
ဝမ္းဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ ့
အစာေတာင္းေနရတဲ့ ေခတ္က
စကားပံု အသစ္ကို သက္ေသျပလိုက္ျပီ။

သားသမီးေတြ မေကာင္းတဲ့အခါ မိဘေတြ နာမည္ပ်က္တယ္၊
မိဘေတြမေကာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သားသမီးေတြ အားလံုး ဘဝပါပ်က္တယ္

အတၱနဲ ့တစ္ဘက္ခ်ိဳ႕ေနတဲ့ မ်က္လံုး
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့နား
ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ဦးေႏွာက္
ဒုကၡေရာက္သူေတြအခ်င္းခ်င္း ခ်နင္းခ်င္တဲ့ေျခေထာက္
ေလာဘနဲ ့ထြင္းထားတဲ့ေပတံ
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ဒူး
လည္စင္းခံဖုိ ့ဆို အျမဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ သတၱိ
အဲဒါေတြဟာ ငါတို ့ရရွိခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြေပါ့။

ခင္ဗ်ားတို ့က ကိုယ့္ထမင္းအိုးေလးကို ေသနတ္ရွပ္မွန္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။
ခင္ဗ်ားတို ့က ပုဆိန္နဲ ့ေပါက္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာေတာင္ အပ္နဲ ့မထြင္းရဲခဲ့ၾကဘူး။
ခင္ဗ်ားတို ့က ရင္ေသြးေတြ က်ခဲ့တဲ့ ေသြးေတြနဲ ့ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆက္ေၾကးေပးတယ္။
ခင္ဗ်ားတို ့က အသက္တစ္ရက္ပိုၾကီးတယ္ဆိုတဲ့ သံလ်က္နဲ ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့လက္ညွိဳးေတြကို ျဖတ္တယ္။

ရန္သူက ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ေနခ်ိန္မွာ
ခင္ဗ်ားတို ့က တစ္…ေနရာယူ၊ ႏွစ္…ေနရာယူ၊ သံုး ….ေနရာယူ၊ ေလး…ေနရာယ၊ူ ငါး….ေနရာလု

ဒီလုိနဲ ့
ေရွ ့ကေတြ ့ရတဲ့ ေျခရာေတြအတိုင္း မေက်မနပ္လိုက္အေလွ်ာက္မွာ
ကိုယ့္လိပ္ျပာက ကိုယ့္ကိုျပန္ေျခာက္လာတယ္။

ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ အပင္ေပါက္လာတဲ့အခါ
သူတို ့လက္ညွိဳးေတြ ရင္ကို ေဖာက္လာ ဦးမွာလား။
ခုေတာ့
လွ်ာေပၚမွာ ျမက္ကေလးတစ္ပင္ေပါက္ဖို ့အေရးေတာင္
မိုးခါးေရေတြ အလုအယက္ေသာက္ေနရျပီ။

အတြင္းအဇၥ်တၱထဲ အထိ လွိဳက္စားသြားခဲ့တဲ့ အေမြေတြကို
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္အန္ထုတ္ ပါရေစေတာ့။
ခင္ဗ်ားတုိ ့ေပးခဲ့တဲ့ ဆင္ေျခအဆိပ္ေတြနဲ ့
ငရဲဘံုေပၚမွာ ဆက္မအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ေၾသာ္…
ဝမ္းဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ ့
အစာေတာင္းေနရတဲ့ ေခတ္ကေတာ့
စကားပံု အသစ္ကို သက္ေသျပလိုက္ျပီ။


ေကာင္းကင္ကုိ

(ပံုက ေအပီ ကေန ယူထားတာပါ။)

Wednesday, January 14, 2009

ကဗ်ာေက်ာင္းသား

ေခါင္းက ရင္ဘတ္နဲ ့ သြားဆက္ေနတဲ့ လူထူးလူဆန္း၊

အေတြးထဲမွာ မိုက္ကရိုခ်စ္(ပ္)တစ္ခု ဝင္ေနတဲ့ ကုန္းေပၚကငါး၊

ကုိယ့္အတြင္းငလ်င္ကုိ ကုိယ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို ့စိတ္ထဲမွာ ကင္းတဲတစ္ခုေဆာက္

နာမ္အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ဖုိ ့ လမ္းေဖာက္ေပးရတဲ့သူ။

Tuesday, January 6, 2009

အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္း

ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ

ကုိယ့္ဘဝကို အစာလို တပ္ျပီး

ငါးေတြ ေကာင္းစားဖို ့အတြက္

ငါးေတြကိုပဲ ျပန္မွ်ားရမယ့္သူ။


ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ

ငါးၾကင္းထု အက်ိဳးအတြက္

ငါးၾကင္းဆီနဲ ့ပဲ

ငါးၾကင္းသားကုိ ေၾကာ္ေပးရမယ့္သူ။


ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ

ျပာဖံုးေနတဲ့ မီးခဲေတြကို ေကာက္စား

အိပ္မက္ေတြ အေကာင္ထြားေအာင္

ေျမွာက္စားသင့္သူကုိ လည္းေျမွာက္စားရမယ္

ကိုယ့္ကုိေက်ာ္တက္သြားမွာ မေၾကာက္တဲ့သူ။


ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ

မက္လံုးေတြကုိ ယူခ်င္ေအာင္အစထုတ္

အခက္ဆံုးေတြကို လူမျမင္ေအာင္ ခဏအုပ္ျပီး

ေဆးခါးကို သၾကားအုပ္တဲ့ အတတ္နဲ ့

ပရိယာယ္ေတြလည္း တတ္ရမယ္။


ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ

လူတစ္ေယာက္ကို မ်ိဳးေစ့တစ္ေစ့လို ့ျမင္ရမယ္။

ပုရြက္ဆိတ္အံုလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ဥယ်ာဥ္တစ္ခုကိုုေဆာက္ပါ။


ေခါင္းေဆာင္ဟာ

မ်က္လံုးတစ္ေထာင္

နားတစ္ေထာင္နဲ ့

အသံတိတ္ငိုသံေတြက အစ ၾကားေယာင္တတ္ရမယ္။

အံၾကိတ္မ်ိဳသံေတြက အစ နားေထာင္တတ္ရမယ္။


ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ ႔ ေခါင္းထဲကိုခြဲၾကည့္

ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သစ္ပင္ေတြကို

မီးဖြားေပးေနတဲ့ ေဆးရံုတစ္ရံု ေတြ ့လိမ့္မယ္။


ေကာင္းကင္ကို

Friday, January 2, 2009

အမာခံ

ထိပ္ပုတ္ေခါင္းပုတ္ ေမးခြန္းေတြက

ျပင္ထားတာနဲ ့တလြဲစီ

ငါေတာ့…ကြဲျပီ။

ဒီလိုနဲ ့

ဘဝဆိုတဲ့ စာေမးပြဲမွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပင္စည္ေတြလဲ

လုပ္သမွ် မင္နီေတြရဲလည္း

ေနာက္ဆံုးေတာ့

ခ်စ္သူေပးတဲ့ တစ္မွတ္တည္းနဲ ့ငါကေအာင္တယ္။


ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕တာဝန္ထမ္းဖုိ ့အခ်ိန္အခါက်ျပီမို ့

အၾကိမ္တစ္ရာမက ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ၾကိဳးစားခဲ့လည္း

အခ်စ္ဆႏၵခံယူပြဲမွာ

ကန္ ့ကြက္မဲေတြက မဲပံုးနဲ ့မဆန္ ့

ခဲမွန္ဖူးသူမို ့အသည္းႏွလံုးထဲကလန္ ့လည္း

ေနာက္ဆံုးေတာ့

ႏွလံုးသား မကန္း တဲ့ နယ္ေျမမွာ

ခ်စ္သူေပးတဲ့ တစ္မဲတည္းနဲ ့ငါလည္းႏုိင္တယ္။


ေကာင္းကင္ကုိ