Thursday, November 6, 2008

ကမၻာ

မဟာ ကပ္ပါးေကာင္ေတြရဲ႕တန္ခုိးနဲ ့
အရုပ္ဆုိးေနတဲ့ ကမၻာ။

နည္းပညာ စီးကရက္လိပ္ေတြကုိ
စည္းမဲ ့ကမ္းမဲ့ မေသာက္ပါနဲ ့ကမၻာ။
အိုဇုန္းလႊာ မွာ
ဇကာေပါက္ အနာေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

သစ္ပင္ေတြျပဳန္း
ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ေခါင္းတံုးတံုးၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ
လူ ့မလိုင္ေတြ အခ်ီခ်ီခုိး
အဆီေတြတိုးခဲ့တာ ပုိမ်ားသလား။
ေရနည္းငါးေတြရဲ ့ထမင္းအျဖစ္
သစ္ပင္ေတြ ထင္းျဖစ္သြားတာ ပိုမ်ားသလား။

လူေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာလည္း
ေတာင္ေခါင္းတံုးေတြနဲ႔ ထပ္တူပါပဲ။
၅၂၈ ေတြ ေတြသုဥ္းျပီး
သုညေတြ ျပံဳးေနၾကတယ္။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက...လူက သားရဲေတြကို ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ေခတ္
အခု...လူက လူကို ျပန္ေၾကာက္ေနရတဲ့ ေခတ္။

ငွက္ေတြ ေနရာသစ္ေျပာင္းတဲ့ အခါ
ေတာင္ပံတစ္စံုသာလုိေပမယ့္
လူေတြ ေနရာသစ္ေျပာင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့
ေငြစေၾကးစေတြနဲ ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ လိုတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါဆို
ထုပ္ဆီးတိုးတမ္းကစားရသလိုပဲ။
လိုက္ဖမ္းမယ့္ ရဲေတြလည္း ရွိတယ္။
ထမင္းရည္ပူ ေလာင္ေစမယ့္
နယ္နိမိတ္ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြလည္း ရွိတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ
အတားအဆီးေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္
ဒီဘက္ကမ္းကို ကပ္ႏုိင္ခဲ့သူတစ္ခ်ိဳ ့ေတာင္မွ
ေအာင္ထူျပီလို ့မေအာ္ႏုိင္ခဲ့။

ကြဲျပားမွဳေတြကို ေရြေပၚထုိး
ေရာင္စံု ရင္ဘတ္ေတြကုိ ေမတၱာနတ္ေဆးဆိုးဖို ့
ပြင့္လာခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားေတြေတာင္
လူေတြရဲ ့လက္ခ်က္နဲ ့
တံတိုင္းအသစ္တစ္ခုပဲ ထပ္ျဖစ္သြားခဲ့။

အဲဒီ့ ဘာသာတရားေတြဟာ
အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္ေတြကို
အိတ္ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ထုပ္ပိုး
လူေတြရဲ ့ဝိညာဥ္ကို လွဳပ္ႏွိဳးဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့လည္း
လူေတြရဲ ့မ်က္လံုးက ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို မျမင္၊
အေပၚယံက အိတ္ေတြ တံဆိပ္ေတြကိုသာ ျမင္ခဲ့။
ဒီလိုနဲ ့
အိတ္ေတြအတြက္ လူေတြ ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾက။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
ကမၻာေပၚမွာ ပဥၥလက္ေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ထင္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အနာဂတ္ရဲ ့ျဖစ္လာမယ့္ စာရင္းအတြက္
တင္သြင္းခြင့္သာ ရွိမယ္ဆိုရင္
လူေတြ အသက္ေထာင္ခ်ီရွည္ဖို ့လည္း မတင္သြင္းခ်င္ဘူး။
မားစ္ျဂိဳလ္ေပၚကို ေျပာင္းေရႊ ့အေျခခ်ႏုိင္ဖို ့လည္း မတင္သြင္းခ်င္ဘူး။
တစ္စုနဲ ့တစ္စု အႏုိင္ယူလိုစိတ္ေပ်ာက္
ယူတိုးပီးယား ငွက္ကေလး အေတာင္ေပါက္ဖို ့ကိုပဲ တင္သြင္းခ်င္တယ္။

ျဖိဳခ်လိုက္ၾက
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ၾကားက
မလိုအပ္တဲ့ စိတ္ကူးနံရံေတြကို။
ဖယ္ရွားလိုက္ၾက
ငါတို ့ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ဘိန္းလာစိုက္ခ်င္ေနတဲ့ အစြန္းသမား ေတြကုိ။

တကယ္ေတာ့ ကမၻာဆိုတာ
စၾကၤာဝဠာ ၾကီးထဲက ရင့္မွည့္ေနတဲ့ အနာ။
ဒဏ္ရာေတြကုိ ေဆးထည့္တဲ့ေနရာမွာ
ငါနဲ ့ငါကို ခြာထားႏုိင္ဖုိ ့လိုတယ္။

ကုိယ္က်ိဳးသခ်ာၤကိုတြက္
ပင္လယ္ၾကီးထဲကုိ ေရတစ္ခြက္ ေလာင္းလိုက္တာဟာ
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အေလအလြင့္။

ကေလးငယ္ေတြရဲ ့ ဦးေခါင္းနဲ ့ရင္ဘတ္ေတြ ကုိ ေရႊခ်ပါ။

ကုိယ့္ကုိယ္ကို သားေကာင္ေနရာမွာ ထားျပီး သတင္းေတြဖတ္ပါ။
အလင္းေရာင္ကို ၾကိဳဆို
မ်က္ႏွာေပၚက တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္ျပီး ငုိပါ။
အယ္လ္ဘတ္ရႊိဳက္ဇာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ဟာ
အာဖရိကတိုက္အတြက္ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္စာ ေဆးတစ္ထုပ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

လူ ့ပေယာဂနဲ ့ဖ်ားနာ
ကမၻာဆိုတဲ့ က်ားနာကို
ကယ္တင္ကုသဖုိ ့အတြက္
အတၱနဲ ့ပရကုိ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးဖုိ ့လိုတယ္။

ျပီးေတာ့
မလိုအပ္ပဲ ထမ္းပိုးထားတဲ့
စိတ္ထဲက အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်
လြတ္လပ္တဲ့ မ်က္လံုးအသစ္တစ္စံုရတဲ့အခါ
ကမၻာကို ၾကည့္လိုက္ပါ။

ကမၻာဟာ
စနစ္တက် ဆုတ္ျဖဲထားတဲ့ ေခတ္ေပၚ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္လိုပဲ
ခံစားတတ္ရင္ လွတယ္။

ေကာင္းကင္ကို

29 comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

လူ ့ပေယာဂနဲ ့ဖ်ားနာ
ကမၻာဆိုတဲ့ က်ားနာကို
ကယ္တင္ကုသဖုိ ့အတြက္
အတၱနဲ ့ပရကုိ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးဖုိ ့လိုတယ္။

ျပီးေတာ့
မလိုအပ္ပဲ ထမ္းပိုးထားတဲ့
စိတ္ထဲက အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်
လြတ္လပ္တဲ့ မ်က္လံုးအသစ္တစ္စံုရတဲ့အခါ
ကမၻာကို ၾကည့္လိုက္ပါ။

ကမၻာဟာ
စနစ္တက် ဆုတ္ျဖဲထားတဲ့ ေခတ္ေပၚ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္လိုပဲ
ခံစားတတ္ရင္ လွတယ္။
ၾကည့္တတ္ရင္လွတဲ့ကမၻာၾကီးကိုၾကည့္တတ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္ညီေလးေရ...ကဗ်ာေလးကလွတယ္..ၾကိဳက္တယ္ညီေလးေရ...အၿမဲအားေပးေနပါတယ္

tututha said...

ေကာင္းကင္ကိုေရ
တိုက္ဆိုင္တာက ခုတေလာမွာ ကမၻာႀကီးအနာျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥပဲ စိတ္ထဲ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္။ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ။ က်မကေတာ့ ကဗ်ာ မေရးတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခံစားတတ္ပါတယ္။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ အမ်ားႀကီးေရးခဲ့ဖူးတယ္ (ကေမာက္ကမေတြ ဆက္ရင္ အဲ့အေၾကာင္းေလးတြ ေရးဦးမွာပါ) သိပ္သိလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကမၻာေျမႀကီးကို ခ်စ္လို႔ပါ။ ေကာင္းကင္ကိုေျပာသလို စနစ္တက်စုတ္ၿဖဲထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီလို ကမၻာႀကီးေပါ့။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

Thargyi(Gyobingauk) said...

ကိုေကာင္းကင္ေရ..
ကဗ်ာေလးလွကလိုက္တာဗ်ာ....
ခံစားဖတ္ရႈသြားတယ္..
ဒီတိုင္းေလးပဲခံစားသြားတယ္.........

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကမၻာၾကီးကို
ေခာတ္ေပၚဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္လိုၾကည္႔
တတ္ဖို႔အစ္ကိုေၿပာသလိုကၽြန္ေတာ္တို႔မ်က္လံုးေတြမွာ
လြတ္လပ္မႈေတြ
လိုတယ္အစ္ကို.....
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ.......

Anonymous said...

ကုိယ္က်ိဳးသခ်ာၤကိုတြက္
ပင္လယ္ၾကီးထဲကုိ ေရတစ္ခြက္ ေလာင္းလိုက္တာဟာ
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အေလအလြင့္။

ကေလးငယ္ေတြရဲ ့ ဦးေခါင္းနဲ ့ရင္ဘတ္ေတြ ကုိ ေရႊခ်ပါ။......

VERY GOOD..........

mgngal said...

ဖတ္ခဲ့သမွ် ကဗ်ာေတြထဲမွာ ဒီကဗ်ာကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ
ကိုေကာင္းေရ။ အပိုဒ္တိုင္းမွာ အဓိပၸါယ္ေတြ ျပည့္၀ေနတယ္
ဖတ္ရတာ အရသာရွိတယ္ဗ်ာ ။ ေက်းဇူးပါ ကဗ်ာေကာင္း တစ္ပုဒ္အတြက္ ။ :)

ဂ်ဴနို said...

ျဖိဳခ်လိုက္ၾက
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ၾကားက
မလိုအပ္တဲ့ စိတ္ကူးနံရံေတြကို။
ဖယ္ရွားလိုက္ၾက
ငါတို ့ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ဘိန္းလာစိုက္ခ်င္ေနတဲ့ အစြန္းသမား ေတြကုိ။

ဟုတ္ကဲ့ ၿဖိဳခ်င္တယ္။
ကူညီပါအုန္း

မိုးသား said...

ကုိယ့္ကုိယ္ကို သားေကာင္ေနရာမွာ ထားျပီး သတင္းေတြဖတ္ပါ။
အလင္းေရာင္ကို ၾကိဳဆို
မ်က္ႏွာေပၚက တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္ျပီး ငုိပါ။
...ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးပါ..
ကိုေကာင္းေရ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ေနတာလားဗ်ာ
အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြ တက္လာတိုင္း..ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကဗ်ာေရးဖို႔ သိမ္ငယ္သြားျပန္ေရာ..
အစ္ကိုေရ..ျမန္ျမန္ေရးပါဆိုတာထက္...
အရမ္းႀကိး မၾကာပါနဲ႔လို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္
အစ္ကို႔ ကဗ်ာေတြကို ေစာင့္ရတာ..လည္ပင္းရွည္တယ္ေနာ္

ညိမ္းညိဳ said...

အကိုေရ ဒီကဗ်ာကိုအႀကိဳက္ဆံုးပဲဗ်ိဳ႕
တအားေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ညီတို႔ ေနာက္ကဗ်ာေတြ ေရးဖို႔ေတာင္ လက္တြန္႔ပီ
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ စာပိုဒ္ထုတ္ျပရင္လဲ တပုဒ္လံုးပဲ ျပန္ကူးျပရေတာပမယ္ထင္ပါရဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ

RePublic said...

ေကာင္းကင္ၾကီးေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေအာ္ထားတာပဲ ၊၊ မြန္းက်ပ္ေနတယ္ ထင္ပါ့ဗ်ာ ၊၊ ႏွစ္ျခိဳက္ပါတယ္ ၊၊

ခင္မင္အားေပးလ်က္ပါ

မသက္ဇင္ said...

အနာဂတ္ရဲ ့ျဖစ္လာမယ့္ စာရင္းအတြက္
တင္သြင္းခြင့္သာ ရွိမယ္ဆိုရင္
လူေတြ အသက္ေထာင္ခ်ီရွည္ဖို ့လည္း မတင္သြင္းခ်င္ဘူး။
မားစ္ျဂိဳလ္ေပၚကို ေျပာင္းေရႊ ့အေျခခ်ႏုိင္ဖို ့လည္း မတင္သြင္းခ်င္ဘူး။
တစ္စုနဲ ့တစ္စု အႏုိင္ယူလိုစိတ္ေပ်ာက္
ယူတိုးပီးယား ငွက္ကေလး အေတာင္ေပါက္ဖို ့ကိုပဲ တင္သြင္းခ်င္တယ္။
"ကမၻာ"
ကဗ်ာကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္တယ္--
ဖတ္ရင္း ရင္ထဲအထိစြဲတယ္---
အေတြးေကာင္းၿပီး--စကားလံုးေတြက်စ္တယ္--
ကဗ်ာဖြဲ႔စည္းမွဳေသသပ္တယ္--
တပုိဒ္လံုးေကာင္းတာပါပဲ--
အေပၚပိုဒ္ေလးကေတာ႔ ဆႏၵကို
ထုတ္ေဖၚရာမွာ ႏူးညံ့တဲ႔ ႏွလံုးသားကို
ကဗ်ာစာသားထဲမွာ ေပၚလြင္ေစတယ္--
တကယ္႔ကဗ်ာေကာင္းပါပဲ--

NangNyi said...

ကြဲျပားမွဳေတြကို ေရြေပၚထုိး
ေရာင္စံု ရင္ဘတ္ေတြကုိ ေမတၱာနတ္ေဆးဆိုးဖို ့
ပြင့္လာခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားေတြေတာင္
လူေတြရဲ ့လက္ခ်က္နဲ ့
တံတိုင္းအသစ္တစ္ခုပဲ ထပ္ျဖစ္သြားခဲ့။

Unknown said...

ပိုးစိုးပက္စက္ေကာင္းတယ္ အစ္ကိုရာ...။ ဘယ္လိုမ်ားေတြးၿပီး ဘယ္လိုမ်ားေရးလိုက္ပါ လိမ့္...။ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳဖို႕ စကားလံုးေတာင္ ရွာမရေအာင္ပါပဲ....။ လက္လန္တယ္!

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုေကာင္းကင္ေရ..
ေကာင္းလြန္လြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ႔ဘူး..
ဖတ္ရတာ အဟာရအျပည့္၊ အရသာ ထူးကဲတဲ႔ စားပြဲႀကီးကို စားလိုက္ရသလိုပါ..
ကိုေကာင္းကင္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို
“ေကာင္းကင္ကို ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္” စာအုပ္ေလးအျဖစ္ သိမ္းထားခ်င္လိုက္တာ.. :)

ခင္မင္ေလးစားျခင္းမ်ားစြာနဲ႔

ကိုရင္၊ ခင္ေလး၊ ကေလးေလး

Anonymous said...

သိပ္ႀကိဳက္ၿပီး ႏွစ္သက္သေဘာက်သြားမိတယ္ ကိုေကာင္းကင္ကိုခင္ဗ်ား။ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္၊ တင္စားခ်က္ေတြနဲ႕ ဥပမာေတြနဲ႕ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြကို အတုယူေလးစားသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

pandora said...

ကမၻာဟာ
စနစ္တက် ဆုတ္ျဖဲထားတဲ့ ေခတ္ေပၚ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္လိုပဲ
ခံစားတတ္ရင္ လွတယ္။..


ဒီအေတြးေလး လွတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင္နာနာနဲ႕လွရမယ့္အလွပဲလား။

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြ......
ကမာၻဟာ စနစ္တက် ဆုတ္ျဖဲထားခဲ့ ေခတ္ေပၚ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္လိုပါပဲ။
အံ၀င္ခြ်င္က နဲ႔ နည္းနညး္ပြမွ ေကာငး္မယ္။
က်ပ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းေလာက္ဘူး
း)

HAPPY CLOUD said...

ကုိေကာင္းေရ... ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီးတုိင္း... ေမာျပီး... ေမ်ာလြင့္သြားတယ္ဗ်ာ... ကိုေကာင္းရဲေပါက္ကြဲမႈတိုင္းဟာ... ဂီတသံစဥ္ေတြလုိ အနိမ့္အျမင့္နဲ႔ စီးေမ်ာေနတယ္လို႔ခံစားမိပါရဲ့ဗ်ာ..(ဖိုးေမာင္)

Anonymous said...

သစ္ပင္ေတြျပဳန္း
ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ေခါင္းတံုးတံုးၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ
လူ ့မလိုင္ေတြ အခ်ီခ်ီခုိး
အဆီေတြတိုးခဲ့တာ ပုိမ်ားသလား။
ေရနည္းငါးေတြရဲ ့ထမင္းအျဖစ္
သစ္ပင္ေတြ ထင္းျဖစ္သြားတာ ပိုမ်ားသလား။

ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ ညီ..

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္

တန္ခူး said...

ငါနဲ ့ငါကို ခြာရတာက အခက္ဆံုးေပမယ့္
ငါနဲ ့ငါကြာမွ အတၱေတြကြာ ကမာၻၾကီးအနာက်က္မွာ အမွန္ပဲေနာ္…
ကဗ်ာတပုဒ္ဖတ္တိုင္း ဟိုးရင္ထဲကို ထိုးေဖာက္သြားေအာင္ ခံစားနိုင္စြမ္းတဲ့ စကားလံုးေတြ ကာရံေတြရဲ ့အင္အားကို အျမဲအံ့မခန္းျဖစ္မိပါတယ္…

သစ္နက္ဆူး said...

ကိုေကာင္းကင္ကို...
ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ ့စကားနဲ ့ေတာင္ ေျပာရတာ မလံုေလာက္ပါဘူးဗ်ာ...
ေလးေလးနက္နက္နဲ ့ကို ေကာင္းလြန္းတာပါ...
ေလးစားခ်ီးက်ဴးပါတယ္ဗ်ာ...။
က်ေနာ္ဒီလိုမ်ိဳး မေရးနိုင္ဘူး...။
ေရးလဲ မမွီဘူးဗ်...။

သစ္နက္ဆူး said...

ကိုေကာင္းကင္ကို...
ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ ့စကားနဲ ့ေတာင္ ေျပာရတာ မလံုေလာက္ပါဘူးဗ်ာ...
ေလးေလးနက္နက္နဲ ့ကို ေကာင္းလြန္းတာပါ...
ေလးစားခ်ီးက်ဴးပါတယ္ဗ်ာ...။
က်ေနာ္ဒီလိုမ်ိဳး မေရးနိုင္ဘူး...။
ေရးလဲ မမွီဘူးဗ်...။

Ye Yint Thet Zwe said...

ညီေလးေကာင္းကင္ေရ

ေကာင္းလြန္းတယ္ကြာ။

Anonymous said...

ကုိယ္.ညီေရ...

ေလာေလာဆယ္လူကုိေခြးကုိက္တဲ.သတင္းေတြ
ေႀကာင္.စိတ္ထဲမလန္းဘူးၿဖစ္ေနတယ္။
ရင္နာတယ္ကြာ။

su wai said...

မလိုအပ္ပဲ ထမ္းပိုးထားတဲ့
စိတ္ထဲက အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်
လြတ္လပ္တဲ့ မ်က္လံုးအသစ္တစ္စံုရတဲ့အခါ
ကမၻာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔……………….

ကမၻာႀကီးဟာ အနာေတြ မကင္းေသးပါလား အကိုေရ

ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္လို႔ေတာ႔ မေျပာေတာ႔ပါဘူး... ေျပာစရာမွ မလိုေတာ႔တာေနာ္ :D

ngamoee said...

တိုက္ပြဲ၀င္ကဗ်ာဆရာ
ယက္တူရွင္ကို
ေကာင္းကင္ကုိကို

momoko said...

အရမ္းအရမ္း ေကာင္း...
Very Very Good....

kiki said...

ကိုေကာင္းကင္ ရဲ ့
လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ အခ်ိန္က ကဗ်ာေကာင္းေလးကို ခုမွ လာဖတ္မိတယ္..ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြ က လတ္ဆပ္ ေန တံုး ပါ ပဲလား....
ထိခ်က္မိမိ ကဗ်ာ ေကာင္း ဆို ေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ၾကာ ေပမဲ့ မေဟာင္းသြားတတ္ပါဘူး ေနာ္..

ခင္မင္စြာ
ကိကိ ..

kiki said...
This comment has been removed by the author.