Tuesday, August 23, 2011

ေခတ္မ်က္မွန္

ကမ္းကုန္ေအာင္ ရက္စက္မယ့္ ပုဏၰားရယ္
ၾကိဳသိျပီးသား ဖခင္ရယ္
ထိပ္တုိက္ ေတြ႕ၾကတယ္။

စုိက္ေသာသူ ပုိင္သင့္တယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔
ဖခင္ကုိ ေထာက္ခံသင့္သလား?
“သားသမီးကုိ လွဴမွ
ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရေစ” ဆိုတဲ့
သဘာဝတရား ဆုိတာကုိ
အျပစ္ဆုိရမလား?

သိခ်င္ေသးတာ တခုက
ပါးကြက္သားဆန္ဆန္ ဥပေဒသ ကုိ
ဘယ္သူ ျပဌာန္းခဲ့ပါသလဲ?

သားသမီးလွဴလိုက္တယ္ဆုိတဲ့ ေရစက္ကုိ
အခုေခတ္ထဲမွာ ခ်ၾကည့္ေတာ့
ေခတ္ၾကီးကုိက child rights ေတြ ဘာ rights ေတြနဲ႔
အႏွိဳင္းမဲ့ဆုိေသာ ပါရမီ တခ်ိဳ႕ေတြ
သူ႔ေခတ္နဲ႔သူပဲ ရွိပါေစ။
ေကာင္းကင္ကို

5 comments:

မိုးယံ said...

အဲဒါက သူ႕ေခတ္ထဲမွာ ကုန္သြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဟိုတုန္းက ပုဏၰားက တစ္ေယာက္တည္းေလ.....

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ႏုိင္ငံရဲ့ဥပေဒကုိ ႏုိင္ငံ
အၾကီးအကဲကပဲ ျပဌာန္းခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူးလား........
ဥပေဒနဲ႔ စည္းမွ်ဥ္းေတြက စာအုပ္ထဲမွာပဲေလ
လက္ေတြ႔မွာ မရွိဘူးၿဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီ ကဗ်ာ အားလုံးက
အဟုတ္ေတြၾကီးပဲ...အရမ္းကုိေကာင္းပါတယ္။

မဒမ္ကိုး said...

အင္း ..ဒီလိုရွိတယ္ေလ

mstint said...

ေခတ္မ်က္မွန္ေလး တပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလွဴေပး အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးစလံုးကို ျမင္လိုက္ရတယ္ 'ေကာင္းကင္ကို' ေရ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Naung Naung said...

“သားသမီးကုိ လွဴမွ
ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရေစ” ဆိုတဲ့သဘာ၀တရားက နဲနဲ ပါးကြက္သားဆန္ေပမယ့္ ၊ “ဇနီးမယားကုိ လွဴမွ
ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရေစ” ဆိုတဲ့သဘာ၀တရား ရွိေသးရင္ ေခတ္မ်က္မွန္ထဲမွာျမင္တာေတြက ပါရမီရွင္ေတြအျပည့္ပါလား...။