ကုိယ့္အသားကိုယ္ဆိတ္ၾကည့္ေနဖို ့မလိုေတာ့ဘူး
တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးၾကီးမွန္းငါသိတယ္။
ကုိယ့္ဦးေႏွာက္္တံခါးကိုယ္ေခါက္ၾကည့္ေနဖုိ ့မလိုေတာ့ဘူး
စိတ္ကူးေတြ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး ေဟာက္ေနၾကမွန္း ငါသိတယ္။
အီလက္ထရြန္းနစ္ ေၾကးမံုခ်ပ္ေတြေပၚက
ျမင္ေနက် ျမစ္ၾကီးကုိ
အလ်ားလိုက္ ဖတ္ေနဖုိ ့လည္းမလုိေတာ့ဘူး။
မုဆိုးဆိုတာ ရက္စက္တတ္မွန္း နဂိုကတည္းက ငါသိတယ္။
လူဆိုတဲ့ စက္ေတြကုိ ႏွိဳးဖို ့
စိတ္ၾကြေဆးအတင္း ထုိးမေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။
ယဥ္ပါးသြားတဲ့ ေရာဂါဟာ
ထိုးေနက် ေဆးေတြ မတိုးေတာ့မွန္းနဲ ့
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ထည့္မေပးႏုိင္တဲ့ ေလာင္စာဟာ
ေကာက္ရုိးထက္ေတာင္ညံ့မွန္း ငါသိတယ္။
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေကြး
မ်က္ရည္ကိတ္(ခ္)ေတြကိုေတာ့ ဆက္ေကၽြးေနဦးမယ္။
ငါဧည့္ခံထားတဲ့ သစ္သီးေတြကို ဘယ္မ်က္လံုးေတြမ်ား လာခူးမလဲ။
ကဆုန္စိုင္းလာတဲ့ မုန္တုိင္းတစ္ရာကို ၾကံ ႔ၾကံ႕ခံဖို႔
အေမွာင္ရက္ၾကီးစုိးတဲ့
ခုလုိေတာင္တက္ ခရီးမ်ိဳးမွာ
တစ္ေယာက္စိတ္နဲ ့တစ္ေယာက္စိတ္
ၾကိဳးေတြနဲ႕ ျမဲျမဲ ခ်ိတ္ထားဖို ့လိုတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Posts
20 comments:
ကိုေကာင္းကင္
အဦးဆံုး မန္႔ခြင့္ရလို႔ ေပ်ာ္တယ္။
အၿမဲတမ္း ကေလာင္စြမ္းထက္ခဲ့တဲ့
အဲ့ဒီလက္က ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ..
ရင္ကို လႈပ္ခပ္ခတ္တဲ့ ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းက ..
"ကဆုန္စိုင္းလာတဲ့ မုန္တုိင္းတစ္ရာကို ၾကံ ႔ၾကံ႕ခံဖို႔ အေမွာင္ရက္ၾကီးစုိးတဲ့ ခုလုိေတာင္တက္ ခရီးမ်ိဳးမွာ တစ္ေယာက္စိတ္နဲ ့တစ္ေယာက္စိတ္ ၾကိဳးေတြနဲ႕ ျမဲျမဲ ခ်ိတ္ထားဖို ့လိုတယ္"
ကိုေကာင္းကင္ .. ၁ႏွစ္ေတာ့ျပည့္ေတာ့မယ္ ..
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ထုတ္ေပးႏုိင္ဖို႔
၄ ႏွစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ..
Aja Aja Fighting .. KKK
ခင္တဲ့
ဆင့္ဆင့္
ေတာ္ၿပီ မဆင့္ကဦးသြားတယ္ ဒီကေၿပးလာတာမမွီေတာ့ဘူး
အင္း .. ေၿပာခ်င္ဘူး ေကာင္းတာကေတာ့ တို႕အကိုလို႕ကိုေၿပာ၇ဘူးဟြန္း
e
အစ္ကိုေရ..
မန္႔လို႕ ရမရ စမ္းၾကည္တာဗ်
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာခြင့္ရလို႔ ေပ်ာ္သြားတာပဲ
အစ္ကိုေရ..
စိတ္ပ်က္သံ ..အားငယ္သံ...လက္ေလွ်ာ့သံေတြ...ၾကားေနရသလိုပဲဗ်ာ
ဟုတ္တယ္အစ္ကို....
အူမ မေတာင့္တဲ့ သူေတြ ပိုပိုၿပီး မ်ားလာသမွ်
သီလ ကို မေအာင့္အည္း ႏိုင္သူေတြ ပိုၿပီး မ်ားမ်ားလာဦးမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲ..
ဘာလုပ္ရမွာလဲ အေျဖရွာသင့္ၿပီ
အင္း.......ေျပာရရင္ အေျဖရွာဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်ေနၿပီေနာ္..အစ္ကို
အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ရင္..ေခၚလိုက္ပါဦး
စကားေျပာခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနလို႔ပါ
ဘာမွ အထူး ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး...
ေကာင္းျပီးသား ဆိုေတာ့...
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိေအာင္သာငယ္လိုပဲ
အေထြအထူးမေၿပာေတာ႔ဘူးဗ် :P
ႀကိဳးေတြ ခိုင္ၿမဲႏိုင္ေစဖို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္ ကိုေကာင္းကင္ေရ ။
အကို ကဗ်ာေတြက မာန္ေတြပါပီးသားပဲ
ေကာင္းတယ္ဆိုယံုမွ လြဲ၍ ထပ္မေျပာတတ္ဘူးအကိုေရ
ဆရာေကာင္း... မေရာက္တာေတာင္ ၾကာၿပီ... လာလိုက္ရင္လဲ စာဖတ္သူအက်ဳိးရွိသဗ်ာ..
ၾကိဳးေတြနဲ႔ၿမဲၿမဲခ်ိတ္ဖို႔လာခဲ့တယ္
ကဗ်ာကေတာ့မာန္အၿပည့္ပါဘဲညီေလးေရ
စိတ္ေတြကိုခ်ိတ္ထားဖုိ႔...တဲ့လား
စိတ္ၾကိဳးဆိုတာအၿပင္ပကၾကိဳးေတြထက္
ပိုခိုင္ၿမဲသလိုပိုလည္းၿပတ္လြယ္တယ္ေနာ္.
ေကာင္းေၾကာင္းေတာ့ေၿပာစရာမလိုေတာ့
ဘူးထင္ပါတယ္။
ခ်ိတ္ဆက္ေတြ ျမဲဖို႕ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳးေတြရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္အံုးမယ္ဗ်ာ ၊၊
ကဗ်ာေတြက မေျပာင္းမလဲ မာန္ပါေနတယ္ဆုိတာ ေျပာဖုိ႔ေတာင္မလိုေတာ့ဘူးး ။
တစ္ေယာက္စိတ္နဲ ့တစ္ေယာက္စိတ္
ၾကိဳးေတြနဲ႕ ျမဲျမဲ ခ်ိတ္ထားဖို ့လိုတယ္။
အရမ္းေကာင္းတဲစာသားေလးနဲ႔ကဗ်ာေလးပါ၊
ရင္ဗတ္နဲ႔ခံစားသြားပါတယ္
အသီးတလံုးေတာ့ ခူးၾကည့္သြားတယ္ဗ် ။ ရင့္ေတာ့ရင့္ေနျပီ
မမွည့္ေသးဘူး ။ ၾကိဳးေတြေတာ့ မရွဳပ္ေစနဲ ့ေ၀့ ။ ရွင္းရတာ ခက္သားကလား ။ :P
ျဖုတ္လို ့မရေအာင္ကို အေသခ်ည္ထားတာ…
ကိုေကာင္းကင္ေရ...
ခရီးတစ္ခုကို အေရာက္ႏွင္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔အားလံုး စိတ္ေတြ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ခ်ိတ္ထားတဲ့ အခိုင္မာဆံုး ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရွိေနပါရက္နဲ႔
ခုတေလာ....
ေခတ္ႀကီးက မေကာင္းဖူး... :P
ေလးစားခင္မင္တဲ့..
သိေနေတာ့လဲ ခက္တာေပါ့ဗ်ာ......
စိတ္ႀကိဳးေတြက သာခုိင္ၿမဲပါတယ္ အစ္ကိုေရ...
Post a Comment