Monday, April 5, 2010

ပြင့္မလာခဲ့တဲ့ တံခါးေတြေပၚက

အနာဂတ္ မရွိေတာ့ဘူးလို ့ထင္ေနလည္း
ေမြးရာပါ ရွင္သန္လိုစိတ္နဲ ့ဆက္ျပီး အေလွ်ာက္
ေရွ ့နားကုိနည္းနည္းေလး အေရာက္မွာ
အနာဂတ္က သူ ့လက္သီးနဲ ့ထုိးႏွက္ထုေထာင္း
သူရွိေနေၾကာင္းကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသက္ေသျပတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ရွင္သန္ေနခ်င္စိတ္ကုိ ေနရာတက် ျပန္ထား၊
ျပီးေတာ့…ယာဥ္ေၾကာ က်ပ္က်ပ္ထဲက ကားေတြလို
ေျခေထာက္ေတြကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ ့ေရြ ့လ်ား
တေန ့တလံေတာ့ သြားပါတယ္။
ပုဂံရယ္… ငါမေရာက္ခင္ မေပ်ာက္ပါနဲ ့။

ေခၽြးနဲ ့ရင္းျပီး ရလာခဲ့တဲ့ box မွာ
အာမခံခ်က္ေလး ေတြ ့မလားလုိ ့ေဖာက္ၾကည့္တယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းနဲ ့
ကံေကာင္းပါေစဆိုတဲ့ စာသား
ရပါမ်ားလြန္းေတာ့ ခါးတယ္။

သြားရင္းလာရင္းနဲ ့ေတြ ့ပါလိမ့္မယ္။
ပြင့္မလာခဲ့တဲ့ တံခါးေတြေပၚက “ၾကက္ေျချခစ္”
အဲဒါ က်ေနာ့္ လက္ေဗြျဖစ္တယ္။
ေကာင္းကင္ကုိ

9 comments:

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

တစ္ခါတစ္ေလ
ေပးရင္ ေပးသေလာက္
ၿပန္မ၇ေတာ့
၀မ္းနည္း တယ္ လားးး ...
ေရးထားတဲ့
စာသားထက္
ေခါင္းစဥ္ နာမည္ ပိုၾကိဳက္တယ္ .. !!!

ညလင္းအိမ္ said...

ကဗ်ာေလးမိုက္တယ္ အစ္ကို ...

noblemoe said...

ေကာင္းလိုက္တာ အကယ္ကို အရွိတိုင္းေတြပါပဲ
နွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္
မိုး

သြယ္လင္းဆက္ said...

ကိုေကာင္းေရ ေကာင္းလိုက္တာ။

* တေန႔တလံေတာ့ သြားပါတယ္။ ပုဂံရယ္.........မေရာက္ခင္မေပ်ာက္ပါနဲ႔။..........။
သြားရင္းလာရင္းနဲ ့ေတြ ့ပါလိမ့္မယ္။
ပြင့္မလာခဲ့တဲ့ တံခါးေတြေပၚက “ၾကက္ေျချခစ္”
အဲဒါ က်ေနာ့္ လက္ေဗြျဖစ္တယ္။ *

အရိုးအရွင္းဆံုးနဲ႔အဆန္းက်ယ္ဆံုးခံစားခ်က္ေတြ။

ေက်ာ္ညိဳေသြး said...

ဖတ္လို႔ေတာ႔ေကာင္းတယ္ သိပ္နားမလည္

Angel Shaper said...

တံခါးေပၚက ၾကက္ေျခခတ္ကို လာၾကည့္သြားပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

yinminkhine said...

အနာဂတ္က သူ ့လက္သီးနဲ ့ထုိးႏွက္ထုေထာင္း
သူရွိေနေၾကာင္းကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသက္ေသျပတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ရွင္သန္ေနခ်င္စိတ္ကုိ ေနရာတက် ျပန္ထား၊


တေန ့တလံေတာ့ သြားပါတယ္။
ပုဂံရယ္… ငါမေရာက္ခင္ မေပ်ာက္ပါနဲ ့။

Anonymous said...

ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းနဲ ့
ကံေကာင္းပါေစဆိုတဲ့ စာသား
ရပါမ်ားလြန္းေတာ့ ခါးတယ္။ ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားရခ်င္ေသးလို ့့လဲ ေကာင္းကင္ကို

တန္ဖိုးရွိတာေတြကို တာ၀န္အရ ဆက္ေပးေ၀ဖို ့ဘဲ ၾကိဳးစား။ ဘယ္သူမွ မအပ္ႏွင္းတဲ့ တာ၀န္တရပ္ကို ပခံုးထမ္းေနတာလို ့အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။

ဥပမာ

ဒီလိုနဲ႕ ရွင္သန္ေနခ်င္စိတ္ကုိ ေနရာတက် ျပန္ထား၊
ျပီးေတာ့…ယာဥ္ေၾကာ က်ပ္က်ပ္ထဲက ကားေတြလို
ေျခေထာက္ေတြကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ ့ေရြ ့လ်ား
တေန ့တလံေတာ့ သြားပါတယ္။
ပုဂံရယ္… ငါမေရာက္ခင္ မေပ်ာက္ပါနဲ ့။

ပြင့္မလာခဲ့တဲ့ တံခါးေတြေပၚက “ၾကက္ေျချခစ္”
အဲဒါ က်ေနာ့္ လက္ေဗြျဖစ္တယ္။
ေကာင္းကင္ကုိ

ကဗ်ာသမားေလးတေယာက္က ႏွလံုးးသားကိုရင္းျပီး ဒီေလာက္ေပးရင္ တာ၀န္ေက်ျပီေပါ့။ သူမ်ားေတြမွာ ေငြေတြ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရင္းျပိး ေပးဖို ့ၾကိဳးစား တာေတာင္ တခ်ုိဳ ့က လက္မခံခ်င္ သံသယအျမင္နဲ ့ ့အၾကည့္ခံေနၾကရတယ္။။

Anonymous said...

ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းနဲ ့
ကံေကာင္းပါေစဆိုတဲ့ စာသား
ရပါမ်ားလြန္းေတာ့ ခါးတယ္။ ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားရခ်င္ေသးလို ့့လဲ ေကာင္းကင္ကို

တန္ဖိုးရွိတာေတြကို တာ၀န္အရ ဆက္ေပးေ၀ဖို ့ဘဲ ၾကိဳးစား။ ဘယ္သူမွ မအပ္ႏွင္းတဲ့ တာ၀န္တရပ္ကို ပခံုးထမ္းေနတာလို ့အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။

ဥပမာ

ဒီလိုနဲ႕ ရွင္သန္ေနခ်င္စိတ္ကုိ ေနရာတက် ျပန္ထား၊
ျပီးေတာ့…ယာဥ္ေၾကာ က်ပ္က်ပ္ထဲက ကားေတြလို
ေျခေထာက္ေတြကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ ့ေရြ ့လ်ား
တေန ့တလံေတာ့ သြားပါတယ္။
ပုဂံရယ္… ငါမေရာက္ခင္ မေပ်ာက္ပါနဲ ့။

ပြင့္မလာခဲ့တဲ့ တံခါးေတြေပၚက “ၾကက္ေျချခစ္”
အဲဒါ က်ေနာ့္ လက္ေဗြျဖစ္တယ္။
ေကာင္းကင္ကုိ

ကဗ်ာသမားေလးတေယာက္က ႏွလံုးးသားကိုရင္းျပီး ဒီေလာက္ေပးရင္ တာ၀န္ေက်ျပီေပါ့။ သူမ်ားေတြမွာ ေငြေတြ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရင္းျပိး ေပးဖို ့ၾကိဳးစား တာေတာင္ တခ်ုိဳ ့က လက္မခံခ်င္ သံသယအျမင္နဲ ့ ့အၾကည့္ခံေနၾကရတယ္။။