သူက
ဆူးေတြနဲ ့ရံထားတဲ့ ႏွင္းဆီ
မီးေတာက္ထဲမွာ ပြင္ေနတဲ့ပန္း
မာနေတာင္ထြတ္မွာ စံျမန္းေနတဲ့ နတ္သမီး
သူ ့ရဲ ဆူးေတြက ျဖဴတစ္ေကာင္ရဲ ့ဆူးေတြထက္ ပိုျပီးေတာ့ ခၽြန္ျမတယ္။
စကားတစ္ခါ ကၽြံလိုက္တိုင္း သူက ေျမြေဟာက္ တစ္ေကာင္လို ပါးျပင္းထတယ္။
ငါကလည္း
ခက္ခက္ကိုမွ လိုခ်င္တဲ့ေကာင္၊
ရက္စက္တဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းနဲ ့ နမ္းမွ ငါ့ပါးက အရသာရွိမွာ။
စစ္သူၾကီး ဟန္နီေဘာ္လို အၾကမ္းတမ္းဆံုး လမ္းကိုပဲ ေရြးခ်င္တယ္။
ဇာတ္ေတာ္ထဲက စူဠသုဘဒၵါလို မိန္းမမ်ိဳးနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္။
ႏွလံုးသား ကြဲအက္လို ့ ရႊဲနစ္လာတဲ့ေသြးေတြနဲ ့
မာနၾကီးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့
လက္နက္ခ်လိုက္မယ့္ အလံျဖဴေပၚမွာ
အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ထင္းထင္းၾကီးေရးခ်င္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
10 comments:
A lan hpyu hta twarr tal :P
ကဗ်ာေတြ မေရးဘဲနဲ႕... စစ္တိုက္ေတာ့မလို႕လား ဘရားသား... :D
ခင္ဗ်ားရဲ႔ အႏုပညာေတြကေတာ့ လူၾကီးမင္းမ်ားဦးထုပ္ခၽြတ္လိုက္ၾကပါဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ
အဲဒီ ဆူးေတြ၊မာနေတြ၊ မီးေတာက္ေတြက အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕ရင္ အရည္ေပ်ာ္စၿမဲမို႕...ခက္ခက္အတြက္အားမေလၽွာ႕နဲ႕...
ခက္ခက္ဆိုတဲ႕ ေကာင္မေလးကိုေၾကာတာလား :P
အဟိဟိ စတာ
ဒီကဗ်ာကလဲ အျပင္းစား အမိုက္စားပါလားဗ်ိဳ
ၾၾၾၾၾၾၾၾၾၾဆာေကာင္းစပ္တဲ့ ဘယ္ကဗ်ာကမမိုက္တာလဲ ေမာ္ဒယ္မမရဲ ့။
ဆရာေရ ကဗ်ာလာဖတ္သြားတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေမပ်ိဳ
ေဩာ္ သူကလည္း စိတ္ႀကီးတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးကို နွစ္သက္မိပါတယ္..
မာနၾကီးတယ္ဆိုတာကို ရုိက္ခ်ိဳးဖို႕ ကေလာင္တံပိုင္ထားတာဘဲ၊ မာနၾကီးတဲ့ မိန္းမတိုင္းက ကေလာင္တံကို ေတာ့ ဆီးမခံနိုင္ဘူးတဲ့၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဖဲလွန္ထားခဲ့တယ္ေနာ္။
Post a Comment