ျမိဳ ့စြန္ လယ္ကြင္းထဲက
တကၠသိုလ္ေတာရနား
ငွားထားတဲ့ အသိုက္ေလးမွာ
လက္မွတ္တခုကုိ အကိုးကြယ္လြန္သြားမိခုိက္
ေကာ္ဖီတခြက္ကုိအားထား
ၾကက္တူေရြး ဘာဝနာ ပြါးမ်ားမိခဲ့တဲ့ညေတြက
ခုျပန္ေတြးေတာ့ အလဟႆ။
ျမဴးၾက၊ ေအာ္ၾက
မူးၾက၊ ေပ်ာ္ၾက
တခြက္မက်န္ေသာက္ခဲ့ၾကတဲ့ည
မ်က္မွန္ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ညကမွ
ရင္ဘတ္ တခ်ိဳ ့ရခဲ့ေသးတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Posts
14 comments:
အဲလုိညမ်ဳိးေတြမွာ ရင္ဘတ္တခ်ဳိ႕ရတာကေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ ကုိယ္ေတြ႕……။ း-)
ကုိေကာင္းကင္ကုိ မ်က္မွန္ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ည ကုိေတာ့ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္
ရထားသံလမ္းမွာ
:)
မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာျပီ။ အခုမွပဲ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။
အင္း...
လြန္တာေပါ့..ဒီကဗ်ာဆရာ
တခြက္ မက်န္ေသာက္မွဘဲ မ်က္မွန္ေပ်ာက္ပီေပ့ါ ေကာင္းကင္ရယ္၊
ကိုေကာင္းကင္ေရ...
မ်က္မွန္ေပ်ာက္တာ တစ္ခါေလးပဲလား..!!
ထပ္ေပ်ာက္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေသးလား..!!
ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေနဆဲလား..!!
:D :D
ေလးစားခင္မင္ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..
ဒီဂရီဘယ္ေလာက္နဲ႔ေသာက္ၿပီး
ဒီဂရီဘယ္ေလာက္က်ေပ်ာက္သြားလဲညီေလး
လည္ၿပန္ၾကည့္တဲ့ေနရာ ဘာရွိမလဲ
လာၾကည့္သြားတယ္
mnhy
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ လြမ္းစရာေလးဗ်ာ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာ့ အဲ့လိုဘ၀မ်ိဳး မရခဲ့ဖူးဘူး..။ :)
တကယ္ေပ်ာက္တာဟုတ္ပါေစ
ၾကက္တူေရြးဘာ၀နာက ဘာတုန္း
အဲဒီေန႔က...
တကၠသိုလ္ေတာရမွာ
ၾကက္တူေရြးဘာဝနာပြားေတာ့
ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားေပါ့...
မူးၾကရူးၾကရင္း
ငွားထားတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
တန္ဘိုးမျဖတ္လိုက္ရဘူး
အိပ္မက္ႏိုးအထ
ညိဳးက်တဲ႔ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္
မ်က္မွန္မပါပဲ မၾကည့္တတ္ေတာ့
မွဳံဝါးဝါးအျမင္မွာ
မပီျပင္တာ တကယ္သိေေလေတာ့
ေပ်ာက္သြားတဲ႔မ်က္မွန္
ရွာေတြ႔ရင္....ပိုင္ရွင္အမွန္ကို
ျပန္ေပးေစလိုေၾကာင္း
ေၾကျငာေမာင္းခတ္လိုက္ရပါသည္...။
မိုက္တယ္....
ေပ်ာက္ဘူးရွိတယ္ေလ းD
Post a Comment