မဲ့

မရွိတဲ့အရာ

ရွိေၾကာင္းသိေနၾကျခင္းက

ေလာကေနနည္းျဖစ္ေၾကာင္း

သိသြားတဲ့ တေယာက္မွာ

ေလာကေနနည္း မရွိေတာ့ဘူး။

လွည့္စားနည္းကုိ မသိမွ

မ်က္လွည့္ပြဲ ၾကည့္ရတာ စိတ္လွႈပ္ရွားမယ္။

အရြယ္ေရာက္လာသူ တစ္ေယာက္ဟာ

တူတူပုန္းတမ္း ကစားခြင့္ကုိ

ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္မွ ျပန္ရသလုိ….

အလြယ္မေလွ်ာက္ႏုိင္သူ တစ္ေယာက္ဟာ

အိပ္မက္ ယံုစတမ္း ကစားခြင့္ကုိ

မိတ္ေဆြေတြကုိ ေပ်ာ္ေစခ်င္မွ ျပန္ရတယ္။

ေကာင္းကင္ကုိ (ေအာက္တိုဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၃)

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ေဒသခ်စ္စိတ္ မရွိတဲ့သူ

နီရူဒါရဲ႕ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ရွိတယ္။

But I love even the roots of my little cold country.

If I had to die a thousand times,

there I would want to die.

If I had to be born a thousand times,

there I would want to be born.

ဒါေပမဲ့ ေအးျမတဲ့ ငါ့ႏုိင္ငံေလးရဲ႕ သစ္ျမစ္ေတြကုိေတာင္ ငါခ်စ္တယ္။

တကယ္လုိ႔ အၾကိမ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ေသရမယ္ ဆုိရင္လည္း

အဲဒီမွာပဲ ငါေသခ်င္တယ္။

တကယ္လုိ႔ အၾကိမ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ေမြးဖြားခံရမယ္ ဆုိရင္လည္း

အဲဒီမွာပဲ ငါေမြးဖြားခံခ်င္တယ္….. လို႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ (ဆရာျမသန္းတင့္ (ေမာင္သစ္တည္) ဘာသာျပန္ထားတာေတာ့ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ ဘာသာျပန္စာသား ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့လို႔)

အရင္တုန္းက အဲဒီ ကဗ်ာေလးကုိ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။အခုလည္း ၾကိဳက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္မွာ အဲဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးေတာ့ မရွိေတာ့။ အရင္တုန္းက ရွိခဲ့တယ္ ဆုိိတာကလည္း ေသခ်ာျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ ေနရာျဖစ္လုိ႔ စြဲလမ္းသလိုလို ျဖစ္ခဲ့တာကုိး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဗဟုိျပဳျပီး စြဲလမ္းခဲ့တာပဲ။

အၾကိမ္တေထာင္ေတာင္ ဒီမွာပဲ (ျမန္မာႏုိင္ငံမွာပဲ) ျပန္ အေမြးခံခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူတိုင္းကုိလည္း တခ်ိဳ႕ကုိ တကယ္ယံုေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ကုိ မယံုေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕  အဲဒီလုိေျပာျပီး တျခားႏုိင္ငံကုိ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ျပီး၊ တခါတခါ လိမ္ညာျပီး ႏုိင္ငံျခားကုိ အျပီး ထြက္သြားတာေတြလည္း ရွိတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ အဲလုိထြက္သြားတာကိုလည္း အျပစ္မျမင္ေတာ့ဘူး။ လူတုိင္းမွာ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ေနရာကို ေရြးျပီး ေနထုိင္ခြင့္ ရွိတာကုိး။ အဲဒါ သူတုိ႔ အခြင့္အေရးပဲ။

ကုိယ္ကေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ ျပန္မေမြးခ်င္။ ဘဝ ထပ္မရခ်င္။ ဘဝသစ္တစ္ခု ထပ္ရလိမ့္မယ္လို႔လည္း မယူဆေတာ့ အဲဒီ ကိစၥ ျပႆနာ မရွိ။ တကယ္လုိ႔ ဘဝသစ္ တစ္ခု ထပ္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္.... ကုိယ္က မမွတ္မိေတာ့ .... ဘဝသစ္မွာ အခု ဒီဘဝရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြ၊ စိတ္ေတြ မဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္... ဘဝသစ္က ေကာင္ဟာ ကုိယ္မဟုတ္ေတာ့သလိုမို႔ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ေတာ့လို႔ ဘာပဲျဖစ္သြားျဖစ္သြား၊ ဘယ္မွာပဲေမြးေမြး ျပႆနာ မရွိ။ ေမြးခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေမြးပါေလ့ေစေတာ့။ ဒီဘဝမွာေတာ့၊ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိသေလာက္ေလးထဲကပဲ အဆင္ေျပမယ့္ ေနရာ၊ အဆင္ေျပမယ့္ ျမိဳ႕ကုိ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ ေရြးျပီး ေနသြားဖို႔ပဲ စဥ္းစားထားတယ္။ သိပ္ေရြးစရာ မရွိေတာ့လည္း၊ ၾကံဳတဲ့ ေနရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ ၾကံဖန္ ေနရံုေပါ့။

ျပီးေတာ့ ဇာတိႏုိင္ငံမွာ ျပန္လူျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆုိရံုနဲ႔လည္း၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာကုိယ္ ေခါင္းခ်ခ်င္တယ္ ဆိုရံုနဲ႔လည္း ခ်ီးက်ဴးစရာလို႔ မထင္ေတာ့ဘူး။ အာဏာနဲ႔ အခြင့္အေရးရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ ခရုိနီေတြ၊ လာဘ္အရမ္းစားလို႔ ေကာင္းတဲ့ အရာရွိၾကီးေတြဆုိ တျခားႏုိင္ငံမွာ ဘယ္ေနခ်င္ပါ့မလဲ။ ကုိယ္ ဘုရင္ ျဖစ္မယ့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာပဲ ေနခ်င္မွာေပါ့။ ျမန္မာမွာ ေမြးျပီး၊ ျမန္မာမွာ ေသရံုနဲ႔ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးစရာ မဟုတ္။ အဲလိုပဲ ျပည္ပမွာေနရံုနဲ႔လည္း ခ်ီးက်ဴးစရာ မဟုတ္။ ဘာလုပ္လဲ ဆိုတာေပၚမွာ မူတည္တာပါ။

ဟန္ေဆာင္ျပီး ကုိယ္တုိင္ေတာင္ မလုပ္တဲ့ စကားလံုး အၾကီးၾကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာကုိေတာ့ မုန္းလာတယ္။ တဘက္မွာ….ဘယ္မွာပဲေနေန၊ အပုိစကားေတြလည္း သိပ္မေျပာ၊ ကုိယ္ေတြလုိ တကုိယ္ေကာင္းလည္း မဆန္ဘဲ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြကုိ ေတြ႕ရတဲ့အခါေတြမွာေတာ့ ခ်ီးက်ဴးမိျပန္ေရာ။

ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္မိတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကုိယ့္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မရွိတာတင္ မကဘူး။ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ေဒသခ်စ္စိတ္မ်ိဳးေတြပါ မရွိတာကုိ အမွန္အတုိင္း သိလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳးကုိမွ ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္စိတ္ေတြ၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးစိတ္ေတြ မရွိတာကုိပဲ ေက်နပ္ေနေတာ့တယ္။ ႏုိင္ငံခ်စ္တယ္လို႔ တဖြဖြေျပာျပီး ႏုိင္ငံကုိ မီးရွိဳ႕ေနတဲ့သူေတြ၊ နုိင္ငံကေန ရသမွ် သိမ္းက်ံဳးယူေနသူေတြနဲ႔ စာရင္ ကုိယ္က အမ်ားၾကီး သာေသးတယ္ေလ။

ေအာက္က "ေျဖာင့္ခ်က္" ဆိုတဲ့ post ကေတာ့ ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၂ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ဟာပါ။ blog မွာလည္း တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေျဖာင့္ခ်က္

တခါတခါက်လည္း ကိုယ့္ comfort zone ေလးထဲက မထြက္ခ်င္တာကုိပဲ တိုင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သေယာင္ ထင္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္က ကုိယ္စားခ်င္တာေတြ အလြယ္တကူစားႏုိင္တဲ့ေနရာ၊ ကုိယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ အလြယ္တကူ ေျပာဆို ဆက္သြယ္ႏုိင္တဲ့ ေနရာ၊ ကုိယ့္လိုအျမင္ရွိသူေတြ မ်ားတဲ့ ေနရာကို လြမ္းၾကတာပဲ မ်ားပါတယ္။ တကယ္သာခ်စ္ရင္ ရြာေလးေတြမွာပဲ စာသင္ေပးဦး…ထမင္းေတာ့ ငတ္မွာ မဟုတ္ပါ။ Internet ေတြ iPhone ေတြ ေတာ့ ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ အြန္လိုင္းကေန တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ျပလို႔လည္း ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ အဲလိုတကယ္တမ္းလုပ္ျပီဆုိ ဘဝမွာ အဆင္မေျပတဲ့ ကိစၥေတြ အခက္အခဲေတြေတာ့ ရင္ဆိုင္ရမွာေပါ့ေလ။

က်ေနာ္လား။ အဲ့ေလာက္ထိ မခ်စ္ႏုိင္ေသးဘူးဆိုတာ ဝန္ခံေနစရာေတာင္ လိုမယ္ မထင္ပါ။ က်ေနာ္ လက္ရွိေနေနတဲ့ ေနရာရယ္၊ လုပ္ရပ္ေတြရယ္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိႏုိင္ပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္ comfort zone ေလးထဲမွာေနျပီး ကုိယ့္ကို လက္ရွိထမင္းေကၽြးေနတဲ့ ႏုိင္ငံကုိ ေနရာတကာမွာ အဆိုးျမင္ေနမွာ မဟုတ္သလို ေနရာတကာ အေကာင္းလည္း ျမင္ေနမွာ မဟုတ္ပါ။ မိခင္ႏုိင္ငံကုိေရာ လက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံကုိပါ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ စာေပျမတ္ႏုိးသူ တေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ့္မိခင္ ဘာသာစကာကုိလည္း အမ်ားၾကီး ပုိျပီး ထြန္းကားေစခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးေတြ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္စာဖတ္သူေတြ ရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္ကုိ ပညာသင္ေပးတဲ့ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္ကုိ ထမင္းေကၽြးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္တာမို႔ ႏုိင္ငံကုိ တိုးတက္ ေကာင္းစားေစခ်င္စိတ္လည္း ရွိပါတယ္။ လက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာရရင္ေတာ့ ေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ဆိုးတဲ့အပုိင္းေတြကို အဆိုးအျဖစ္ ျမင္ျပီး အဆိုးေျပာမိမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ ကုိယ့္မိခင္ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းျပရံုသက္သက္ေတာ့ လက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံကို ေက်းဇူးကန္းျပီး အရာရာတိုင္းမွာ လိုက္ျပီး အပုပ္ခ်မွာ မဟုတ္ပါ။ 

ကုိယ့္မိခင္ႏုိင္ငံရဲ႕ စာေပကုိ တတ္နုိင္သမွ် ျမတ္နုိးတယ္။ (အဲဒါက က်ေနာ့္အတြက္ တကူးတက လုပ္ေနစရာ မလိုပါ) ကုိယ့္ဇာတိစြဲေလးနဲ႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ ေကာင္းေစခ်င္တယ္။ ကုိယ္ေနခဲ့တဲ့ေနရာ၊ ေနာက္ေနရမယ့္ ေနရာ၊ ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးေတြ ရွိေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေလးမို႔ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိခုိက္ေစမယ့္ မွိႈင္းေတြ ကင္းစင္ေစခ်င္တယ္။ ကုိယ္ေမြးဖြားတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ စစ္ပြဲေတြ၊ အားၾကီးသူက အားနည္းသူကုိ အနုိင္က်င့္ျခင္းေတြ မေတြ႔ခ်င္ပါ။ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ ဆိုတာမ်ိဳးထက္ က်ေနာ့္မွာ အဲ့လိုစိတ္မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကုိယ့္တိုင္းျပည္ထဲ ျပန္လာျပီး အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ေျပာၾကတဲ့ အခါ….က်ေနာ့္ကုိယ္ က်ေနာ္ေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳးအတြက္ပဲ အလုပ္လုပ္ရမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားတာမ်ိဳး မရွိပါ။ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာမွာပဲ ေနျဖစ္မွာပါ။ ကုိယ္ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံကုိ ေကာင္းေစခ်င္သလို ကုိယ္လက္ရွိ ေနထုိင္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြအတြက္ တတ္ႏုိင္သမွ် အဆင္ေျပေအာင္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္လုိ႔ ခံယူထားပါတယ္။ မဂၤလာတရားထဲက လိုပါပဲ။ ကုိယ္နဲ႔ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ေနရာမွာပဲ ေနထုိင္ခ်င္ပါတယ္။ အဲလိုေနထုိင္ရင္း ကုိယ္လက္ရွိေနေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကုိယ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တတ္ႏုိင္သမွ်ေလး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ပဲ ေက်နပ္ပါျပီ။ တကမၻာလံုး အက်ိဳးျပဳဖုိ႔ ၊ တႏုိင္ငံလံုး အက်ိဳးျပဳဖုိ႔ ဆိုတာကေတာ့ အခုလက္ရွိ က်ေနာ့္စြမ္းအားေတြ၊ ေစတနာ အတုိင္းအတာေတြနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္တို္င္းျပည္၊ဘယ္လူမ်ိဳးကိုမွ မုန္းတီးေနတဲ့ စိတ္မရွိျခင္း၊ အက်ိဳးယုတ္လိုေစတဲ့ စိတ္မရွိျခင္းကုိက ေက်နပ္စရာလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ 

(ေကာင္းကင္ကုိ)

ဒီမုိကေရစီ လက္ထပ္ပြဲ

ဘယ္လို ျငင္းမလဲကြယ္…

မီဒီယာတခ်ိဳ႕က ေအာင္သြယ္

ခရုိနီေတြက ဥစၥာေငြေၾကး

ပြဲငတ္သူေတြက…အခါေတာ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ

ဒီအစုိးရကပဲ သတို႔သားေလာင္း

ျပည္သူက သတို႔သမီးေလာင္း

ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ တရားရံုးေပါ့

ဒီလိုနဲ႔…

တရားဝင္ လက္မွတ္ထုိးလိုက္အျပီး

ဒုကၡတရားေတြ ၾကြလာတဲ့အခါ

ေသြးေတြကို ေကာ္ေဇာနီအျဖစ္ ခင္းျပီး ၾကိဳဆိုလိုက္ရတယ္။

ေကာင္းကင္ကုိ ((((
(ေအာက္တိုဘာ ၃၊ ၂၀၁၃)