ခေရ

(၁)
အခုဆို
ငါ့စိတ္ရြက္ျပတ္ေတာမွာ
အေတြးေလးေတြ ကဗ်ာစ်ာန္သင့္
ခေရအျဖစ္ ပြင့္တယ္။

(၂)
သူက
သာမန္မိန္းကေလး တေယာက္
ဒါေပမယ့္ တန္ခုိးရွင္
ေသာက အၾကိဳအၾကားထဲက ငါ့ကို
ဆြဲထုတ္ကယ္တင္ခဲ့တယ္။

(၃)
အတိတ္မွာေတာ့ ငါက
ေနဝင္ေနထြက္တိုင္း
ကုိယ့္ေပ်ာ့ကြက္နဲ႔ကုိယ္ ထုိင္းမွိႈင္းခဲ့တဲ့သူ။

(၄)
ဒီလိုနဲ႔ အမွတ္မထင္
သက္တန္႔မီးေရာင္ေရွ႕ ေျခလွမ္းအေကြ႕
နိမိတ္ဆန္းတခု ေတြ႕လိုက္တယ္။
လူ႔ဘဝကုိ သုညလို႔ အပုပ္ခ်ခဲ့သူတေယာက္
‘ခေရ’ရိပ္ရဲ႕ေအာက္မွာ
ဘဝအဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ေကာက္လို႔။

ေလာကဓံပီး သြားတဲ့ ငါ့ေျခရင္းမွာလည္း
ဒုကၡ ‘ပါးျပင္း’ေတြ ခယဝပ္ဆင္းလို႔။

(၅)
ဒီလိုနဲ႔
ရွႈပ္ရွႈပ္ေထြးေထြး အရာ… ‘ကံ’ဆိုတာရဲ႕
မ်က္ႏွာသာေပး ကစားကြက္မွာ
အားတက္သြားျပီး ငါေၾကြးေၾကာ္မိတယ္။
“ငါ့ဘဝက ဘယ္ေတာ့မွ မရွံဳးဘူး။
သူ႔ သံေယာဇဥ္ေနဝန္း၊
အေနာက္ဘက္ဆီ မယြန္းသေရြ႕။”

(၆)
လက္ရွိအေျခအေနလား?
မနက္ေစာေစာစီးစီး
ႏွလံုးသားက အခ်က္ေပးတယ္
သြားတက္ေလးနဲ႔
တသက္မေဝးခ်င္ဘူးတဲ့။

လက္ရွိအေျခအေနလား?
ကဗ်ာေရးေနရင္းနဲ႔
မ်က္လံုးမ်ားက သူ႔ပံုရိပ္ဆီ ထြက္ေျပးတယ္
ဦးေႏွာက္ အမိန္႔ေပးမွႈစနစ္ကုိ
တစံုတေယာက္က အႏုနည္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ပစ္သတဲ့။

(၇)
ေက်ာင္းေနတုန္းက
အေရးပါတဲ့ စာေတြေဘးမွာ
ခေရပြင့္ ျပခဲ့ၾကတယ္။
အခု ငါ့အျဖစ္က
ေက်ာ္လႊားခံေနရတဲ့ ဖတ္စာ
ခေရပြင့္ေလးေရ
ငါ့ဘဝ ထဲကုိခုန္ခ်
ငါအေရးပါေၾကာင္း ျပလွည့္ပါ။
ေကာင္းကင္ကုိ

မ်က္ႏွာႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဒဂၤါးတေစ့

ႏုိင္ငံေရးဟာ gunမ်ားၾကားထဲ ပ်ံသန္း ေနရတဲ့ငွက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ အသံစမ္း ေနရတဲ့လက္

ႏုိင္ငံေရးဟာ သံဃာကိုေတာင္ သတ္ရဲတဲ႔ ေသနတ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ပင္လယ္လို ျဖဲထားတဲ့ ပါးစပ္

ႏုိင္ငံေရးဟာ ကမၻာအႏွံ႔ က အာခံၾကမယ့္ သိမ္းငွက္တေထာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ အေမရိကန္ကို သြားဖို ႔လက္မွတ္တေစာင္

ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ ေသြးထဲက မီးထေတာက္မယ့္ သူပုန္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ အက်င့္မေပ်ာက္တဲ့ ေခြးျမီးေကာက္

ႏုိင္ငံေရးဟာ ခြပ္ေဒါင္းေတြ လက္ထဲက ဝရဇိန္လက္နက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေမ်ာက္ေတြ လက္ထဲက အုန္းသီးတလံုး

ႏုိင္ငံေရးဟာ ေသြးနဲ ့ေရးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္၊စက္တင္ဘာ သမိုင္း
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေရေပၚမွာေရးလိုက္တဲ့ ေၾကျငာခ်က္ တစ္ေစာင္

ႏုိင္ငံေရးဟာ အေရျပားေပၚမွာ ၾကက္သီးေတြ စီးဆင္းသြားေစတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းတပုဒ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘေလာ့ေတြထဲမွာ အေညာင္းမိေနတဲ့ ေကာ္ပီ သတင္းတပုဒ္

ႏိုင္ငံေရးဟာ ကေလးတေယာက္ရဲ ့ဗိုက္ထဲက တဂီြဂီြထြက္လာတဲ့ တကယ့္အမွန္
ႏုိင္ငံေရးဟာ မီဒီယာေပၚမွာ ဆရာသမား တေယာက္ ဇြတ္အတင္းလုပ္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ

ႏုိင္ငံေရးဟာ ပါးစပ္ပိတ္ေနရတဲ့ လူထု
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေၾကးမံု စကၠဴစုတ္ထဲက အကၡရာအစု

ႏုိင္ငံေရးဟာ အာဟာရ ျပတ္ေနတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒၚလာငတ္ ေနတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္

ႏုိင္ငံေရးဟာ ေထာင္ထဲမွာ လူမသိသူမသိ ေသသြားရွာတဲ့ အညတရ ေက်ာင္းသားတေယာက္
ႏိုင္ငံေရးဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတ္မွတ္လိုက္တဲ့ အေဝးက အာဇာနည္ တေယာက္

ႏိုင္ငံေရးဟာ မိစၦာတို႔ရဲ ႔ လူသတ္ကြင္း တကြင္း
ႏုိင္ငံေရးဟာ အီလစ္တို႔ရဲ ႔ ကစားကြင္း တကြင္း

ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘတ္စ္ကားၾကပ္ၾကပ္ေပၚမွာ တိုးေဝွ ့ေနရတဲ့ နံနက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ၾကယ္ေတြဘယ္ေလာက္ထြက္ထြက္ လင္းမလာေသးတဲ့ည

ႏုိင္ငံေရးဟာ လမ္းမေတြ ေပၚမွာ ေျခဗလာနဲ ့ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေျခေထာက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဖိနပ္နဲ ့မေတာ္လို႔ အျဖတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဖေနာင့္

ႏုိင္ငံေရးဟာ ငါတို႔ေမြးထားရမယ့္ တေစၦတေကာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ပုပ္ပြေနတဲ့ အေသတေကာင္

တခါတခါမွာ ႏုိင္ငံေရးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ့စကားတခြန္း
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ၿပီး၊
သူေတာ္ေကာင္းေတြမွသာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္”
တခါတခါမွာ ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ ့စကားတခြန္း
“ငါ့ လက္ဝဲက လူကိုလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္တယ္၊
ငါ့လက္ယာက လူကိုလည္း ဒီလိုပဲ အားမနာတမ္း ၾကည့္တယ္၊
ေစတနာ အေခ်ာင္းလည္းမျမင္ဘူး၊
အျပားလည္းမျမင္ဘူး”

ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ထည့္ေလွာင္ထားတဲ့ စစ္ဖိနပ္တရံ
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဆူးေလဘုရားနားက ပစ္ခတ္သံ

ႏုိင္ငံေရးဟာ အခ်စ္ကဗ်ာ တပုဒ္နဲ႔ ကိုေစာေဝ ပစ္လို္က္တဲ့ မိုးၾကိဳး
ႏုိင္ငံေရးဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ လြတ္က်သြားတဲ့ ျမိဳ ့ေတာ္

ႏုိင္ငံေရးဟာ စက္တင္ဘာ မိနစ္မွာ တုိင္ထိျပီး ျပန္ထြက္လာတဲ့ ေဘာလံုးတလံုး

ႏုိင္ငံေရးဟာ အတၱလက္အိတ္ေတြ စြပ္ျပီး ထိုးေနၾကတဲ႔ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ လက္သီး

ႏုိင္ငံေရးဟာ “လက္နက္”နဲ႔ “ဓားျပတိုက္ခြင့္” လဲလွယ္ထားတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး

ႏုိင္ငံေရးဟာ ယားနာေတြကို ဖံုးဖို ့ထဘီရွည္ရွည္ ဝတ္ျပီး ကၠဳေျႏၵရွင္ေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ အပ်ိဳမ
ႏုိင္ငံေရးဟာ မိတ္ကပ္ေတြဖို ့ထားတဲ့ ေတာတြင္း ဥပေဒသ

ႏုိင္ငံေရးဟာ ညစ္ေပတဲ့ လက္ေတြနဲ ့အိုးမည္း အသုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာ
ႏုိင္ငံေရးဟာ တလြဲဘာသာအျပန္ခံလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္

ႏုိင္ငံေရးဟာ တေတာလံုး စိမ္းစုိဖို ့ကိုယ္စီ ေဝဆာေပးရမယ့္ သစ္ပင္
ႏိုင္ငံေရးမွာ ၾကြက္ခုတ္ဖို ့က အဓိက

ႏုိင္ငံေရးဟာ ငါတို႔ မေျဖၾကပဲ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ပုစ ၦာ
ႏိုင္ငံေရးဟာ ေပါက္ကြဲ ေစခ်င္ေဇာနဲ ႔ ငါတို ႔အားလံုးေမွ်ာ္ေနရတဲ့ ကတၱီပါ ဗံုးတလံုး။
ေကာင္းကင္ကို
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေဟာင္းေလးပါ။

မွတ္ခ်က္။ "ႏုိင္ငံေရးဟာ အေမရိကန္ကို သြားဖို ႔လက္မွတ္တေစာင္" ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ျပီး အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ တတိယႏုိင္ငံကုိ ထြက္သြားရတဲ့သူေတြကို အျပစ္တင္လိုျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာစိတ္ဓာတ္မွ မရွိပဲ ဝင္ရွႈပ္တဲ့သူေတြကိုပဲ ဆိုလိုပါတယ္။

ဆရာၾကီးေဒါက္တာ သန္းထြန္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ေျပာခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ဆရာေတြကို ေျပာခဲ့တာပါ။

ရိုမီယို ဂ်ဴးလိယက္တို႔ လားရာဘံု

ရင္ဘတ္မွာလည္း ျမွားတစင္း
နံၾကားမွာလည္း ျမွားတစင္း
ေနာက္ေက်ာမွာလည္းျမွားတစင္း
ဒါေပမယ့္ ငါက အသက္ျပင္းတယ္။

ေနာက္ဆံုးအသက္ကို အျပတ္ရွင္းမယ့္ျမွား
ငါျမင္ႏုိင္စြမ္းေတာင္ ရွိပါဦးမလား။

ငါရွင္လ်က္နဲ႔ ေသေတာ့မယ္
ဘယ္လိုလူ႔ငရဲမွာ ငါလားဦးမလဲ။

အက္ဆစ္ခ်ိဳေတြေသာက္သံုး
ငါတေလွ်ာက္လံုး ပူေဇာ္ခဲ့တာကေတာ့
ကုိးကြယ္သူုေတြကုိ ငရဲခ်တတ္တဲ့ ဘုရား။
ေကာင္းကင္ကုိ

Corpse Bride အားႏွစ္သိမ့္ၿခင္း (by မင္းတေစ)

ခ်စ္သူေရ…………………
ေဒသနာတရားေတာ္ေတြ သံမိႈႏွက္ထားတဲ့
ဟန္ေဆာင္မ်က္ရည္က တစ္ဘက္
ငရဲရဲ႕ေကာင္းကင္လို ပူေလာင္စူး႐ွေနတဲ့
မနာလိုစြပ္စြဲမႈေတြက တစ္ဘက္နဲဲ႕
အသုဘ႐ႈသူေတြရဲ႕ အတင္းအဖ်င္းေတးဂီတကို
မင္းဘယ္လိုမွ နား၀င္ခ်ိဳလိမ့္မယ္မထင္ဘူး။

အဲဒီေတာ့…………………
ကိုယ္ေမွးစက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့
နန္းေတာ္ၿဖဴေအာက္ကို အၿမန္သာခို၀င္
ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ႏွလံုးခုန္သံနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလးအိပ္
လြင့္ေႄကြခဲ့ၿပီးေပမယ့္ ရနံ႔မျပယ္ေသးတဲ့ ပန္းတပြင့္လို
လိပ္ၿပာကို လြမ္းေနပစ္လိုက္စမ္းကြယ္။

ခ်စ္သူေရ……………......
ကဲ့ရဲ႕မႈေတြဆိုတာ မိစာၦေကာင္ ငါး႐ွဥ့္ ေတြလိုပါပဲ
မင္းဘက္ကယဥ္ေက်းမႈေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ လံုၿခံဳေစဦးေတာ့
အေသြးအသားနံ႔ေတြကၽြံထြက္ေနတဲ့ ၀င္ေပါက္ကို မရရေအာင္႐ွာၿပီး
အရုိးေတေလသာက်န္တဲ့အထိ သူတို႔ မင္းကို၀ိုင္းတြတ္ၾကမွာေလ.......

ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုက သခ်ၤ ိဳင္းရဲ႕ ဥပေဒသဆိုေတာ့
အေသြးအသားေတြကုန္တဲ့အထိ ေစာဒက မတက္ပဲ
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေစာင့္ ေန႐ုံကလြဲလို႔
ကိုယ္တို႔က ဘာမ်ားတတ္နိုင္မွာလည္း............

ဘာၿဖစ္လည္း…………….
တို႔ေတြကေသဆံုးၿပီးသားဆိုေတာ့
အဲဒါကိုေတြးၿပီး ၀မ္းနည္းေနမယ့္အစား
အုတ္ဂူေတြမွီၿပီး ဟားတိုက္လိုက္ၾကစို႔ကြာ။

ခ်စ္သူေရ...........
မင္းရင္မွာယံုထားဖို႔က
အေသြးအသားမ႐ွိတဲ့
အ႐ုိးေတြထတြန္ၿပီဆိုရင္
ေလွနံဓါးထစ္ အခ်စ္သေကၤတေတြထက္
ပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္ေနတတ္တယ္ဆိုတာ။

တကယ္ဆို အေလာင္းေကာင္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲကို
ဘယ္အသက္႐ႈသံေတြကမွ ၀င္မစြက္သင့္ခဲ့တာေပါ့။
မင္းတေစ

ဘာသာမဲ့ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ နိဗၺာန္ (by မင္းတေစ)

" ၾကင္နာသူေရ ေမမပါရင္ နိဗၺာန္ေတာင္
ကိုယ္ေလတစ္ကိုယ္ရည္ မေရာက္ခ်င္ပါ"
ေဂ်ာက္......................................။

ခ်စ္သူက စိတ္႐ႈပ္သြားသလိုနဲ႔
သီခ်င္းကို လွမ္းပိတ္လိုက္ၿပီး
နားမလည္မႈ မ်က္၀န္းအစံုကို
သူ႔ဘက္လွမ္း၀င့္လိုက္တယ္။

တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ သူမရဲ ႔ႏွႈတ္္ခမ္းေတြ
ေၿပေလ်ာ့သြားတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္
ဆြဲလဲသံခ်ိဳၿမၿမေတြ သူ႔နားေတြက တဆင့္
သူ႔ႏွလံုးသားထဲကို ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာတယ္
"နိဗၺာန္ဆိုတာဘာလည္း ကိုကုိ"တဲ့။

ေအာ္......................ဒါလား
နားေထာင္ေစ..ေကာင္မေလးေရ
သူတို႔ေတြေၿပာၾကတာေတာ့
နိဗၺာန္ဆိုတာ ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ လြမ္းၿခင္းတို႔ ကင္းလြတ္ရာ
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နယ္ေၿမတစ္ခု...တဲ့။

ဟုတ္လား.......................
ဒါဆိုပ်င္းစရာႀကီးေပါ့ေနာ္။

အေသအခ်ာေပါ့..ခ်စ္သူူ
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းကို Scan မဖတ္နိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့
ဘယ္ေလာက္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေနပါေစ
ရင္ခုန္သံအေသေတြ တစ္ခုေပၚတစ္ခုဆင့္ေနတဲ့
ေၿခာက္ေၿခာက္ၿခားၿခား ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ိဳးပဲ ၿဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။

အဲဒီ့ ေၿခာက္ၿခားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြေအာက္
ႏွလံုးသားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား
အလုပ္လက္မဲ့ ၿဖစ္ေနၾကမလဲ မသိဘူးေနာ္။

ေၿပာသာေၿပာရတယ္ ...ခ်စ္သူ
တကယ္က အဲဒီ့ေနရာ တကယ္႐ွိမ႐ွိကိုေတာ့
ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သက္ေသမၿပနိုင္ေတာ့
ယံုရခက္ မယံုရခက္ေပါ့ကြယ္။

ဟင္....ဒါဆို နိဗၺာန္ဆိုတာ တကယ္မ႐ွိဘူးေပါ့။

အဲလိုလည္းဟုတ္ဘူး..ေကာင္မေလးရ
ဆက္နားေထာင္........................

တကယ္က နိဗၺာန္ဆိုတာ .............
ကာလနဲ႔ေဒသမြတ္သိတ္မႈေတြကေန
ထာ၀ရကင္းလြတ္ေနတဲ့
အခ်ိန္နဲ႔ေနရာမေ႐ြး ၿဖစ္ေပၚေနနိုင္္တဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

မင္းရင္ထဲမွာ ၿဖစ္တည္နိုင္သလို
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာလည္းၿဖစ္တည္နိုင္တယ္။

ဘာလို႔ အဲလိုေၿပာနိုင္တာလည္း..ဟုတ္လား?
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေအးၿမတဲ့ခံစားမႈေတြနဲ႔
ထာ၀ရၿပီးၿပည့္စံုတဲ့ နူးညံ့တဲ့နိဗၺာန္ငယ္တစ္ခု
သေႏၶတည္ ေရာက္႐ွိေနခဲ့ၿပီး ၿဖစ္ေနလို႔ေပါ့။

အဲဒီနိဗၺာန္က အၿခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းဆိုတဲ့
(၁၂)ရာသီပန္းပင္္ေတြကို
ကိုယ့္ႏွလံုးသားရပ္၀န္းမွာ
အခ်ိန္မွန္မွန္ဖူးပြင့္ေပးေနခဲ့တဲ့
မင္းကေလး ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

သိပ္အံ့ၾသသြားသလား...ခ်စ္သူ

ပန္းကေလးေတြက မင္းကိုနမ္းဆြတ္ဖို႔
ကိုယ့္နိဗၺာန္တံခါး၀ေတြမွာ
ေၿခဖ်ားေတြကို အစီအရီေထာက္လို႔။

မိုးေကာင္းကင္က မင္းအၿပံဳးေတြကို ကမၼ၀ါဖတ္ဖို႔
ကိုယ့္နိဗၺာန္တံတိုင္းေတြေပၚမွာ
သူ႔ခႏၶာကို ေကြးညြတ္လို႔။

ပင္လယ္က မင္းမ်က္ရည္ကို သဲ့ယူဖို႔
ကိုယ့္နိဗၺာန္ ၿမစ္လက္တက္ေတြကိုေတာင္
တစ္စက္မက်န္ေအာင္ ဖ်ာလိုသိမ္းေခါက္လို႔။

မယံုမ႐ွိနဲ႔ခ်စ္သူ.............
ဖုန္းဆိုးေတာလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့
ကိုယ့္ရင္ဘတ္အၿဖဳံးတစ္ခုေပၚေတာင္
သိပ္လွတဲ့ ပန္းေတြ ပြင့္ၿပနိုင္ခဲ့တဲ့
မင္းကေလးက နိဗၺာန္မဟုတ္ရင္
ဘယ္အရာက နိဗၺာန္ၿဖစ္နိုင္ဦးမွာလဲ။

ကဲသိၿပီလား.................
မင္းသိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ
ကိုယ့္ရင္ခုန္သံေတြ တရံမလပ္ႏွိႈးဆြေပးေနတဲ့
မင္းကေလးကိုယ္တိုင္ဆိုတာကို။

(မွတ္ခ်က္။အၿမင္ကတ္ၿခင္းၿဖင့္ ၿပီး၏)
မင္းတေစ
blog ဆက္မေရးေတာ့တဲ့ မင္းတေစရဲ႕ ကဗ်ာေဟာင္း တပုဒ္ပါ။

ျဖတ္လမ္း

ျဖတ္လမ္းသည္
ငါတို႔လမ္းမဟုတ္။
ငါတို႔သည္ အဖိုးတန္ကားမ်ားျဖစ္၍
ျဖတ္လမ္း အစုတ္မွ မသြားႏုိင္။
ေကာင္းကင္ကုိ

ကဗ်ာေဟာင္း "ငါတို႔ဖန္ဆင္းထားတဲ့ျမစ္" ထဲက တပုိဒ္တည္း ျဖတ္ထုတ္ ထားတာပါ။

@#$% (by မင္းတေစ)

သရဲသဘက္မေတြက
အမဲဖ်က္ေႃခြခ်ခဲ့လို႔
ကြဲအက္ေသစၿပဳေနတဲ့
အသဲပ်က္ေႄကြဘ၀တစ္ခုထဲကို
တြဲလက္ေတြခ်ေပးရဲခဲ့သူ…….

ေၿမေခြးေကာင္မေတြေၾကာင့္
ေသေဘးအေမွာင္ခေနတဲ့
တေစ ၦေသြးေၾကာင္ညေတြထဲ
ေၿဖေဆးေဆာင္ေရာက္႐ွိလာခဲ့သူ…...

မိစာၦအ႐ုိင္းအစိုင္းမေတြေၾကာင့္
သိကၡာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းက်ေနတဲ့
ၿပိတၱာအထိုင္းအမိႈင္း ငါ့ကိုမွ
လိပ္ၿပာအသိုင္းအ၀ိုင္းဘ၀ေတြထဲ
ေ႐ြးခ်ယ္္ေခၚေဆာင္ခဲ့သူ……

ဒီလိုနဲ႔………………………….
ငရဲခန္း ပူေလာင္ေလာင္ေတြထဲ
အၿမဲတမ္း ငူေငါင္ေနတတ္တဲ့
အသဲႀကမ္း အူေၾကာင္ေၾကာင္တစ္ခုကိုေတာင္
မင္းက…ပုလဲပန္း အၿဖဴေရာင္ေတြပြင့္ေစခဲ့ပါတယ္….ခ်စ္သူ

ဘ၀အရာကုေဋ မကေလေအာင္
အလွကဗ်ာေတြ ထည့္ေလွာင္ထားသူေရ
အစ႐ွာေဖြ မရဲေအာင္ေတာင္
မြစာ ေၾကကြဲ ေလာင္္ေနတဲ့
ငါ့ညတာ႐ွည္ မဲေမွာင္္ေတြထဲမွာေတာ့
မင္းက လကမာၻေၿမဘြဲ႔ေဆာင္သူေလးပါပဲ။
(မင္းတေစ)

သူငယ္ခ်င္း မင္းတေစရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။ သူက သူ႔ blog မွာ စာဆက္မေရးတာ ၾကာပါျပီ။ သူ႔ကဗ်ာေလးေတြကုိ အမွတ္တရ ျပန္တင္ဖုိ႔ သူနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕တုန္းက က်ေနာ္ခြင့္ေတာင္းထားဖူးပါတယ္။ သူ႔ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕နဲ႔ ဝတၳဳတို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ က်ေနာ္ word file တခုနဲ႔ စုထားျဖစ္ပါတယ္။