Saturday, February 28, 2009

ေဝရင္းနဲ ့ေၾကြ


တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြမွာ ဆင္တူယိုးမွားနဲ ့

သ႑ာန္ေတြ မ်ိဳးစံုကြဲျပား

ႏွလံုးသားေတြရဲ႕ အေပၚဆံုးအထပ္မွာ ပင့္ထားၾကလည္း

စံုအကန္းေတြရဲ႕ အလံုခန္းေတြထဲမွာ

အပူသတ္တရားေတြက လူသတ္ဓားေတြေလာက္မစြမ္း

လူလူခ်င္း မျမင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ ကန္းေနေသးေတာ့

ဘုရားေတြဟာ part time ပဲ အာဏာရ

တန္ခုိးအရွိန္အဝါေတြ ေလွ်ာက်သြားေတာ့တယ္၊

အပူေတြနဲ ့ကစားေနတဲ့

လူေတြရဲ ့နားမွာ

တရားဆိုတဲ့ တူရိယာကုိ

တီးရင္းအသံဝင္သြားတဲ့

စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္မ်ားအျဖစ္...


ေကာင္းကင္ကို

11 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုေကာင္းကင္ေရ..
အရင္ဆံုးလာဖတ္တယ္..
ဘုရားေတြ Part Time ပဲ အာဏာရတယ္ဆိုတာေလး ၿပံဳးမိတယ္.. း)

ခင္တဲ႔..

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ႏွလံုးသားေတြရဲ႕ အေပၚဆံုးအထပ္မွာ ပင့္ထားၾကလည္း

စံုအကန္းေတြရဲ႕ အလံုခန္းေတြထဲမွာ

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေရးေလး၊

ဘုရားေတြဟာ part time ပဲ အာဏာရ

တန္ခုိးအရွိန္အဝါေတြ ေလွ်ာက်သြားေတာ့တယ္

အႏွစ္သာရေတြဖတ္သြားတယ္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာခံစားသြားတယ္အစ္ကို .......

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကဗ်ာကိုႏွလံုးသားနဲ႔လာခံစားတယ္ညီေရ႕

အပူသတ္တရားေတြက လူသတ္ဓားေတြေလာက္မစြမ္း......သိပ္မွန္တာပဲညီေလးေရ႕

Eduking said...

စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္ေတြပါ အစ္ကိုေရ..
ႀကိဳက္သြားတယ္ဗ်ာ. း)

ေကာင္းကင္ျဖဴ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာ

တန္ခူး said...

ေ၀ရင္းနဲ ့ေၾကြ… ဖတ္ရင္းနဲ ့ေမာေမာလာတယ္… ေရးတတ္ပါ့…

Anonymous said...

ေကာင္းကင္ကိုေရ...

အဲလိုေတြ ေတြးမိလာရတဲ့ အေျခအေနေတြေပါ့ေနာ္..
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ..

အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစ..။

Mintasay said...

goody, man

ဂ်ဴနို said...

ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေကာင္းကင္ကို ရယ္။
အလုပ္ေလၽာ့တဲ့ထဲ ဘုရားေတြပါ ပါသြားေရာလား။ ေကာင္းေရာ။

အယ္ဇီ

Anonymous said...

ေကာင္းလြန္းပါ၏။ အားေပးလွ်က္ပါ။