ဒုလႅဘ

အဲဒီ့တုန္းက
အႏွႈိင္းမဲ့ ဂုဏ္အင္နဲ ့ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကုိ ျမင္လုိ႕လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ေက်းဇူးေတာ္ အနႏ ၱနဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ႕ ႏွႈတ္ကပတ္ေတာ္ကုိ ျမင္လို ့လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မ်က္ေမွာက္ငရဲထဲက လူသားေတြကုိျမင္လို ့
“သဘာဝသနားစိတ္” ေပၚ
ငါ့ကရုဏာေတြ ငါ့အိမ္ တံစက္ျမိတ္ကုိ ေက်ာ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီ့တုန္းက
ေနာင္သံသရာအတြက္ ကုသိုလ္ထုပ္ အေၾကာင္းလည္း မေတြးခဲ့ဘူး။
ေကာင္းကင္ဘံုရဲ႕ ကတိေတြအေၾကာင္းလည္း မေတြးခဲ့ဘူး။
လူအခ်င္းခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေပၚ
ကုိယ့္ဒါနစိတ္ေလးကုိ အလိုအေလ်ာက္ ေလွ်ာ္မိတယ္။

အဲဒီ့လိုမ်ိဳး
ရွားရွားပါးပါး အျဖစ္နဲ ့
ဘဝကုိ တိုက္ျပီး ျပန္စစ္ၾကည့္ေတာ့
ငါဟာ အတၱေလာင္ျမိဳက္
ေပးလိုက္တဲ့ လက္နဲ ့ေတာင္ ရသမွ် ျပန္ႏွိႈက္ေနခ်င္သူပါလား။

ေၾသာ္
ကုိယ္တိုင္လုပ္ ပံုစံခြက္ထဲက
အေလ့က်လူသား
ကုိယ္ေကာင္းေၾကာင္း ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိ ကုိယ္ျပသဖုိ ့
အတၱကင္းေၾကာင္း အတၱကုိ ျပသဖို ့
ငါ့ဆီကေနငါလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ကာလ
ခဏေလာက္ျပန္ရခ်င္လုိက္တာ။
ေကာင္းကင္ကို