ဧရာဝတီ ရဲ ့ရင္ေသြးမ်ားအတြက္

"ကရုဏာတရားေတြ ေထာင္အခ် ခံရတဲ့ေခတ္...ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ေတြေတာင္ ဆင္ဆာမလြတ္ေတာ့တဲ့ေခတ္မွာ...ဧရာဝတီကို ဧရာဝတီ ျပန္ျဖစ္ေစဖို အေရးဟာ...ငါတို ့အားလံုး ေဖာင္ဖ်က္ျပီး ဆင္ႏႊဲရမယ့္ စစ္ပြဲ တစ္ပြဲ ျဖစ္တယ္

***** ***** *****

ဧရာဝတီရဲ ့ရင္ေသြးမ်ားအတြက္

ဧရာဝတီရဲ ့ ရင္ေသြးတစ္ေယာက္
အေဖလည္းေပ်ာက္
အေမလည္းေပ်ာက္
သူေျခခ်ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြလည္းေပ်ာက္
သူ ့ရဲ ့အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုလံုး ေန ့ခ်င္းညခ်င္း ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ…

သူခ်စ္တဲ့ အစ္ကို ဘယ္မွာလဲ၊
သူခ်စ္တဲ့ ညီမေလး ဘယ္မွာလဲ၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို ့ရဲ ့ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေနာက္ဆံုးခရီးကိုေတာ့
သူ မျမင္လိုက္ရတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

ဘဝရဲ ့ ေရတို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း မုန္တိုင္းနဲ ့လြင့္ပါ
ဘဝရဲ ့ ေရရွည္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း ေရထဲေမ်ာပါ
ဘဝမွာ ရွိသမွ်အရာအားလံုးကို နာဂစ္ကယူသြားျပီ။

ကိုယ့္ပစၥည္းေလး တစ္ခု ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီးရင္ေတာင္
လူဆိုတာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲတတ္ၾကေသးတာ၊
တြယ္တာစရာ အကုန္လံုး ဆံုးရွံဳး၊ ကမၻာတစ္ခုလံုးေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ
ဘယ္လို အသက္ဆက္ရွင္ၾကရ ရွာေလမလဲ။

နာဂစ္ေရ…
မင္းခဏေလး ေမႊလိုက္တာ
ဘဝေတြ သန္းနဲ ့ခ်ီျပီး ေသေတာ့မယ္။
ေဆြမရွိ၊ မ်ိဳးမရွိ
စားစရာ ေသာက္စရာ မရွိ၊
ကုစရာ ေဆးမရွိနဲ ့
ေစတနာေတြ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ေလာက္ရွိၾကလည္း
ဒုကၡေတြက မဟာစၾကၤာဝဠာမို ့
ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္သေလာက္သာ။

လူအုပ္က တစ္ရာႏွစ္ရာ
စားစရာေလးေတြက တစ္ခုႏွစ္ခုတည္း၊
ၾကက္ကေလး၊ငွက္ကေလးေတြလို သူတို ့အစာလုေနၾကရရွာတယ္။

ရခဲ့လွတဲ့ လူဘဝမွာ
ကံေကာင္းစြာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာပဲလား
အၾကင္နာတရား ထြန္းကားခြင့္မေပးတဲ့ရပ္ဝန္းမွာ
ကံဆိုးစြာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာပဲလား။
ၾကားရျမင္ရတဲ့ သတင္းေတြက
ရင္ထဲမွာ မခ်ိလိုက္တာ။

နာဂစ္ေရ
ဒဏ္ရာေတြအထပ္ထပ္နဲ ့အသားမာတက္ေနတဲ ့ျမန္မာျပည့့္ရင္ဘတ္ကိုမွ တည့္တည့္ၾကီး တက္ၾကိတ္သြားရသလား
လူေတြကို အစာငတ္ေရငတ္ထားထားတဲ့ စစ္ဖိနပ္ထဲမွာမွ လာေရာက္ေမႊေႏွာက္ သြားရသလား။
နဂိုကတည္းက ငတ္ေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္ဟာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ လက္ဝါးျဖန္ ့ေနရျပီ။
နဂိုကတည္းက အရွက္မလံုတဲ့ ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာ့အလယ္မွာ အဝတ္ေတာင္ မကပ္ေတာ့ဘူး။

လူခိုးရင္ အစုတ္ေတာ့ က်န္ေသးတယ္တဲ့
မီးေလာင္ရင္ေတာင္ျပာပံုေတာ့က်န္ေသးတယ္
နာဂစ္ေရ…
မင္းလုပ္လိုက္မွ
ပုပ္ပြျပီး ေပါေလာေပၚေနတဲ့ အေလာင္းေတြ
သခ်ၤ ိဳင္းပ်က္လို ျဖစ္သြားတဲ့ ျမိဳ ့ရြာေတြ
ခိုကိုးရာမဲ့ဒုကၡသည္ေတြနဲ ့
ကပ္မ်ိဳးစံု၊ ေရာဂါမ်ိဳးစံုပဲ က်န္ခဲ့တယ္။

နာဂစ္ေရ
ပြဲခ်င္းျပီး လူသတ္တာ အားမရေသးလို ့
ဒုကၡေပါင္းစံုခ်န္ထားရစ္ခဲ့တာလား။
ဒီလိုနဲ ့ …
အျပစ္မဲ့သူေတြ ေသမင္းေရွ ့ေမွာက္
ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ထပ္ေရာက္သြားၾကဦးမွာလား။
ေၾသာ္..
ဧရာဝတီဟာ
အေလာင္းပံုထဲကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ႏိုးထရေပဦးေတာ့မယ္။

ဧရာဝတီက ညီအစ္ကိုတို ့။
သင္တို ့ရဲ ့ဒုကၡေတြဟာ ငါတုိ ့ရဲ ့ဒုကၡေတြပဲျဖစ္တယ္။
သင္တို ့ရဲ ့မ်က္ရည္ေတြဟာ ငါတို ့ရဲ ့မ်က္ရည္ေတြပဲျဖစ္တယ္။
သင္တို ့ရဲ ့ငိုသံဟာ ငါတို ့ရဲ ့ရင္ထဲမွာ အထပ္ထပ္ပဲ့တင္တယ္။

အို…စပါးက်ီရဲ ့ရင္ေသြးတို ့
သင္တို ့ဟာ ငါတို ့ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့တဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။
သင္တို ့ကို ထမင္းျပန္ေကၽြးဖို ့ငါတို ့မွာတာဝန္ရွိတယ္။

ဘာမွအားမငယ္နဲ ့ဧရာဝတီ
ကမၻာၾကီးရဲ ့ေနရာ အႏွံ ့မွာ
ကရုဏာတရားကို ဌာပနာထားတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြရွိတယ္။
ပိုက္ကြန္ မေၾကာက္တဲ့ငွက္ေတြ ရွိတယ္။
စိတ္သြားတိုင္း ကုိယ္ပါႏိုင္ေအာင္ ငါတို ့အားထုတ္ျပီး
သင္တို ့ရွိရာဆီကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ငါတို ့လာခဲ့မယ္။

ညီအစ္ကိုတို ့…
ဒုကၡပုဝါ ျခံဳထားတဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမပံုၾကီးထဲက
အာေခါင္ျခစ္ ငိုရွိဳက္သံကို ၾကားလိုက္ရဲ ့လား။
နာဂစ္ရဲ ့့ လက္သီးခ်က္နဲ ့
ဧရာဝတီမွာ ငရဲပြက္ေနတာကို ျမင္ရဲ ့လား။

ညီအစ္ကိုတို ့…
ကရုဏာတရားေတြ ေထာင္အခ် ခံရတဲ့ေခတ္
ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ေတြေတာင္ ဆင္ဆာမလြတ္ေတာ့တဲ့ေခတ္မွာ
ဧရာဝတီကို ဧရာဝတီ ျပန္ျဖစ္ေစဖို အေရးဟာ
ငါတို ့အားလံုး ေဖာင္ဖ်က္ျပီး ဆင္ႏႊဲရမယ့္ စစ္ပြဲ တစ္ပြဲ ျဖစ္တယ္။
လိုအပ္ရင္ ကိုယ့္ေသြးကိုယ္ေဖာက္ျပီးတိုက္ၾက
ေမတၱာငတ္ေနတဲ့ ဧရာဝတီ ေသာက္ဖို ့အတြက္။

ေကာင္းကင္ကို

to download this poem click here
(ဟိုတေလာက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို နည္းနည္းျပင္ျပီး တင္ထားတာပါ။)