ဧည့္သည္ (၂)

‘ဆံုစည္းမွႈ’ ပန္းခင္းတိုင္းရဲ႕ေအာက္မွာ
‘ကြဲကြာမွႈ’ ေခ်ာက္တခု ရွိမွန္းသိလ်က္နဲ႔
ငါ့ေျခဦးေတြကုိ အဲဒီ့ဆီ တည့္တည့္
ျပတ္ျပတ္သားသား ဆြဲလွည့္ခဲ့ဖူးတယ္။

Romantic သံပတ္ တင္းအားနဲ႔
ဟုိး သက္တန္႔နားထိ ေရာက္ေအာင္ပ်ံခဲ့တယ္။
ျမင့္ေလေလ အက်နာေလေလမွန္း သိလ်က္နဲ႔။

ခုေတာ့ ငါ့မ်က္ႏွာဟာ
အခ်ိန္ခန္႔မွန္းလို႔ ရႏုိင္တဲ့နာရီတလံုးေပါ့
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းညွိဳး
ေၾသာ္…ခြဲခြာျခင္းနာရီ ထုိးေတာ့မယ္။

ငါ့ဘဝ အခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းတြဲမွာ
အပုိင္းတိုင္းဟာ happy ending နဲ႔ လြဲခဲ့
ဇာတ္လမ္းအလယ္မွာတင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဇာတ္သိမ္း
“Goal” ဆိုတဲ့ အသံဟာ ငါနဲ႔ေတာ္ေတာ္စိမ္းတယ္။

အလြမ္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေဝး
အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ေငးရတဲ့ လမင္းေလးပါလား။
အိပ္မက္ေတြ တဘဝစာခ်ံဳ႕ထည့္ထားတဲ့ ရက္စြဲ
ျပကၡဒိန္ေပၚက က်ကြဲသြားျပီ။

လွ်ပ္ႏွစ္စင္း အျငိ
အပ္ႏွစ္စင္းလည္း အထိမွာ
ဒုလႅဘေလးတခုကုိ တဲတဲေလး ဖမ္းမိခဲ့လည္း…

ခဏဆံုဆည္းခြင့္ဆိုတာ
ေနသားက်ျပီးထံုေနတဲ့ အထီးက်န္ျခင္းအနာေပၚကုိ
တုတ္ေလးတေခ်ာင္း ျပဳတ္က်လာျခင္းပါပဲ။

ေမွာင္မည္းေအးစက္ေနတဲ့ မုတ္သံုမွာ
လူတေယာက္ သူ႔စိတ္နဲ႔သူ မီးလွံႈေနတုန္း
ေကာင္းကင္တခြင္မွာ
ညကုိေမွာင္ေနမွန္း သိသာေစရံုသက္သက္
လွ်ပ္စီးေလးတခ်က္ မစုိ႔မပုိ႔ လက္လိုက္ေတာ့…
ညဟာ နဂိုကထက္ေတာင္ ပုိေမွာင္သြားသလိုလို….

ေၾသာ္..
ငါ့ဝိညာဥ္တျခမ္းကုိ
ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းက ျပန္ေပးဆြဲသြားျပီ။
ေကာင္းကင္ကို

ဧည့္သည္ (၁) ကေတာ့ ဒီမွာ ပါ။