ဒီေလာက္ေလးေတြ

လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မအံ့ၾသေတာ့ဘူး။ ဒီလို အစိုးရ၊ ဒီလိုလႊတ္ေတာ္၊ ဒီလုိႏုိင္ငံေရးသမားေတြ လက္ထဲမွာ “ဒီေလာက္ေလးေတြပဲ” ျဖစ္ေနတာကိုသာ အံ့ၾသေနတာ။ လူေတြ ထိခုိက္ေသေၾကေနရတဲ့၊ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ ကိစၥေတြကို “ဒီေလာက္ေလးေတြပဲ” လုိ႔ သံုးရတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိအခင္းအက်င္းေအာက္မွာ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့၊ ဒီထက္ အေသအေပ်ာက္ပုိမ်ားမယ့္ ဟာမ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ျဖစ္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ထင္ထားလို႔ “ဒီေလာက္ေလးေတြပဲ” လို႔ သံုးလိုက္တာ။

လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာရရင္၊ အစိုးရက လႊတ္ေပးထားတာေတြ၊ ေနာက္ကြယ္က ေျမွာက္ေပးသလုိလုပ္တာေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္ေနတဲ့ အမုန္းေတြကိုသာ ျမင္မယ္ဆိုရင္၊ “ဒီေလာက္ေလးေတြပဲ” ျဖစ္တာကမွ အံ့ၾသဖုိ႔ ေကာင္းတာ။ 

ဒါေပမဲ့၊ တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အမုန္းတရားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိေနရွိေန၊ အစိုးရက ဖိဖိစီးစီး အေရးယူျပီး၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ ပညာေပးမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိေတြ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ခါတေလပဲ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြ မလုပ္ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကုိ အစုိးရ၊ မီဒီယာေတြ နဲ႔ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက ဝိုင္းျပီး ပညာေပးမယ္၊ ေဝဖန္ရွႈတ္ခ်သင့္တာကို ေဝဖန္ရွႈတ္ခ်မယ္ဆုိရင္ ဒါမ်ိဳးေတြ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ 

ဥပမာ... ဦးဝီရသူဆိုရင္ တရားဓမၼနဲ႔ မဆီေလ်ာ္တာေတြ မၾကာခဏ ေျပာေနေပမဲ့ ျမန္မာမီဒီယာအမ်ားစုမွာဆုိရင္ (အမ်ားအားျဖင့္) သူ ဘာသာေပါင္းစံုျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေနတာေတြေလာက္ပဲ ပါတတ္တယ္။ သူ ေပါက္တတ္ကရ ေလွ်ာက္ေဟာေျပာထားတာေတြကုိက် ဗီြဒီယိုသက္ေသ အေထာက္အထားေတြ ရွိပါလ်က္နဲ႔ ျမန္မာမီဒီယာေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက သူ႔ကုိ အခ်က္အလက္နဲ႔ ေဝဖန္တာမ်ိဳးကက် ရွားတယ္။ (ရွိေတာ့ရွိေပမဲ့ ရွားတယ္) တခ်ိဳ႕မီဒီယာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆို ဦးဝီရသူကုိအကာအကြယ္ေတာင္ ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ဒါက ဦးဝီရသူနဲ႔ပဲ ဥပမာေပးတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ မီဒီယာေတြ နဲ႔ လႊတ္ေတာ္က မထိရဲတဲ့ နာမည္ၾကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တကယ္က ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားၾကီး သက္ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့ နာမည္ၾကီးပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို မီဒီယာေတြနဲ႔၊ လူထုကေလးစားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ျပတ္ျပတ္သားသား ေဝဖန္ေထာက္ျပသင့္တာေပါ့။

သာမန္မထင္မရွားသူေတြက ေဝဖန္တာမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကက် ထင္သေလာက္ မထိေရာက္ဘူးေလ။ တစ္ခါတေလဆို သာမန္လူတစ္ေယာက္က ေဝဖန္လိုက္မွ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့သူေတြကို ပိုဆြေပးသလို ျဖစ္သြားျပီး ဆန္႔က်င္ဘက္ရလဒ္ေတြ ထြက္ကုန္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ အစုိးရကျဖစ္ေစ၊ ထင္ရွားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြကျဖစ္ေစ ေဝဖန္ေထာက္ျပၾကတာမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ထိေရာက္သင့္သေလာက္ ထိေရာက္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲလိုေဝဖန္ေထာက္ျပမွႈမ်ိဳးက ရွားေနတယ္။ သတၱိဆုိတာကလည္း ထူးဆန္းတယ္ေလ။ တခါတေလက် ေထာင္ထဲဝင္ရမွာ မေၾကာက္ေပမဲ့ လူမုန္းခံရမွာကို ေၾကာက္ခ်င္ေၾကာက္ျပန္ေရာ။ ထားပါေတာ့။

ဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ၊ အဓိက အျပစ္တင္ရမွာက ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီး မဟုတ္ဘူး။ လူေတြကို အျပစ္သြားတင္ေနလည္း အပုိပဲ။ ဘာမွထူးလာမွာမွ မဟုတ္တာ။ အျပစ္ေပးမခံရဘူးဆိုရင္၊ ဆြေပးမယ့္သူေတြရွိေနမယ္ဆုိရင္၊ အဲလိုေသာင္းက်န္းရတာ ေဝဖန္မခံရဘဲ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူေတြအျဖစ္ လက္ခုပ္ဝိုင္းတီးမယ့္သူေတြ မ်ားေနမယ္ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြက ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆုိျဖစ္မွာပဲ။

ဒါေတြက ဘာသာေရးကိုခ်စ္တာနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာေရးကုိယ္ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြဆုိ၊ ဘာသာတူသူေတြထဲမွာ အဲလိုလူဆိုးေတြရွိလုိ႔ စိတ္ပ်က္ေနၾကရတာ။ အဲဒါကို မဆီမဆိုင္ ဘာသာေရးေတြကို အျပစ္သြားတင္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ သိမ္းက်ံဳးျပီးဆဲေနတဲ့သူေတြလည္း လြဲေနတယ္။ ပုိဆိုးရံုပဲ ရွိေတာ့မေပါ့။ ကုိယ္လြတ္တိုင္း ေလွ်ာက္ျပီး မရမ္းသင့္ဘူးေလ။ ျပီးေတာ့၊ ကုိယ့္အုပ္စုကုိ အဲဒီလိုမ်ိဳး သိမ္းက်ံဳးျပီး ေျပာရင္ေရာ ၾကိဳက္ၾကလို႔လား။

ဒီိလုိျပႆနာေတြမွာ အဓိက အက်ဆံုးကေတာ့ အစုိးရပါပဲ။ တစ္ခုခုျဖစ္တုိင္း အစိုးရကုိခ်ည္း အျပစ္တင္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ေကာင္းထင္မယ္။ ‘ဘာျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရကုိခ်ည္း အျပစ္တင္ၾကတဲ့ အျဖစ္’ ကုိ ဟာသလုပ္ေရးထားတာလည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိ ဟာသမလုပ္ခင္ ကုိယ့္အစုိးရက ဘယ္ေလာက္တာဝန္ေက်သလဲ ဆိုတာကုိ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ၾကည့္ဦးမွေပါ့။ ကုိယ့္အိမ္အဖ်က္ဆီးမခံရသေရြ႕၊ ကုိယ့္လယ္ေျမေတြအသိမ္းမခံရသေရြ႕၊ အစိုးရကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ေပါ့ျပက္ျပက္ဟာသမ်ိဳးလုပ္ဖို႔၊ ေဝဖန္မွႈကုိ သေရာ္တဲ့ ဟာသမ်ိဳး လုပ္ဖုိ႔က လြယ္ပါတယ္။

အစုိးရက လႊတ္ေပးထားတာေတြ ရွိေနသေရြ႕၊ လူမ်ိဳးေရးဘာသာေရးကို အသံုးခ်ျပီး မဲဆြယ္ခ်င္ေနသေရြ႕၊ လႊတ္ေတာ္က တကယ္ အလုပ္မလုပ္သေရြ႕၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသေရြ႕၊ တကယ့္အနာကုိ မကုသေရြ႕၊ အေပၚယံ ဘာသာေပါင္းစံုခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲေတြမွာ၊ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ဦးေဆာင္ေသြးထုိးေနတဲ့သူေတြကို (အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္) ေနရာေပးေနသေရြ႕ ၊ အတိုက္အခံေတြက (အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္) ဒီလိုကိစၥကုိေဘးခ်ိတ္ထားသေရြ႕၊ ဆြေပးတုန္းက ဆြေပးျပီး တစ္ခုခုျဖစ္မွ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေယာင္ေယာင္ ေဆာင္ခ်င္တဲ့ နာမည္ေက်ာ္စာေရးသူေတြရွိေနသေရြ႕ ဒါမ်ိဳးေတြက ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။

ဘုရားဘုရား!... မေနႏုိင္တဲ့သူေတြအဖို႔ကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ျပီး ရင္ေမာရံုေပါ့ေလ။

ေကာင္းကင္ကုိ (ဧျပီ ၅၊ ၂၀၁၄)