Free Thinker ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္ျခင္း

Free Thinker ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွႈန္းကုိ က်ေနာ္တေယာက္တည္းရဲ႕ ရွႈေထာင့္ကေန ပံုေဖာ္ၾကည့္တာပါ။ 

က်ေနာ္ Facebook groups ေတြထဲမွာ ေရးျပီး တင္ခဲ့တဲ့ post ကုိ ထပ္ျဖည့္ျပီး ေရးထားတာပါ။

Free Thinker ဆိုတာက ဘာသာေရး အယူဝါဒ တခုခုနဲ႔ အေသသက္ဆုိင္ေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္တာ။ Free Thinker တေယာက္ဟာ အယူဝါဒေတြထဲက အစိတ္အပိုင္း မွန္သမွ်ကုိ လက္မခံဘဲ အားလံုးလိုက္ပယ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ သိတဲ့ အပိုင္းကို လက္ခံျပီး တန္ဖိုးမရွိဘူးလုိ႔ သိတဲ့ အပုိင္းကို ပစ္ပယ္တာပါ။ 

အသိပညာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့သူဆုိရင္ ဘာသာေရးေတြအျပင္ ဘာသာေရး မဟုတ္တဲ့ အယူအဆေတြထဲကပါ သင့္ေတာ္ရာကုိလက္ခံ၊ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ထင္တာကုိ ပစ္ပယ္ပါလိမ့္မယ္။ Free thinker ဆုိတဲ့ စကားလံုးအတုိင္း သူ႔ ေရြးခ်ယ္မွႈ၊ မေရြးခ်ယ္မွႈ လက္ခံတဲ့အရာ၊ လက္မခံတဲ့ အရာေတြက အမ်ားနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ သူက individualist တေယာက္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ အသိပညာမွန္သမွ်ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျပီး အယူဝါဒေတြ အားလံုးကုိ tool တခုခု အျဖစ္ပဲ သေဘာထားတဲ့သူေတြကို Free Thinker လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ tool ကုိသံုးမယ္ဆိုတာကုိ မိမိဘာသာ ဆံုးျဖတ္ရတဲ့အတြက္ ဘဝက စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလာမယ္။ အႏုပညာ တရပ္လိုျဖစ္လာမယ္။ ဘာသာေရးေတြရဲ႕ အယူအဆေတြဟာ ဘာသာေရး တခုထဲမွာတင္ တခုနဲ႔ တခု ခ်ိတ္ဆက္ထားတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တပုိင္းကုိ လက္ခံတာနဲ႔ က်န္တဲ့အပိုင္းကုိ လက္ခံလုိက္စရာမလို သလို တပုိင္းကုိ ပယ္တာနဲ႔ ေနာက္တပုိင္းကို လိုက္ပယ္စရာ မလိုပါဘူး။ အသံုးဝင္မယ့္ အပိုင္းကုိ ေရြးခ်ယ္ အသံုးခ်ယံုပါပဲ။

Free thinker ဟာ စဥ္းစားစရာေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနလိမ့္မယ္။ ေမးခြန္းေတြကို ေသသည္အထိ ဆက္တုိက္ ထုတ္ရင္း တတ္ႏုိင္သမွ် အသိဥာဏ္ေဘာင္ကုိ ခ်ဲ႕သြားလိမ့္မယ္။

Free thinker တေယာက္မွာ တခုခုကုိ အေသတိုက္ခုိက္စရာ တခုခုကုိ အေသကာကြယ္ေပးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အယူအဆ တခုခုမွာ သူမၾကိဳက္တာေတြ႕ရင္ rational arguments ေတြနဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ခ်င္ ေဝဖန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ Free thinker တေယာက္ဟာ ဘယ္အယူအဆကုိမွ အသားလြတ္ ပုတ္ခတ္မွာ မဟုတ္ပါ။ 

သူအသိပညာလုိ႔ ထင္တဲ့အပုိင္းေတြကုိေတာ့ဘယ္ဘာသာ ဘယ္အယူအဆထဲမွာ ပါေနေန ျမတ္ႏုိးလိမ့္မယ္။ Free Thinker ဆိုတာ ဘယ္ဘာသာေရးနဲ႔မွ ဆိုင္မေနနဲ႔အတြက္ ကုိယ့္ကဗ်ာကုိ ကုိယ္စပ္ရတဲ့သူ။ ကုိယ့္စာအုပ္ကို ကုိယ္ေရးေနတဲ့သူ။ ကုိယ့္ဘဝေနနည္းကုိ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ျပီးေတာ့တဖံု၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းအားျဖင့္ပါ တည္ေဆာက္ေနတဲ့သူ။

Free Thinker တေယာက္ဟာ ဘာသာေရး ထဲက ပံုျပင္လုိလို ဟာေတြကုိေတာ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္လုိ႔  ယံုေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့ ပံုျပင္ ကုိေတာ့ အသံုးမက်တဲ့ဟာ အျဖစ္ မျမင္ဘဲ တန္ဖုိးရွိတာ အျဖစ္ျမင္မယ္။ Surrealism အနုပညာ တရပ္အျဖစ္ ျမင္ခ်င္လည္း ျမင္္မယ္။ ျပီးရင္ အေကာင္းဘက္ကေရာ အဆိုးဘက္ကေရာသံုးသပ္မယ္။ 

ဥပမာ ေဝသႏၱရာဇာတ္ေတာ္ကုိ ဆုိရင္… ပါရမီျဖည့္တဲ့ေနရာမွာ အယုတ္အလတ္အျမတ္ ေရြးမေနဘဲ လွဴရမယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ ဒါနပါရမီ (ဒါမွမဟုတ္ တျခားပါရမီေတြ ျဖည့္မွႈဟာ) တျခားပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ မူတည္မေနဘဲ (ဥပမာ...သူေကာင္းမွ ကုိယ္ျပန္ေကာင္းမွာမ်ိဳး၊ သူေတာ္ေကာင္းကုိမွ လွဴမယ့္ဟာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ) သူေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ဘယ္သူ႔ကိုမဆုိ ကုိယ္ေကာင္းမယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရေအာင္ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ သင္ခန္းစာ ေပးတာလို႔ ျမင္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပါရမီျဖည့္သူဟာ ဘာကုိမွ တပ္မက္စြဲလမ္းမေနဖုိ႔ လုိတယ္လို႔ သင္ခန္းစာ ေပးခ်င္တာလို႔ ျမင္တယ္။ မဟာဇနက ဇာတ္ဆုိလည္း မဆုိင္တဲ့နတ္ေတြဆီ ရွိခုိးမေနဘဲ လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတာရယ္၊ ဇြဲဆုိတာ အဆံုးစြန္ထိ အဲလိုရွိရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးရယ္ကုိ နိမိတ္ပံုနဲ႔ သင္ခန္းစာေပးတယ္လုိျမင္တယ္။ တဘက္မွာလည္း အေကာင္းခ်ည္းေတာ့ ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပံုျပင္ေတြရဲ႕ ေပ်ာ့ကြက္ေတြကို လည္း စဥ္းစားမွာပဲ။ ေဝသႏၱရာဇာတ္မွာဆုိရင္ အရင္ေခတ္က လူေတြက သားသမီးကုိ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းအျဖစ္ သေဘာထားျပီး ရက္ရက္စက္စက္ လွဴလိုက္တယ္၊ ယဇ္ပူေဇာ္ပံု ဆန္ဆန္လုပ္လုိက္တယ္လို႔ ျမင္မယ္။ အဲဒါကလည္း အဲဒီ့ေခတ္ရဲ႕ စံနဲ႔ေတာ့ ရက္စက္မွႈ မမည္ေလာက္ဘူး။ ခုေခတ္စံနဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ Human trafficking ေတြ child rights ေတြနဲွ႔ ျငိေနတယ္။ အဲဒီလို ပံုျပင္ေတြကုိ ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ အဲဒီ့ေခတ္က စံႏွႈန္းေတြရယ္၊ စံႏွႈန္းေတြ evolution ျဖစ္လာပံုရယ္ကုိ ျမင္လာလိမ့္မယ္။ ပံုျပင္ေတြ ျဖစ္ပါေစ ဦးေတာ့ ဘယ္ဘက္က သံုးသပ္သံုးသပ္ ကုိယ့္အတြက္ စဥ္းစားေတြးေခၚစရာ ရတာက အျမတ္မုိ႔လား။  ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာ ပံုျပင္ေတြ၊ ပံုျပင္ထဲက ငရဲေတြကုိ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြ သဖြယ္ သူ႔ကုိ တရားေသးၾကီး ေျပာလာရင္ေတာ့ ျပံဳးေနပါလိမ့္မယ္။

ပံုျပင္ကုိ တကယ္ထင္ျပီး လံုးဝ ေဖာက္ထြက္မေတြးႏုိင္ေအာင္၊ မေဝဖန္ရဲေလာက္ေအာင္ ပိတ္မိေန၊ ယံုေနရင္လည္း Free Thinker မဟုတ္ႏုိင္သလို တဘက္မွာ မင္းတုိ႔ ပံုျပင္ၾကီးက ယုတၱိမရွိဘူးဆုိတာနဲ႔ေလာက္တင္ ရပ္ေနရင္လည္း Free Thinker ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ညီမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Free Thinker တေယာက္ဟာ ဘာသာေရးေတြ၊ အယူအဆေတြ ဆီကေန အသိပညာေတြရတဲ့အတြက္ ဆရာဆုိတာေတာ့ ရွိတယ္။ ဆရာတေယာက္ေတာ့ မကတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေျပာသမွ် ေခါင္းျငိမ့္ေနမွာ မဟုတ္ဘဲ ဆရာရဲ႕ ဟာကြက္ကုိလည္း ရွာေနလိမ့္မယ္။

Free Thinker တေယာက္အတြက္ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးကမွ အဆိပ္မဟုတ္ဘူး။ စာေတြ အယူအဆေတြကို မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ အလြယ္တကူ လက္ခံလိုက္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္စာကမွ သူ႔ကို အဆိပ္မသင့္ေစဘူး။

Free Thinker တေယာက္ဟာ ဘာသာေရးတိုင္းကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ေလးစားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရဲ႕ေလးစားမွႈဟာ ဘာသာေရးေတြကို ေဝဖန္ျခင္း၊ မေဝဖန္ျခင္းနဲ႔ေတာ့ သက္ဆိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာသာေရး အယူအဆ တခုခုဟာ အမွန္တရား ရွာေဖြမွႈ လမ္းမမွာ လာျပီး ပိတ္ဆို႔ေနရင္၊ သိပၸံနယ္ပယ္ကုိ က်ဴးေက်ာ္လာရင္ Free Thinker တေယာက္ဟာ ေဝဖန္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဖန္ေပမဲ့ ဘာသာေရးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ အသားလြတ္ ပုုတ္ခတ္ဆဲဆိုမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Free thinker တေယာက္ဟာ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္သာ အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရး အေတြးအေခၚေတြ၊ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ အပါအဝင္ ေနရာအားလံုးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေတာႏုိင္သူ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အႏုပညာရပ္နဲ႔ ဥပမာေပးရရင္ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ အႏုပညာဝါဒ အားလံုးကုိ အသံုးခ်စရာ tool ေတြ အျဖစ္ပဲ ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ဂႏၴဝင္ပံုစံမွ အႏုပညာ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ေမာ္ဒန္၊ ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္ မွ အႏုပညာဆိုတာမ်ိဳး ေဘာင္ခတ္ေနမွာ မဟုတ္ပါ။ အႏုပညာေျမာက္ေရးအတြက္ နည္းစနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ tool အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဖန္တီးသူ ပုိင္ႏုိင္သလို အဆင္ေျပသလုိ အသံုးခ်ဖုိ႔ပဲ လိုအပ္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဂႏၴဝင္နည္းစနစ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ surrealism ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ tool ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါင္းစပ္ျပီး ဖန္တီးထားတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အဓိကက ဖတ္ရွႈသူ ခံစားသူရဲ႕ စိတ္မွာ အႏုပညာေျမာက္သြားရင္ အႏုပညာလုိ႔ သတ္မွတ္လိုက္တာပါပဲ။ 

တခ်ိဳ႕ေတြ ေျပာသလို အႏုပညာကိုမွ မခံစားတတ္ရင္ လူမဟုတ္ေတာ့ သလိုလို၊ အႏုပညာ မခံစားတတ္တဲ့သူနဲ႔ စကားမေျပာခ်င္သလိုလိုေတြလည္း Free thinker တေယာက္မွာ မရွိပါ။ အဲလုိ ရွႈေထာင့္ တခုတည္းကိုၾကည့္ျပီး လူတေယာက္ကို တန္ဖုိးျဖတ္သူေတြဟာလည္း ဘာသာေရးအစြန္းသမားေတြနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ငါတုိ႔ ကုိးကြယ္တာ ငါတုိ႔ ျမတ္ႏုိးတာကို မင္းတုိ႔ မကုိးကြယ္ မင္းတုိ႔ မျမတ္ႏုိးဘူးဆိုရင္ မွားေနတယ္လုိ႔ တဘက္သတ္ စြပ္စြဲေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ Free thinker တေယာက္ဟာ ကုိယ္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ အရာေတြကို သူမ်ားက ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္း မရွိလည္း လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ လူတေယာက္ကို ဘာသာေရးတခုတည္း၊ အႏုပညာ တခုတည္းကုိ ၾကည့္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ တန္ဖုိးျဖတ္မွာ မဟုတ္ပါ။ Free Thinker တေယာက္မွာ လူမ်ိဳးေရးအရခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း၊ ေဒသစြဲအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းေတြလည္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါ။ Free thinker လူကိုလူအျဖစ္ပဲ ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ 

Free thinker ဆိုေပမဲ့ အႏုအရင့္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကြဲေနပါလိမ့္မယ္။ အယူအဆ အေသးစိတ္ေတြလည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကြဲေနပါလိမ့္မယ္။ တဘက္မွာ Free thinker ဆိုတာဟာ အေတြးအေခၚေတြ relatively free ျဖစ္လို႔သာ သံုးႏွႈန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ အဆံုးစြန္ထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေခၚက်င့္သံုးခြင့္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ရမွာမဟုတ္တာကုိ နားလည္ပါတယ္။ (ဥပမာ… society ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွႈကုိလည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ေရွးရုိးစြဲ အေတြးအေခၚေတြ၊ society မွာ အရုိးစြဲေနတဲ့ အယူအဆေတြထဲကေန ေဖာက္ထြက္ပါလိမ့္မယ္။) ပံုေသ မရွိႏုိင္ပါ။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္လည္း မတူႏုိင္ပါ။ Free thinker ဆိုတာမွာ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚသူကုိပဲ ဆုိလိုတာပါ။ Free ျဖစ္ျခင္းနဲ႔ မွန္ျခင္းမွားျခင္းကလည္း မသက္ဆုိင္ပါ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆံုးျဖတ္ေတြးေခၚရတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ free thinker က မွားသြားႏုိင္ျပီး free thinker မဟုတ္သူက မွန္ခ်င္မွန္ေနပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ free thinker မဟုတ္သူရဲ႕ အမွန္အမွားဟာ သိျမင္လုိ႔ မွန္ျခင္းမွားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အယူဝါဒေတြကုိ အေသလုိက္နာရာက ျဖစ္လာတာမို႔ ပညာမတိုးႏုိင္ပါ။ Free thinker ကေတာ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚေနသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရွွ႕ကုိ ေျခလွမ္းေနပါတယ္။

ဘာသာေရးေတြကုိ ယံုၾကည္သူေတြ အေပၚမွာ free thinker တေယာက္အေနနဲ႔ အျမင္က…သူတို႔လည္း သူတုိ႔အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ ထင္တဲ့ tool ကုိ သံုးေနတယ္လုိ႔ သေဘာထားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိပါ။ ဘာသာေရးေၾကာင့္ စိတ္ေကာင္းေမြးႏုိင္သူေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ စည္းကုိေက်ာ္လာျပီး တျခားလူကုိ သူတုိ႔လက္ခံထားတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ လာတိုင္းရင္ေတာ့ မၾကိဳက္ပါ။ ဘာသာေရးအတြက္ ရန္ျဖစ္ၾကတာ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ မီးမ်ားမီးႏုိင္…ေရမ်ားေရႏုိင္ဝါဒနဲ႔ အႏုိင္က်င့္ၾကတာကိုလည္း မႏွစ္ျမိဳ႕ပါ။  

လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမွႈနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကာလာမသုတ္ ဟာ ေတာ္ေတာ္နာမည္ၾကီးပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖာ္ျပရရင္ “ေျပာသံၾကားရံုနဲ႔ အတည္မယူနဲ႔။ အစဥ္အဆက္စကားျဖစ္ရံု၊ စာအုပ္ထဲမွာ ပါရံု၊ ၾကံဆေတြးေတာလို႔ရရံု၊ ဆရာသမားစကားျဖစ္ရံု ေတြနဲ႔ အတည္မယူနဲ႔၊ မိမိကုိယ္တုိင္ သိေအာင္ၾကိဳးစား” ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ အမ်ားက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္စံထားခ်င္တဲ့ Free thinker ဆိုတာဟာ ကာလာမသုတ္ကုိေတာင္ ကာလာမသုတ္နဲ႔ ျပန္သံုးသပ္မယ့္သူမ်ိဳးပါ။ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ကာလာမသုတ္အေပၚ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိမွႈေတြ မွန္ကန္သလဲ၊ အဲဒါကုိ လက္ကုိင္ထားရင္ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးေတြ ဘယ္လိုရွိမလဲ ဆိုတာကအစ ျပန္သံုးသပ္မယ့္ free thinker မ်ိဳးပါ။ ကာလာမသုတ္ကုိ တခ်ိဳ႕လူေတြ အဓိပၸါယ္ဖြင့္သလုိ “ကိုယ္တုိင္သိမွ ေသခ်ာယံုရမယ္” ဆိုတာကိုလည္း ေနရာတကာမွာ လက္ကုိင္ထားဖို႔ လိုမွာ မဟုတ္ပါ။ စကားကပ္ေျပာသူေတြနဲ႔ ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကုိ လက္ခံျခင္းမ်ိဳး၊ လေပၚကုိ လူေရာက္တယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံျခင္းမ်ိဳး၊ သိပၸံစမ္းသပ္ခ်က္ေတြကုိ လက္ခံေၾကာင္း ေျပာရင္ “မင္းကုိယ္တုိင္ သိတာလား၊ မင္းကုိယ္တုိင္ စမ္းသပ္တာလား” ဆိုျပီး ျပန္ေမးတာ မ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြထဲက ဘာသာေရးေတြ၊ စာအုပ္ေတြထဲက သမုိင္းေတြကို မ်က္ေစ့မွိတ္ လက္ခံျခင္းမ်ိဳးနဲ႔၊ သိပၸံစမ္းသပ္ခ်က္ေတြကို လက္ခံျခင္းမ်ိဳးက မတူပါ။ သိပၸံစမ္းသပ္ခ်က္ေတြဟာ တိက်တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ အစမ္းသပ္ခံျပီးသားမို႔၊ တိက်တဲ့ စနစ္ေတြကို ျဖတ္သန္းလာျပီးသားမို႔ အဲဒါေတြကုိ လက္ခံျခင္းနဲ႔ ဘာသာေရးေတြ တခ်ိဳ႕သမုိင္းေတြထဲက ဒ႑ာရီေတြကုိ လက္ခံျခင္းမ်ိဳးက လံုးဝမတူနုိင္ပါ။ 

Free thinker တေယာက္ဟာ သိပၸံေတြ၊ logic ေတြကို လက္ခံတယ္ဆိုေပမဲ့ သိပၸံေတြ၊ ေလာဂ်စ္ေတြရဲ႕ ေဘာင္ခတ္ထားခံရတဲ့ ရုပ္ဝါဒီ တေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အႏုပညာေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသလို၊ လူသားေတြ ေကာင္းက်ိဳး..ပုိက်ယ္ျပန္႔လာရင္ေတာ့ ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစမယ့္ အရာမွန္သမွ်ကုိ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ Free thinker တေယာက္ဟာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား+သိပၸံ+ေလာဂ်စ္+လူမွႈေရးေတြကုိ လက္ကုိင္ထားျပီး ဟန္ခ်က္ညီညီ အသံုးခ်နုိင္ဖုိ႔ လိုတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘဝမွာ ပံုေသမဟုတ္တဲ့ ေလာကဓံေတြ၊ ပံုေသမဟုတ္တဲ့ ျပႆနာေတြကုိ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပံုေသနည္းေတြ၊ ပံုေသနီတိေတြေတာ့ အဆင္သင့္ မရွိႏုိင္ပါ။ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ခရီးသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အေပၚမွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တာေတြ အားလံုးကုိ က်ေနာ္ အျမဲလက္ခံက်င့္သံုးေနႏုိင္ျပီလို႔ မဆိုလိုပါ။ က်ေနာ္ ထားရွိတဲ့ စံေတြ ျဖစ္ျပီး အဲဒီ့အတိုင္း တတ္နုိင္သမွ် က်င့္သံုးေနထုိင္ ဖို႔ေတာ့ အျမဲ ၾကိဳးစားပါတယ္။ အျမဲလည္း ၾကိဳးစားေနမွလည္း ျဖစ္မယ့္အရာပါ။  (by ေကာင္းကင္ကုိ)