ကြက္လပ္ထဲမွာ

လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ

ေလးငါးစုတည္းခြဲျပီး

တန္ဖိုးျဖတ္မယ့္ကြက္လပ္

ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြေရွ ့မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ ယူထားတဲ့နာမည္နဲ ့

ခင္ဗ်ားယူထားတဲ့နာမည္

တူခ်င္လည္း တူလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္

လူတုိင္းလူတိုင္းဟာ

ဘယ္သူနဲ ့မွ မတူတဲ့ ညီမွ်ျခင္းတစ္ေၾကာင္း

အျဖစ္အပ်က္ေတြသာ တစ္စက္ျပီးတစ္စက္ ေလာင္းထည့္ၾကည့္လိုက္

ကြဲျပားတဲ့ အဇၥ်တၱေတြ ရာနဲ ့ခ်ီျပီး ထြက္လာမယ္။

ဒီမယ္ဒီမယ္

သိုးအုပ္တိုင္းမွာေတာ့ သိုးမည္းေတြ ရွိၾကမွာပဲ။

မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ျပီးရွာမယ္ဆိုရင္

စၾကာၤဝဠာတစ္ခုလံုး သိမ္းက်ံဳးရုိက္ႏုိင္တဲ့ ဝါးလံုးရွည္ကို္ေတာင္

အလြယ္တကူရမွာပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲမွာလည္း မီးလံုးတစ္လံုးရွိတယ္။

သူ ့ေခါင္းထဲမွာလည္း မီးလံုးတစ္လံုးရွိမယ္။

ကုိယ့္ေခါင္းထဲက မီးလံုးကုိ ကုိယ္အလင္းဆံုးထင္ၾကတာပဲ။

ကုိယ့္မီးလံုးနဲ ့ကုိယ္လင္း၊

သူမ်ားမီးလံုးကိုေတာ့ လာမခြင္းေၾကး။

ကုိယ္စီ ျခံဳထားတဲ့ အရြက္ေတြေအာက္က

စိတ္ရင္းဆိုတဲ့ သစ္သီး

မျမင္ဖူးေသးပဲနဲ ့မျဖီးပါနဲ ့။

ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုး

ကိုယ့္ေပတံကို ကုိယ္စီကုိင္ရင္းက

ျငိမ္းခ်မ္းေရး သီခ်င္းကုိတုိင္

အျပစ္မဲ့သူခ်င္းဆိုရင္ေတာ့ ေရြေဘာ္ထုိး ႏုိင္ရမယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့

ကာလာမသုတ္ကုိပဲ ေခါင္းထဲထည့္ထားတဲ့ေကာင္၊

ဘယ္သူ ့ကုိမွေတာ့ မေလွာင္ခဲ့ဘူး။

ကမၻာဆိုတဲ့ ရြာထဲမွာ

ကုိယ့္တဲ ကုိယ္ထုိးရင္း

ကုိယ့္ဖဲကုိယ္ခ်ိဳး

ကုိယ့္အသည္း ကုိယ္ပ်ိဳးမယ္။

အိုးတိုင္းက ဗီတာမင္ေတြကုိ

ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သေလာက္စီ က်င္မယ္။

ၾကိဳက္ရင္ေတာ့ စမ္းေသာက္ေၾကး

မၾကိဳက္ရင္ေတာ့ ယမ္းမေဖာက္ေၾကး။

ကၽြန္ေတာ္လား?

အေကာင္းျမင္စိတ္ကုိ ပိုက္တစ္ေခ်ာင္းလုပ္

အဆီအႏွစ္ေတြကုိ ႏွလံုးသားနဲ ့လိုက္စုပ္မယ္။

တိမ္တစ္တိုက္လို ့သမုတ္ခ်င္ သမုတ္ေတာ့

ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေတာ့ ပ်ံေနတဲ့ငွက္ လုပ္မယ္။

ကမၻာက်ယ္သေလာက္ မ်က္လံုးေတြလိုက္က်ယ္ခ်င္တဲ့ေကာင္မွာ

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္တစ္ေကာင္လည္း ရွိတယ္။

အဲဒီ့ ငွက္အလိုက်

အခၽြန္အတက္ေတြကိုလည္း ျမိဳခ်ထားတယ္။

ကဲ ကဲ…

အေတြးေတြကို စီးကရက္္လုိခဲ

မ်က္လံုးေတြကုိ စာရြက္ေပၚဆီ ဝဲျပီးေတာ့

ေစာင့္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ထဲမွာ

နာမည္ေတြ တြဲျပီး ထည့္ပစ္လိုက္တယ္။

ေကာင္းကင္ကို