ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနျပီဆို
အခ်ိန္ေတြက အေျပးသန္တယ္။
ဒီလိုနဲ ့
ေရႊေရာင္ေန႔ရက္တို ့ ခဏတာ ေနာက္
တေစၦတေကာင္ေျပးတက္ တံခါးလာေခါက္တယ္။
ႏွစ္ထပ္မွာ arrivals
ေလးထပ္မွာ depatures တဲ့။
ဒီေလဆိပ္မွာ
နတ္ျပည္နဲ ့ငရဲက
ႏွစ္ထပ္ပဲျခားတယ္။
ေဝးရေတာ့မယ္….
ေမွးစက္ခ်င္တဲ့ ပုခံုးေလးေတြ၊
ေဆးဘက္ဝင္တဲ့ အျပံဳးေလးေတြနဲ ့ေဝးရေတာ့မယ္။
ငါလႊတ္ေပးလုိက္ရမယ့္ လက္ကေလးေတြထဲမွာ
ကမၻာတခုလံုးပါသြားေတာ့မွာပါလား။
အခ်ိဳဆံုးကုိ စားျပီးစ အခါမွာ
အားလံုးဟာ ခါးသြားသတဲ့။
လြမ္းဆြတ္ျခင္းဓားစက္ လက္ခ်က္နဲ ့
ရုပ္နဲ ့နာမ္ အိုးစားကြဲသြားရတဲ့အခါ....
စိတ္က သူနဲ႔လိုက္သြားျပီး
ခႏၶာကုိယ္က ေလဆိပ္ကေန ျပန္လာရတဲ့အခါ
ေနသားက်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကႏၱာရတခုဟာ
နဂုိထက္ပိုေျခာက္ခန္းသြားေတာ့တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Wednesday, February 24, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
အဲ့အခ်ိန္မွာ
ပါးၿပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြ နဲ႕ေလ .. :(
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
ေဝးရေတာ့မယ္….
ေမွးစက္ခ်င္တဲ့ ပုခံုးေလးေတြ၊
ေဆးဘက္ဝင္တဲ့ အျပံဳးေလးေတြနဲ ့ေဝးရေတာ့မယ္။
ဟင္႔ ဟင္႔... ငိုခ်င္လာျပီ အစ္ကုိရ...
မ်က္၀န္းထဲမွာ မိုးရြာျပီးညိဳ :P
အဲသလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ တစ္ကိုယ္တည္း ျပန္လာခဲ့ရတဲ့လမ္း တကယ့္ကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးၾကီးပါဗ်ာ..။
arrivals ရွိလုိ႕ departures ဆုိတာ ရွိလာတယ္ ထင္ပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဧည့္သည္ႀကီး အေရအတြက္ မ်ားရင္ ဧည့္ဝတ္မေက်မွာ စုိးလုိ႕ ထင္ပ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကန
ငိုေနတာလား နာလည္းႏိုခ်င္တယ္. နင္ကံေကာင္းပါတယ္ ဟယ္ တစ္ကယ္ခ်စ္လို႕ေတာင္ေရာက္လာတာဘဲကိုး
စိတ္အာရုံမွာ အေရာင္ေျပးေနတဲ့ ျမင္ကြငး္ေတြက ပိုပီျပင္လာၿပီး.. မ်က္လုံးနဲ႔ ျမင္လြယ္တဲ့အရာအားလုံး ေ၀၀ါး ကြယ္ ေပ်ာက္ သြားရတယ္..
ထပ္တူ ခံစားမိတယ္ အကိုေကာင္းကင္ကို..။
ထပ္လာဖတ္တယ္ အကုိရာ.. း)
Post a Comment