Tuesday, August 24, 2010

ေတာင္ပံမ်ားရဲ႕ သဘာဝ

ေျပးခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ လိုက္မမီေတာ့တဲ့အထိ။
ပ်ံသန္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မျမင္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။

ေတြးခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါေတာင္ ခ်ျပလို႔မရႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။
ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ ေခၽြးပ်ံရတဲ့ အထိ။

ျငင္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မရွင္းႏုိင္ေတာ့တဲ ့အထိ။
ေၾသာ္…
ရွင္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မျငင္းႏုိင္ေတာ့တဲ့ အထိ။

ထေမးခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မေျဖႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။
ခ်ေရးခ်င္တယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ မ်က္လံုးျပဴးရတဲ့အထိ။

အေတာင္ပံေတြ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္
ငါ့အမိန္႔ငါေတာင္ မနာခံေတာ့တဲ့အထိ။
အမွီအခုိကင္းခ်င္တယ္
အနာဂတ္မွာ ငါ့ေျခေထာက္ေပၚမွာေတာင္ ငါရပ္စရာ မလိုေတာ့တဲ့အထိ။

ျမင့္မားခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ ရွိခုိးႏုိင္သည္အထိ။
စ်ာန္ရခ်င္တယ္
ငါ့အဆင့္ထိငါ ျပန္မက်ႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။

အလင္းပြင့္ေလးတခု အျဖစ္နဲ႔ ေရာင့္ရဲခ်င္တယ္။
ငါ့တကုိယ္စာငါ ခပ္ဝါးဝါးေလး ျမင္ရသည္အထိ။
ဗလာလက္တစံုနဲ႔
ကဗ်ာစက္ရံုေလးျဖစ္ခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ ခူးဆြတ္လုိ႔မႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။

(ေကာင္းကင္ကုိ)

16 comments:

မင္းတာရာ said...

ကုိေကာင္းကို ေရ ့
မဂၤလာပါဗ်ာ
ကဗ်ာေကာင္းဖတ္သြားပါတယ္။

Anonymous said...

ကိုေကာင္းကင္ကို
မဂၤလာပါဗ်ာ
ကဗ်ာေကာင္းေလးကိုလာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ။

mama said...

ျငင္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မရွင္းႏုိင္ေတာ့တဲ ့အထိ။
ေၾသာ္…
ရွင္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မျငင္းႏုိင္ေတာ့တဲ့ အထိ။

ထေမးခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မေျဖႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိ။
ခ်ေရးခ်င္တယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ မ်က္လံုးျပဴးရတဲ့အထိ။

အေတာင္ပံေတြ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္
ငါ့အမိန္႔ငါေတာင္ မနာခံေတာ့တဲ့အထိ။ဗလာလက္တစံုနဲ႔
ကဗ်ာစက္ရံုေလးျဖစ္ခ်င္တယ္




မရွင္းနိဳင္ဘူး မျငင္းနိဳင္ဘူးေနာ္
ခ်ေရးခ်င္တယ္ ေရးလို႔မျဖစ္ဘူး

လြတ္လပ္ခ်င္တယ္

အမိန့္ေတြမနာခံခ်င္ဘူးေနာ္

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဗလာလက္တစံုနဲ႔
ကဗ်ာစက္ရံုေလးျဖစ္ခ်င္တယ္။





မ.မ
ေလးစားပါတယ္။ေတာ္၏

ေကာင္းကင္ေတြးတတ္ေရးတတ္တယ္။

အယ္ကေဟာ said...

ေျပးခ်င္တယ္၊ အေၾကြးရွင္ေတြ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အထိ၊

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

“ကဗ်ာကိုဖတ္ရတာ
အေတာင္ပံတစ္စံုတတ္ဆင္ထားရသလို
ျမင႔္လာတယ္ ဘ၀င္၊
လင္းလာတယ္ ဥာဏ္စင္၊

ေကာင္းကင္ကိုရွင္႔
ကဗ်ာထဲက အေတာင္ပံ
လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္
ျငဳိျငင္မွာလား
သံုးေယာက္စာေပးပါ။ (ကၽြန္မ၊သား၊ ေယာက္်ား)

ကဗ်ာစက္ရံုက
သဘာ၀အေတာင္ပံ
အစံုအေကာင္းအသစ္
ေစ်းမဆစ္ပဲ၀ယ္လုိက္မယ္။”

ၾကည္ၾကည္ said...

ကိုေကာင္းေရ

ကဗ်ာလည္းဖတ္ရင္း
ေကာင္းတယ္လို ့လည္း ထပ္ေၿပာရင္း


ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေၿပာရင္း

ၾကည္ၾကည္

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ... ကဗ်ာစက္႐ံုဆိုလည္း အဆင့္မွီတဲ႔ စက္႐ံုေလး ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္ ...

ညလင္းအိမ္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ပါပဲ ...

Anonymous said...

ဖတ္ခ်င္တယ္ မ်က္လုံးတစုံ ကၽြတ္က်တဲ့အထိ
ေရးခ်င္တယ္ ကြန္မန္႕တခုနဲ႕
က်မ္းျပဳလုိ႕ ရသည္အထိ......

ေလးစားစြာျဖင့္
ကန

Mhu Darye said...

ျငင္းခ်င္တယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ မရွင္းႏုိင္ေတာ့တဲ ့အထိ။

း)

ေက်ာ္သိခၤ said...

ကိုေကာင္းေရ

ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္ ကဗ်ာေတြကို
ေလျပင္းေတြ လာေျခြခ်ိန္အထိ

မွတ္ခ်င္ေသးတယ္ စာသားေလးေတြကို
ဘ၀ အနားေပးခ်ိန္အထိ

အားေပးေနမယ္ ဒီအေရးအသားေလးေတြကို
ဂီတေတးသြားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အထိ

November Shwe Moe said...

အကို..မဂၤလာပါ။
အကိုသာ ကဗ်ာစက္ရံုၿဖစ္ခဲ့ရင္
က်ေနာ္က..မူလီေလးတစ္လံုးေတာ့
ၿဖစ္ခ်င္တယ္အစ္ကိုရယ္။....
ေလးစားလ်က္....

Anonymous said...

အလင္းပြင့္ေလး တစ္ခု အျဖစ္နဲ႔ ေရာင့္ရဲခ်င္တာ ေကာင္းပါတယ္ ... အမ်ားကိုလည္း အလင္းေရာင္
ထင္ဟပ္နိုင္မွာ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး

Unknown said...

ေကာင္းလြန္းေတာ့ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ေျပာျခင္တာက
ေတာ့၊က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ။ထမင္းဟင္းမစားပဲကဗ်ာ
ေတြၾကီးေရးေနရင္။ေတာ္ၾကာေလမုန္တိုင္းတိုက္ရင္..
လဲေနဦးမယ္၊ေစတနာနဲ ့ေျပာတာပါ။

Unknown said...

ေကာင္းလြန္းေတာ့ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ေျပာျခင္တာက
ေတာ့၊က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ။ထမင္းဟင္းမစားပဲကဗ်ာ
ေတြၾကီးေရးေနရင္။ေတာ္ၾကာေလမုန္တိုင္းတိုက္ရင္..
လဲေနဦးမယ္၊ေစတနာနဲ ့ေျပာတာပါ။

Anonymous said...

Bar lo e' lauk taw nay tar le'?