‘ၾကြားလံုး’ကုိ ဝိုင္းဖြဲ႕ခတ္ေနၾကတဲ့ လွ်ာေတြၾကားမွာမွ
လူ႔ယဥ္ေက်းမွႈက ငါ့ကုိပစ္ခ်သြားတယ္။
လက္ထဲက ပုလင္းကုိပဲ
လည္ပင္းညွစ္လိုက္ပါတယ္။
ငါ
နားေတြမွိတ္ မ်က္လံုးေတြစြင့္
လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖုိ႔က်င့္ရဦးမယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
9 comments:
သေဘာက်မိပါတယ္ဗ်
ေနေသြး(ဘရာဗို)
ၾကဳိက္တယ္....
ကန
တိုတိုေလးနဲ႔ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုေကာင္း။
နားနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ မဆိုးပါဘူး။
ေတြးစရာေတြ ေပးျပန္တဲ့ ဘဝကဗ်ာတို။
လည္ပင္းညွစ္ဖို ့ေတာ့လက္ထဲမွာ
ဘာပုလင္းမွရွိမေနခဲ့ပါဘူးေလ။
ဒါေပမဲ့..ငါလည္း းးးနားေတြပိတ္၊ မ်က္လံုးေတြစြင့္
ၿပီး လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖို ့က်င့္ေနခဲ့ပါတယ္။
(ခုေတာ့မ်ား...ဆင္ေအာ္သံေတာင္ဝါးတားတား)
ကဗ်ာက ရွယ္ပဲ အစ္ကုိရ တိုတိုေလးနဲ႔ မိုက္တယ္ ..
ေရးတတ္လိုက္တာ ။ မနာလို ဘူး ၊ အားက်တယ္
ကဗ်ာေလးတိုတိုေလးနဲ့ထိမိတယ္။
လူေတြၾကားနားမွိတ္ မ်က္စိမွတ္ ေနနိုင္ရင္ေတာ့ အကုသိုလ္ေတာ့ကင္းပါတယ္ ဒါေပမဲ့ .....တခ်ိဳ ့တခ်ိဳ့ကို ့လက္ပိုက္လညး္မၾကည့္ခ်င္..ဒါေပမဲ့...
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
ကဗ်ာေတြကေတာ့အားလံုးေကာင္းတယ္၊အရမ္းၾကိဳက္တယ္၊ေခတ္မွီတယ္၊ေနာက္ျပီးေတာ့..........ေလးစားပါတယ္။
Post a Comment