ႏွဳတ္ခမ္းၾကြက္္သားေလးေတြ အက၊
'ပန္း'ဆက္တံခါးေလး အဟမွာ
အလြန္ဆံုးက်ယ္လွ တလက္မ ေပါ႔။
ဒါေပမယ့္
ႏွင္းဆီနဲ ့တူတဲ့ အေပါက္
ပုရိသေတြ ျပဳတ္ျပဳတ္က်တတ္တဲ့ ေခ်ာက္ဟာ
စူပါမင္းတစ္ေယာက္ကိုေတာင္
ေျခေထာက္ဆြဲထားႏုိင္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
35 comments:
ေကာင္းကြ..း)
အဲဒီေခ်ာက္ထဲကို က်ခဲ့ဖူးပံုပဲ..း)
ေျပးၿပီ.. ဆြဲခံရမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္.. း))
အဲ့အေပါက္ၾကီးက တကယ္ကိုေၾကာက္စရာၾကီးေပါ့ ေတာ္ျပီး အနားေတာင္မကပ္ေတာ့ဘူး း)
အစ္ကို အခုတစ္ေလာ ကာရန္နေဘေတြ ေတာ္ေတာ္လက္ေတြ ့ေနပုံရတယ္။ ေခ်ာက္ထဲက်ရင္ေတာင္ အာေငြ ့ေလး သင္းေနမလား မသိ။
ဒီဘာၿမဴဒါမ်ိဳး က်ခ်င္က်ပေစေပါ့ ဟုတ္လားညီေလး
အဲဒီ ဘာျမဴဒါ က
တလက္မေလး ပဲ ရွိလို႕ ေနာ္ ...
စူပါမင္း ေတာင္ ထမပ်ံႏို္ငဘူးဆိုေတာ့
အင္း..... း) ......
အဓိပၸါယ္ႏွစ္ခြထြက္ေသာ ကဗ်ာမ်ဳိး ေရးသားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါရန္………( က်ေနာ္က အေတြးေခါင္တတ္လြန္းလုိ႔ပါ ကဗ်ာဆရာ။) း-)
အသည္းတယားယားနဲ႔ ဖတ္သြားတယ္ ကိုေကာင္း
"ဘာျမဴဒါ" တဲ့လားဗ်ာ... အဲဒီ အေပါက္ ကို လမ္ညႊန္ေပးပါဦး.. သြားၾကည့္ပါရေစ... ေကာင္းတယ္ အစ္ကို... အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ဖတ္ၿပီး ျပန္သြားပါတယ္...
အစ္ကိုရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ဘာျမဴဒါေလးလား...
ဘယ္ႏွစ္ခါ က်ျပီးခဲ့ျပီလဲဟင္..
ဘယ္ေလာက္က်က် အမွတ္မရွိခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္..:P
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
ေခ်ာက္ အဲဒီ႔ေခ်ာက္ပါဘဲ။ ဟုတ္တယ္ ။ ပုရိသေတြ ျပဳတ္ျပဳတ္က်ခဲ႔တာ။
အေတြးေလးေကာ အေရးေလးပါ သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္စြာ စီးေမ်ာသြားပါတယ္။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
((((......ဟမ္........)))
ေကာင္းကင္ကို....
၄င္း..အျမင္ကို..
ေျပာင္းခ်င္သလို
ဟဟ မဟုတ္ကဟုတ္ကကို အရင္ေတြးမိသြားတယ္ ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္ ေဆာရီး ဟားဟား
တစ္လကၼ?
က' ဘူးထင္တယ္ေနာ......
က' တယ္ပဲထားပါေတာ ့
စူပါမင္းကိုဆြဲထားရင္ အဲဒီေခ်ာက္ေလး တန္းလန္းတန္းလန္း နဲ ့ပါလာမွာေပါ ့...
ဟီး ဟီး....စ တာေနာ္....
ကိုလည္း အဲလိုေခ်ာက္ေလးထဲက်ခဲ ့တာ...၉ နွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေပါ ့..ျပန္ထြက္ဖို ့က်ေတာ ့..ခုထိ..အေပါက္ရွာ မေတြ ့ေသးဘူး....
မိုးစက္လင္း....
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကယ္ေပလို ့ ။ ကိုေကာင္း ကဗ်ာေတြ လတ္ဆတ္ေနတယ္ဗ် ။ း)
အင္းးးးးး
ရင္တြင္းၿဖစ္ ဘာၿမဴဒါနဲ႔တူတယ္ ကိုေကာင္းကင္ေရ :P
ဖတ္ရတာ အသဲယားလိုက္တာ အကုိရယ္.. ဒါေပမယ့္ေနာ္ အကိုေနာ္ ႏိုင္ငံေရး မကင္းတာေတြ လုပ္ရ၀ူး
တစ္လက္မ ေလာက္အက်ယ္
ကြယ္..ဒီအရြယ္ေလာက္ေတာ့
ဒို႔ ...မေၾကာက္ပါဘူး...
ဟူး....ေမာလိုက္တာ...
ငါ့ကို..ေခ်ာက္ထဲက ဆြဲယူၾကပါဦးဗ်ိဳ႕....။
Dear Kaung Kin Ko,
Hope you are doing well.
I hope you will remember me if i say Nan's friend, Ma Nang Seng.
I have been trying to visit your blog many times. but the problem is the font style. It never come up with burmese font in my com. Can you give me any suggetion to be able to read your site?
Please give my regards to Nan as well. I haven't got any contact with her for such a long time already.
Hope she is doing well too.
If you have gmail account please let me know. here is my account......tsrainuhtewa@gmail.com
Ma Nang Seng (Ah Shawng)
မ်က္မွန္ေျပာင္းတပ္သင့္တယ္ ဒါဆုိ ေနာက္ထပ္ ဒီအျဖစ္ေတြထပ္မျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူးထင္တယ္
"ပန္းဆက္တဲ့တံခါး" ဆိုတာကို တလြဲေတြးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ လွတဲ့ စကားလံုး ေလးျဖစ္သြားတယ္.. :) FullStop
က်ၿပီးပီလား၊ အခုမွက်မွာလား၊ က်လုက်ခင္လား
ကိုေကာင္း...
ေခ်ာက္ထဲကေနအေပၚျပန္တက္မယ္စိတ္ကူးရင္...
က်ေနာ့္လက္ေလးလဲ လွမ္းဆြဲပါဦး...
ကိုေကာင္းကင္ကို ကဗ်ာေလးေတြ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။
အဲေတာ့ အဲဒီေခ်ာက္ကေနေ၀းေ၀းေရွာင္မွ မဟုတ္ရင္ ၿပန္မတက္ႏိုင္ရင္ခက္မယ္။။
၀ုိး..။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ..။
တုိးတုိေလးနဲ ့ တည့္မွန္တာပါလား..။
ဒါပမယ့္ သေဘာသိပ္မေပါက္လုိ့
ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ဖတ္လိုက္ရတယ္..။
အေတြ းေခ်ာ္သြားလို ့
:D
အိမ္ကလူေပးဖတ္ရင္ေတာ့ တသက္လံုး ျပန္တက္မရတဲ့ ေခ်ာက္လို ့ ေျပာမွာ အမွန္ပဲ…
ေကာင္းကင္ၾကီး
ထင္းကနဲ ျဖစ္ေနပါေသာ္ေကာ...
လက္သံေျပာင္၏။
"ဘာျမဴဒါ"
ကဗ်ာ ေကာင္းတယ္--
ေတာ္ေတာ္နက္တဲ့ေခ်ာက္.. ကိုေကာင္းေရ
အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ..
ဖတ္ျပီးသမွ်ကဗ်ာ…မၾကိဳက္တာမရွိေသးဘူး။(-း
ဘာ....ကို
ျမဴ.....ဆြယ္
ဒါ....လဲ.....?....ေျပာ..ဟင္းေနာ္....လူဆိုး....။
အဲ အခါခါ ဖတ္တယ္ နားလည္ဘူး။
ဘာျမဴဒါဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ :)
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဒီကဗ်ာရဲ႕ စကားေျပကို သိခ်င္တယ္ဗ်ာ
ၾကယ္စင္ေတြ အိပ္ေမာက်တဲ့'ည'
တိမ္ညိဳေတြငိုတဲ့မ်က္ရည္ တဖြဲဖြဲ က်ေနခိုက္
ပင့္သက္ရွိဳက္သံမ်ားရဲ့ၾကား
တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို
ဖြဖြညင္သာနမ္းရွိဳက္
ေပြ႕ပိုက္ထားတဲ့ သူ႕လက္ေတြက
လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးရိမ္ေနသလို
ကိုယ့္ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ခဏ
အဲဒီ 'ည' ကို လြမ္းမိတယ္..
ဦးဦးေကာင္းကင္ကို ေရ..................
Post a Comment