Probability

Program တစ္ခုေရးျပီး 1 ကေန တစ္သန္း အထိ ကဏန္း တခုကို random ေခါက္လုိက္မယ္။ ဘယ္ကဏန္းပဲက်က် ေတာ္ရံုတန္ရံု အံ့ၾသၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ 111111 လိုမ်ိဳး 123456 လိုမ်ိဳး ကဏန္းက်ရင္ေတာ့ နည္းနည္း အံၾသခ်င္ အံ့ၾသမယ္။ ထားေတာ့။

အိပ္မက္တခု မက္တယ္။ “ေဟ့ေကာင္၊ မင္းအိပ္မက္ထဲက အတိုင္းျဖစ္လား” လို႔ ေမးရင္ မျဖစ္ဘူး။ ေနာက္တေယာက္ကုိ ေမးရင္လည္း မျဖစ္ဘူး။ ေနာက္တေယာက္လည္း မျဖစ္ဘူး။ ထူးထူးဆန္းဆန္း တေယာက္က အိပ္မက္ထဲက အတုိင္း အျပင္မွာပါ လိုက္ျဖစ္တယ္ဆုိပါဆုိ႔။ ျဖစ္ႏဳိင္ေခ်ကို သခ်ာၤနည္းနဲ႔ ဥပမာေပးျပီး တြက္ျပရလြယ္ေအာင္ အိပ္မက္အတိုင္း ျဖစ္လာစရာ အျဖစ္အပ်က္က ၁ ခု ရွိေနျပီး အိပ္မက္အတိုင္း မဟုတ္တဲ ့အျဖစ္အပ်က္က ၉၉ ခု ရွိတယ္ဆုိပါစုိ႔။ ဒါဆိုရင္ လူအေယာက္တရာမွာ တေယာက္က အိပ္မက္ အတုိင္းျဖစ္ေတာ့မယ္။ လူတသန္းရွိရင္ အေယာက္ တေသာင္းက အိပ္မက္ အတိုင္းျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဲဒီ့လူတေသာင္းစုမိသြားရင္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ အသံေတြ စုမိသြားရင္ အိပ္မက္အတုိင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြ ထြက္လာေတာ့မယ္။ ဟုိ လူေပါင္း ကုိးသိန္းကုိးေသာင္းက အိပ္မက္အတိုင္း မျဖစ္တာကုိက်ေတာ့ မျမင္ၾကေတာ့ဘူး။ ထူးဆန္းတာ ထူးျခားတာက လူ႔စိတ္ကုိ ထိခုိက္လြယ္တယ္ေလ။

လူဆုိတာ ျဖစ္လာရင္ ကားတုိက္ေသမယ္၊ မုိးၾကိဳးပစ္ေသမယ္၊ ေရာဂါနဲ႔ေသမယ္ အဲလုိျဖစ္ႏုိင္ေခ်ေတြ ရွိေနမွာပဲ။ percentage အရ ဥပမာ လူဆယ္သန္းမွာ တေယာက္ မိုးၾကိဳး ပစ္ခံရလို႔ ေသမယ္ဆုိပါစုိ႔။ လူေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ ျပီးေတာ့ သမုိင္းနဲ႔ခ်ီျပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရလုိ႔ ေသတဲ့လူလည္း နည္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရျပီး ေသတဲ့ လူကလည္း လူဆုိေတာ့ လူပီပီ ေကာင္းတာေရာ မေကာင္းတာေရာ လုပ္ခဲ့လိမ့္မယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ အဲဒီ့လူ မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့တာ တခုခုနဲ႔ ခ်ိတ္ျပီးေတြးလိုက္ၾကေရာ။ အဲဒါနဲ႔ ဒါလုပ္ရင္ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရတယ္ ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြ ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ တကယ္က သူ႔လိုပဲ နည္းတူ လုပ္ျပီး ဘာမွမျဖစ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတာကုိေတာ့ လ်စ္လ်ဴ ရွဳထားၾကတယ္ေလ။

အိပ္မက္ကိစၥေတြ အၾကားအျမင္ ကိစၥေတြကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အိပ္မက္အတိုင္း မျဖစ္တာ၊ အၾကားအျမင္ေတြ မွားတာ ေတြက မ်ားေပမယ့္ တခုေလး မွန္ရင္ပဲ လူေတြက တန္းတန္းစြဲ လုပ္ၾက၊ တအံ့တၾသ လုပ္ၾကတာကုိး။ မွားတဲ့ အရာေတြကုိေတာ့ ေမ့ေနၾကတယ္။ ဒီလိုပဲ ပရိတ္ရြတ္လို႔ ေဘးကင္းတယ္၊ ဘုရားသခင္ ဆီမွာ ဆုေတာင္းလို႔ အလိုျပည့္သြားတယ္၊ ဂါထာရြတ္လို႔မီးကြင္းသြားတယ္ဆုိတာက သူ႔ဘာသာသူ random နံပါတ္ ထဲက ကဏန္းတခု က်သလုိ တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးပါ။ အေခါက္တုိင္း ရာႏွႈန္းျပည့္ ပရိတ္ရြတ္လို႔ ေဘးကင္း၊ ဘုရားသခင္ ဆီမွာ ဆုေတာင္းလို႔ ဆုေတာင္းျပည့္၊ ဂါထာရြတ္လို႔ မီးကြင္းသြားမွသာ အမွန္တရားလို႔ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ့။ မွားတဲ့ ၉၉ ၇ာခုိင္ႏွႈန္းကုိ လ်စ္လ်ဴရွႈျပီး မွန္တဲ့ တစ္ရာခုိင္ႏွႈန္းကုိပဲ စိတ္ဝင္စားျပီး အမွတ္ျပည့္ေပးရင္ေတာ့ အျမဲတမ္း အမွတ္တရာ အျပည့္ ေပးေနရေတာ့မွာေပါ့။

ကမၻာ့ဖလားမွာ ေရဘဝဲက ဆက္တုိက္မွန္သြားတယ္ဆိုတာ၊ တခ်ိဳ႕လူေတြ ေရွ႕ျဖစ္ေဟာတာ မွန္သြားတယ္ဆုိတာကလည္း ကဏန္းေတြ random ေခါက္တာ 1111111 ကဏန္းကုိ တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ က်သလိုပဲ သူတို႔လည္း probability တခုအရ မွန္သြားႏုိင္တာပဲေလ။ မွန္တုိင္း ကုိးကြယ္ရေတာ့မွာလား။

တကယ္ဆုိ အဲလုိ တဖြဖြ အထူးအဆန္းလုပ္ေျပာေနကတည္းက အဲဒါက အမွန္တရား မဟုတ္ဘူးဆုိတာကို ျပေနတာ။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆုိေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္။ နက္ဖန္စာေမးပြဲစစ္မယ္လို႔ ဆရာမက ေျပာျပီး ေနာက္ေန႔တကယ္စစ္ရင္ အဲဒါက reality ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အထူးအဆန္းလုပ္ျပီး ေျပာေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်နည္းလြန္းသြားတဲ့ အခါမွာသာ တဖြဖြနဲ႔ အထူးအဆန္းအျဖစ္ ေျပာေနၾကတာပါ။ အိပ္မက္တုိင္းသာ တကယ္ျဖစ္တယ္၊ လူတိုင္းရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကသာ မွန္ေနက်ဆုိ ဘယ္သူမွ အဲဒါကုိ အထူးအဆန္းလုပ္ျပီး ေျပာေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တခါတခါမွ ကြက္မွန္သြားမွသာ “မွန္တယ္ဟဲ့” ဘာညာနဲ႔ အထူးအဆန္း လုပ္ေျပာေနရတာကိုက တကယ့္အမွန္တရား မဟုတ္မွန္း၊ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်အရမ္းနည္းနည္းေလးထဲက တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ တခုျဖစ္သြားမွန္းကုိ ဝန္ခံရာေတာင္ က်ပါေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရဘဝဲ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္၊ ဘယ္သူေတြ အၾကားအျမင္ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္ တကယ္ေတာ့ မွန္ႏုိင္ေခ်ေလး probability ေလး ရွိေနတာမို႔ အံ့ၾသစရာ မလိုပါဘူး။ probability အရ ရာႏွႈန္းျပည့္လည္း တခါတခါ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ေလ။ ေရဘဝဲ မွန္သြားတယ္ဆိုတာကလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။ အံစာတံုးေခါက္မယ္ ဆိုပါစုိ႔။ ေခါက္တဲ့လူေတြထဲမွာ အားလံုးက တစ္ကေန ေျခာက္ က်ခ်င္တာ က်ေနျပီးေတာ့ တေယာက္တည္းက ကြက္ျပီး သူေခါက္သမွ် အေခါက္တုိင္းမွာ ၁ ေတြခ်ည္း က်တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ရွိေနတာပဲ။ ေရဘဝဲကလည္း အဲဒီ့လူနဲ႔ တူတာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထူးဆန္းေနေန ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားစြာထဲက တခုျဖစ္သြားတာမုိ႔ အံ့ၾသ စရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် အရမ္းနည္းလြန္းလို႔သာ က်ေနာ္တုိ႔ အေရးတယူ ေျပာေနရတာျဖစ္ျပီး အဲလုိအရာမ်ိဳးက Universal Truth အျဖစ္ လက္ခံဖုိ႔ ပုိျပီး အလွမ္းေဝးလွေၾကာင္းပါ။

[[ကမၻာ့ဖလားမွာ မွန္ေအာင္ေဟာခဲ့တဲ့ ေရဘဝဲ နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းက သခ်ာၤနဲ႔ ရွင္းျပလို႔ ရပါတယ္။ 0 ကေန 127 အထိ ကဏန္းေတြ Random ေခါက္တာ “127” က်တာကုိ လူေတြ အံ့ၾသေနၾကတဲ့ သေဘာပါပဲ။ စုစုေပါင္း ေရဘဝဲ ေဟာတာက ခုနစ္ပြဲမုိ႔လား။ တစ္ပြဲခ်င္းစီ ၾကည့္ရင္ေတာ့ မွန္ဖုိ႔က ၅၀ ရာခုိင္းႏွႈန္း အထိ ရွိတယ္။ ခုနစ္ပြဲဆက္တိုက္က်ေတာ့ ၅၀ ရာခိုင္ႏွႈန္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ “မွားမွားမွားမွားမွားမွားမွား” (၇ပြဲမုိ႔လို႔ ၇ခု) “မွားမွားမွားမွားမွားမွားမွန္” ကေန “မွန္မွန္မွန္မွန္မွန္မွန္မွန္” အထိ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ေတြကို တြဲလုိက္ရင္….ကြန္ပ်ဴတာသမားဆုိ မွားကုိ 0 ထား မွန္ကုိ 1 ထားရင္ “0000000” “0000001” စသည္ျဖင့္ တြဲလိုက္ရင္ Two to the power 7 ကုိ ရလိမ့္မယ္။ အဲဒါက ၁၂၈။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်က ၁၂၈ ခုမွာ တခုဆုိေတာ့ သိပ္မဆန္းပါဘူး။ လူ ၁၂၈ ေယာက္မဲႏွိႈက္တာ တေယာက္ ေပါက္သြားသေလာက္ပါပဲ။ ထီေပါက္တာေလာက္ေတာင္ မထူးဆန္းဘူး။ အဲဒါကို လူေတြ အံ့ၾသေနတာ။ ၁၂၇လို႔ ေျပာရတာက 0 ကေန စထားလို႔။]]
[[မရွင္းရင္ေတာ့ သံုးပြဲကုိ စဥ္းစားၾကည့္။ 0 က မွားတာ။ 1 က မွန္တာ။ 000 001 010 011 100 101 110 111 .....111 က အကုန္မွန္တာ။ သံုးပြဲတည္းဆုိေတာ့ Two to the Power 3= 8]]
(ေကာင္းကင္ကုိ)

အျမိဳက္

ေလာက နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔
ဓမၼေရစီးေၾကာင္းထဲက
ဘဝေနနည္းေကာင္းေတြေတာင္ မလုိေတာ့ဘူး။

ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာ ေခ်ာကဗ်ာအလွက
က်ေနာ့္အတြက္ အိုေအစစ္ ေကာဌာသေပါ့
သူ႔သ႑န္ကုိ အထပ္ထပ္ရွႈ
ေအးျမတဲ့ မီးေတာက္ေလးကုိပဲ အေဖာ္ျပဳမယ္။
(ေကာင္းကင္ကို)

လွ်ာနဲ႔သြားရဲ႕ ကၾကိဳး (by ေကာင္းကင္ကို + ခေရငယ္)

နံနက္တိုင္း က်ေနာ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ သတင္းက
အၾကင္နာေတြ ထည့္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီတခြက္
အရန္သင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း။

ေန႔လယ္တုိင္း က်မ ဖန္တီးခ်င္တဲ့ လက္ရာက
ခ်စ္ေမတၱာအပူေပးလို႔ အၿမဲေႏြးမယ့္
ယုယမႈႏုိင္းခ်င္းနဲ႔ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းေလး။

ညေနတုိင္း က်ေနာ္ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ သီခ်င္းက
စကားေတြစြတ္ ဇြတ္တရြတ္ ေျပာေနတဲ့
ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေလး။

ညတိုင္း က်မ မက္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္က
ကေလးဆန္ ႏြဲ႕ဆိုးကုိ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေထြးဖက္မယ့္
အားကိုးယုံၾကည္ရတဲ့ သူ႔လက္ေတြ . . . ။
(By ေကာင္းကင္ကုိ + ခေရငယ္)

မ်က္ကန္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္

Racism က “ေကာင္းသလုိလို” ယူဆျပီး လက္ခံထားတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီေန႔ က်ေနာ္ Facebook မွာ ျမစ္ဆံုဆည္ကို ကန္႔ကြက္ေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ group တခုကို ဝင္ၾကည့္မိေတာ့ ျမစ္ဆံုဆည္က တရုတ္အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းျပီး လုပ္တာမို႔ တရုတ္ကုိ ကန္႔ကြက္တဲ့ အေနနဲ႔ “တယုတ္” လို႔ အားလံုး တညီတညြတ္တည္း ေျပာင္းေရးၾကရေအာင္ ဆိုျပီး နွိႈးေဆာ္တဲ့ သူေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ျမစ္ဆံုဆည္ကုိ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ရွႈေထာင့္နဲ႔ မၾကိဳက္မယ့္ တရုတ္ေတြ၊ ကန္႔ကြက္မယ့္ တရုတ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိမွာပဲ။ လူမ်ိဳးစြဲ တယူသန္မွႈက အခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ေကာင္းပါတယ္။

တရုတ္ႏုိင္ငံ အစုိးရ မေကာင္းတုိင္း တရုတ္အားလံုးကုိ မုန္းေၾကး တို္က္ခုိက္ေၾကး ဆုိရင္…..ျမန္မာအစုိးရက တိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚ ႏွိပ္စက္ေနတာေတြ၊ ေပၚတာဆြဲတာေတြ၊ မုဒိမ္းက်င့္တာေတြကုိ ၾကည့္ျပီး ျမန္မာအားလံုး မုဒိမ္းေကာင္ေတြ၊ ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွဥ္းေကာင္ေတြလို႔ ေျပာလာၾကရင္ေကာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ခံစားရမလဲ။ ခက္တာက က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံက အစုိးရဘက္ကေရာ၊ အတုိက္အခံဘက္က တခ်ိဳ႕ကပါ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ခုခ်ိန္ထိ မွိႈင္းတိုက္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း။

လူမ်ိဳးေပ်ာက္ မေပ်ာက္ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္လက္ခံထားတဲ့ အနိစၥ ရွႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ဘယ္ဟာကမွမွ မျမဲတာ။ တေန႔ ေပ်ာက္မွာပဲ။ လူမ်ိဳးတင္မဟုတ္ဘူး၊ ကမၻာၾကီးပ်က္ျပီး လူအားလံုးလည္း ေပ်ာက္ခ်င္ ေပ်ာက္သြားမွာပဲ။ လူမ်ိဳးေပ်ာက္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး က်ေနာ္ တခါေတာ့ ေျပာဖူးတယ္။ ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့ ဘယ္သူကမ်ား ဝမ္းနည္းေနလုိ႔လဲ။ အခုေခတ္ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြက ဘယ္သူက ပ်ဴလူမ်ိဳး ေတြေပ်ာက္ဆံုးမွႈ အတြက္ ဝမ္းနည္းေနလုိ႔လဲ။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳး ဆက္လက္ တည္ျမဲေရးအတြက္ အခုရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကသာ ပူပန္ေနၾကတာ၊ ေပ်ာက္မေပ်ာက္ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာ မေျပာႏုိင္သလို ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္လည္း ေနာက္ေခတ္ရဲ႕ လူမ်ိဳးအသစ္ေတြက အထူးတလည္ ဝမ္းနည္းေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဘာသာသူတုိ႔ အဆင္ေျပေနရင္ ဝမ္းသာေနမွာပါပဲ။

အခုေခတ္ က်ေနာ္တို႔ကုိယ္တုိင္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ေမးၾကည့္ရေအာင္။ ဆုႏွစ္ခုထဲက ၾကိဳက္တဲ့ ဆုတခုကုိ ေတာင္းလို႔ ရတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ေရွးတုန္းက ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြ မေပ်ာက္ေရး (ဒါမွမဟုတ္) ခုေခတ္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေတြ ခ်မ္းသာေရးဆုိ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကို ေရြးမတုန္း? ခုေခတ္လူေတြ ခ်မ္းသာေရးကိုပဲ ေရြးမွာမုိ႔လား။

ဘာသာေရးေတြ အားလံုးနီးပါးမွာ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခုက လူမ်ိဳးစြဲ မရွိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ေကာင္းတဲ့ အခ်က္က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လ်စ္လ်ဴရွႈထားၾကတယ္။

ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေအာ္ေနတဲ့သူေတြလည္း ေသခ်ာစဥ္းစားဖုိ႔ေတာ့လိုတယ္။ ကုိယ္က ဒီမုိကေရစီေတြ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကုိ တဘက္မွာ ေအာ္ေနျပီးေတာ့ တဘက္မွာ တျခားသူတေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ လုိက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနျပီဆိုရင္ေတာ့ ကုိယ္ေတာင္းတဲ့ အယူအဆကုိ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ လက္မခံႏုိင္သလုိ ျဖစ္ေနျပီ။

လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဒီမိုကေရစီေတြ ေအာ္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ racism အတြက္ ေနရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူမ်ိဳးျခားကုိ မယူခ်င္တဲ့သူကေတာ့ မယူနဲ႔ေပါ့။ ကုိယ့္အယူအဆ ကုိယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ယူမယ့္သူကုိ ကန္႔ကြက္တာေတြ ေဝဖန္တာေတြ ႏွိမ့္ခ်တာေတြကေတာ့ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ လံုးဝ မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။

ေအာက္ကစာကေတာ့ စာေရးဆရာမ ၾကည္ေအးရဲ႕ ေဟာင္းေနေပမယ့္ ေခတ္မီေနဆဲ စာပါ။
“ရာဇဝင္အဆက္ဆက္မွာ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေပါင္းၿပီး လူမ်ိဳးသစ္ျဖစ္လာတာ၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက တစ္မ်ိဳးကို မ်ိဳသြားတာေတြ ရွိသားပဲ။ တ႐ုတ္ေခၚေခၚ၊ အဂၤလိပ္ေခၚေခၚ လူေတြလည္း လူလူခ်င္း ေရာေႏွာသြားတာပဲ၊ အေထြးေတာ့ ဘာမွ ကန္႔ကြက္စရာမရွိပါဘူး၊ ဗမာမွ ယူမယ္ စိတ္မကူးပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဂ်ာမန္ေကာင္းကင္မွာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ ျပာက်တဲ့ အေငြ႕နဲ႔ ေမွာင္မည္းသြားတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးသာ ေၾကာက္စရာ ႐ြံစရာပါ”
ေကာင္းကင္ကုိ

(မွတ္ခ်က္။ ။ စာကုိေသခ်ာဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမစ္ဆံုဆည္နဲ႔ တရုတ္အစုိးရကုိ ေထာက္ခံေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခုိက္မယ့္ စီမံကိန္းမွန္သမွ်၊ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အစုိးရ မွန္သမွ်ကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရ မေကာင္းတာနဲ႔ တရုတ္လူမ်ိဳးတုိင္းကို မုန္းတီးရမယ္ ဆိုတာကုိ လက္မခံျခင္းပါ။ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားဆက္ဆံမွႈကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း ဦးတည္ေရးထားတဲ့ ပုိ႔စ္ျဖစ္ပါတယ္)

ႏွင္း (မိုဃ္းေဇာ္)

ဟမ္ဘာဂါ စားသလို
မင္းလည္း ခံစားခ်င္တဲ့ အရာ
ဝီစကီေသာက္သလို
ငါလည္း ေမွာက္မွားခ်င္တဲ့ အရာ။

သၾကားဓာတ္လိုသလို
မင္းလည္း လိုအပ္ေနတဲ့အရာ
ေရငတ္သလို
ငါလည္း လိုအပ္ေနတဲ့အရာ။

ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အဝတ္အထည္ေတြ ျခားထားလုိ႔
ငါတုိ႔ တေယာက္ကုိ တေယာက္ မျမင္ရဘူး။

ဆိတ္ကြယ္ရာဟာ ေဝးလံေခါင္းပါးလြန္းေနလို႔
ငါတို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မနီးရဘူး။

ဒီဘဝကုိေတာ့
မင္းလမ္းကုိပဲ မင္းေလွ်ာက္သြားပါေလ
ေနာင္ဘဝက်
ငါတုိ႔ ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္ရမွာေပါ့။

အမွန္တရားဟာ
သုခဘံုနဲ႔ လြဲခဲ့တယ္။ ။
(မိုဃ္းေဇာ္)

Atheist တေယာက္ရဲ႕ (ေရာက္တတ္ရာရာ) ခံစားခ်က္

ဘာသာေရးေတြကုိ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ ေဝဖန္တဲ့ အခါ လူေတြ ဘာသာမဲ့ ျဖစ္လာဖို႔ မရည္ရြယ္ မေမွ်ာ္မွန္း ထားပါဘူး။ ကုိယ့္လြတ္လပ္မွႈနဲ႔ ကုိယ္ေနေနတာကို သူတို႔ရဲ႕ ဟုိေပတံနဲ႔ လာတိုင္း၊ ဒီေပတံနဲ႔ လာတိုင္း မတိုင္းေတာ့ပဲ သူတုိ႔ ယံုၾကည္မွႈဟာ သူတို႔အတြက္ေလာက္ပဲ အမွန္တရား ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆိုတာေလာက္ကုိ သေဘာေပါက္လာၾကရင္ပဲ ေက်နပ္ပါျပီ။ “ဒါက ငါ့အတြက္ပဲ အမွန္တရား၊ ဒါက အဓိပၸါယ္ မရွိေပမယ့္ ဒါကုိ ငါလုပ္ရင္ ငါစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါလုပ္တာ” လို႔ ႏွလံုးသြင္းထားတဲ့ သူဆုိရင္ က်ေနာ့္တေယာက္တည္း အေနနဲ႔ေတာ့ ဘာမွ ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာမဲ့ျခင္း ကုိလည္း absolute truth အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္က (ဘာလို႔တုန္းဆုိေတာ့ ဘာသာမဲ့တာက ကိုးကြယ္တာ မရွိတာပဲ ရွိတာ။ က်န္တဲ့ဟာေတြ မွားတယ္ထင္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာႏုိင္တာ။ အမွန္တရားကို ေတြ႕ရွိျခင္းမွ မဟုတ္တာ) ဘာသာေရး သမားေတြလည္း သူတို႔ဟာလည္း သူတုိ႔အတြက္ပဲ အမွန္တရားလို႔ သေဘာထားၾကီးေပးရင္ အကုန္လံုးျငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္ ထင္တယ္။ တဘက္မွာ ကုိယ္မွန္တယ္ ထင္တာကို သူမ်ားက မွားတယ္လို႔ ထင္လည္း စိတ္ဆိုးစရာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ အဲဒါက ကုိယ္ တေယာက္တည္း အတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္ေနလုိ႔။

ဘာသာေရးမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ အႏုပညာ၊ ကဗ်ာ၊ စာေပ အဲဒါေတြ အားလံုးလည္း ဓမၼဓိဌာန္က်က် သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ universal truth မွ မဟုတ္တာ။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာစိတ္ခ်မ္းသာရင္ တန္ဖိုးထား၊ ဒါကုိ ေဝဖန္လာတဲ့သူလည္း ရွိမယ္။ ျပန္ျပီးေခ်ပႏုိင္တယ္။ စိတ္ဆိုးစရာေတာ့ မဟုတ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စာေပေလာက ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရး ေလာကျဖစ္ျဖစ္ မ်ားေနတာက ကုိယ့္ဟာမွ ကုိယ့္ဟာ ဆုိတဲ့အစြဲေတြပဲ။ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြက ေျပာၾကတယ္။ အႏုပညာကုိ မခံစားတတ္သူသည္ လူပင္မျဖစ္ထုိက္တဲ့။ အဲဒါလည္း တဘက္စြန္းပါ။ က်ေနာ္က အႏုပညာကုိ အရမ္းျမတ္ႏုိးေပမယ့္ မင္းတုိ႔ဟာေတြ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရင္လည္း လက္ခံေက်နပ္ ႏုိင္တဲ့သူပါ။ ကုိယ့္ ျမတ္ႏုိးမွႈကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ မ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူေျပာတာလည္း သူ႔ရွႈေထာင့္က ဟုတ္ေနတာပဲေလ။ အဲဒီ့ေတာ့တခ်ိဳ႕ အႏုပညာရွင္ေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆုိတာ ကမၻာၾကီးကုိပဲ ကယ္တင္သလိုလို၊ ကဗ်ာကုိ နားမလည္တဲ့လူကပဲ အသံုးမက်ေတာ့သလိုလုိ၊ ဘာသာေရးမွာလည္း အဲလိုပါပဲ။ တဘက္သတ္ ဆန္တာ ေတြ ေလွ်ာ့ၾကရင္ ေကာင္းမယ္။ ကဗ်ာကုိ နားမလည္ပဲနဲ႔ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားၾကီး။ ဘာသာေရးကို နားမလည္ပဲနဲ႔ စိတ္ေကာင္း ရွိတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားၾကီး။

ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ ေဝဖန္တဲ့ အခါ ေဝဖန္သလဲဆုိတာ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ ႔ကုိယ့္ကုိ လာေဝဖန္ရင္ ႏွစ္သက္သလို ကုိယ္ကလည္း ေဝဖန္ခ်င္လို႔ပါ။ ေဝဖန္ခ်င္းက စဥ္းစားစရာေတြကုိ ဆြေပးတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယူဆျပီး လူေတြရဲ႕ အေတြးကုိ ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္စြမ္း ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆလုိ႔ တခုမွ မခၽြင္းမခ်န္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္တဲ့ အခါလည္းရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပဋိပကၡကုိ ေမွ်ာ္လင့္ရံုသက္သက္ ေဝဖန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးကို tool တခုလုိပဲ အသံုးခ်၊ ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ သံုး။ မေကာငး္တဲ့ေနရာမွာ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေန…အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကုိလည္း ေလးစားပါတယ္။ တဘက္မွာ ေလာဂ်စ္ရဲ႕ အခန္း၊ ေလာဂ်စ္ရဲ႕ role ကုိလည္း ျမွင့္တင္ခ်င္သူမို႔၊ အဲလုိလုပ္ရတာ ဝါသနာထံုလို႔ လုပ္ေနတာလည္း ပါပါတယ္။

ဒါေပမယ္ ့က်ေနာ္ ေဒးကား အယူအဆတခုခုျဖစ္ျဖစ္၊ နစ္ေရွးရဲ႕ အယူအဆ တခုခုျဖစ္ျဖစ္ တင္လိုက္တဲ့အခါ သူတုိ႔က သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြေလ၊ လမ္းလြဲေနျပီ ဘာညာ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ကုိယ္စီ ဘာသာေရး ေပတဲ့နဲ႔ လာလာတုိင္းၾကတာမ်ိဳးကုိ မႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ အမွန္တရားလို႔ထင္ဆမွႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏုိင္တာကို သိသာေစဖုိ႔ေလာက္သာ ဘာသာေရးကို ေဝဖန္ျခင္းပါ။ ဘာသာေရးကို ကုိးကြယ္တဲ့သူေတြကုိ မုန္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဖိုးအဖြား အေဖအေမ က စျပီး မုန္းေနရမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဘာသာမဲ့ကုိ ဘာသာေရး သမားေတြက မုန္းမယ္ဆိုရင္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ သားေျမးေတြကို မုန္းရတာမ်ိဳး မျဖစ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ ေျပာႏုိင္မလဲ။ အယူအဆ မတူရင္ေတာင္ လူကုိမမုန္းပဲ အယူအဆအေၾကာင္း သက္သက္သာ ေျပာၾကရင္ ေလာကၾကီး ဘယ္ေလာက္ျငိမ္းခ်မ္းလိမ့္မလဲ။
(ေကာင္းကင္ကို)

ငါတို႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခဲ့ျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း (မိုဃ္းေဇာ္)

မင္းသဘာဝကို ျမင္ရတုိင္း
ငါ့ရင္မွာ မုန္တုိင္းထန္ခဲ့ရ
ဒီညက်မွ
လေရာင္ဟာ
မင္းကမၻာေပၚ ျဖာက်ေနရဲ႕။

စစ္မဲ့ဇံု
မင္းရင္အစံုက
စိမ့္က်လာတဲ့ စမ္းေရအိုင္တအုိင္
ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတခု
လွ်ိဳ႕ဝွက္တဲ့ ေတာအုပ္အစပ္နား
ငါေရာက္သြားေတာ့
ေလတိုးသံလို မင္းညည္းညဴ
ေရတံခြန္လို တို႔သြန္ခ်
ငါတို႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း။ ။
(မိုဃ္းေဇာ္)