ဘုရားသခင္.blogspot.com

ဘုရားသခင္.blogspot.com

ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားအား ဌာပနာထားေသာ ရင္ဘတ္တို ့ က်ည္အေဖာက္ခံလိုက္ရေသာ နယ္ေျမ …
ေမတၱာ သုတ္မ်ား ရြတ္ဆိုျခင္းသည္ တကယ့္ မေကာင္းဆိုးဝါး မ်ားႏွင့္ ေတြ ့ပါက အစြမ္းမထက္ေတာ့ေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ့ေသာ နယ္ေျမ…
ပရဟိတ လုပ္ငန္းအခ်ိဳ ့၊ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ ႔ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္း သဖြယ္ ျဖစ္ေနရေသာ နယ္ေျမ…
ေသာက္စရာ မိုးခါးေရမ်ားပင္ မေလာက္မင ျဖစ္လာရေသာ နယ္ေျမ…
ႏိုင္ငံတကာမွ ေက်ာင္းသားမ်ား Laptop ကိုယ္စီျဖင္ ့အလုပ္ရွဳပ္ ေနခ်ိန္တြင္ ဤေဒသမွ ေက်ာင္းသားမ်ား ဖတ္စာအုပ္တစ္အုပ္ ရရန္အတြက္ မဲႏွိဳက္ေနရေသာ နယ္ေျမ…
သခ်ာၤသင္ခြင့္မရခဲ့ေသာ ကေလးငယ္တို ့လၻက္ရည္ဆိုင္တြင္ ဂဏန္းတြက္ေနရေသာ နယ္ေျမ…
အရာရာ အားလံုးတို႔ ဆိတ္သုဥ္း၍…ဘုရားသခင္ေတာင္မွ ဝင္ခြင့္ မရခဲ့ေသာ နယ္ေျမ…

**********

လူေတြ သိန္းနဲ ့ခ်ီျပီး ေသကုန္ၾကျပီ။ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ငတ္ကုန္ၾကျပီ။ ဒါ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္တဲ့လား။ ဘိန္းစိုက္သူေတြ၊ ဒုစရိုက္သမားေတြ က်ေတာ့ ၾကီးပြါး ခ်မ္းသာတယ္။ စပါးစိုက္သူေတြကို က်ေတာ့ မုန္တိုင္းလႊတ္ျပီး သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အတိုင္း ရိတ္သိမ္း ရတာလား။ အိုင္းစတိုင္းေရ….ခင္ဗ်ားေတာ့ မွားသြားျပီ။ ဘုရားသခင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုလာျပီး ေၾကြအံ ကစားေနျပီ။ ေတြးရင္းေတြးရင္းန႔ဲ ဘဝင္မက် ျဖစ္လာတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ေမးၾကည္႔ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။

**********

အခုေခတ္မွာ ဘုရားသခင္က အစ blog ရွိတယ္။ www.phayarthakhin.blogspot.com လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရိုက္လိုက္တယ္။ Access denied တဲ့။ ေၾသာ…ငါအင္တာနက္ သံုးေနတာ ဘုရားသခင္ကိုေတာင္ ဘန္း(ban) ထားတဲ့ နယ္ေျမမွာပါလား။ ဒါနဲ႔ ဘုရားသခင္ဆီကုိ ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန ဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ရတယ္။ http://kproxy.com ဒါလည္း Access denied။ http://vtunnel.com ... Access denied ပဲ။ ေနာက္ေဖးေပါက္ေတြေကာ ေဘးေပါက္ေတြေကာ ရွိသမွ် အေပါက္ေတြ အားလံုးကို တစ္ခုမက်န္ ပိတ္ထားလိုက္ၾကျပီ။ ငါတို ့အားလံုး အျပင္ေလာကမွာ ေကာ၊ Virtual World မွာပါ ထြက္ေပါက္လံုးဝ မရွိေအာင္ ေခ်ာင္အပိတ္ ခံလိုက္ရျပီ။

**********

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ သံုးေနတာ freedom ရွိတဲ ့နယ္ေျမမွာ။ freedom ဆိုတာ ဆိုဒ္ေတြ အကုန္လံုးကို ေက်ာ္ျပီး ဝင္လို ့ရတဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲ။ ကၽြန္ေတာ္အင္တာနက္သံုးေနတဲ့ ဆိုက္ဘာ ကေဖးမွာ အဲဒီ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲ ကို တင္ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း freedom software ကေနတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္ရဲ ့blog ထဲကို ဝင္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ဘုရားသခင္က သူ ့ Profile မွာ “ကၽြႏု္ပ္သည္ ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္း ကိုသာ ကိုယ္စားျပဳသည္မဟုတ္။ ကမၻာေပၚတြင္ ရွိသမွ်ေသာ ဘုရားမ်ားအားလံုး၊ ဘာသာတရားမ်ားအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳ၏” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘုရားသခင္ ရဲ ႔ blog ကို နည္းနည္း ေလွ်ာက္ေလ့လာၾကည့္လိုက္တယ္။ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အတိုင္း ရိတ္သိမ္းရမယ့္ အေၾကာင္းေတြ၊ ကံကံ ရဲ ့အက်ိဳးေတြ၊ ပညာရဲ ႔ အစြမ္းေတြ… အဲဒါေတြကို ပံုတို ပတ္စေတြ သံုးျပီး ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားသခင္ကို ေဝဖန္ခ်င္လို႔ cbox လိုက္ရွာတယ္။ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြန္မန္႔ လည္း ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေၾသာ္..ကိုယ့္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခုိက္လာရင္ ဘုရားသခင္က အစ မခံႏုိင္ေတာ့ပါလား။ ဒီမိုကေရစီ မရွိေတာ့ ပါလား။ ကြန္မန္ ႔ လည္းေပးလို ့မရ၊ cbox လဲ ပိတ္ထားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အၾကံအိုက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ blog တစ္ေနရာမွာ ဘုရားသခင္ရဲ ႔ email address ကို သြားေတြ ့တယ္။ phayarthakhin@gmail.com တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘုရားသခင္ကို ကၽြန္ေတာ့္ Gtalk မွာ add လိုက္တယ္။

**********

ဘုရားသခင္ cbox ျဖဳတ္ထားတာ၊ ကြန္မန္ ့ပိတ္ထားတာေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဘုရားသခင္ကုိ ဒီမိုကေရစီ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ စြပ္စြဲလိုက္တယ္။ ဘုရားသခင္က ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခဏေနေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ ႔ Custom Message ေျပာင္းသြားတယ္။ “ပြဲတစ္ပြဲကို မၾကိဳက္ရင္ ထျပန္သြားခြင့္ ရွိတယ္။ မၾကိဳက္တဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ေဝဖန္ခြင့္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဲနဲ႔ေပါက္ခြင္႔ေတာ့ မရွိဘူး။”

**********

ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားသခင္ကို ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ႔ ခုထိ ဘာလို ႔ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ ေသးတာလဲလို ့။ ဘုရားသခင္က ျပန္ေျဖတယ္။
ေခါင္မိုးကို မျပင္ႏုိင္ ေသးသေရြ ႔ေတာ့ မိုးက ယိုေနဦးမွာပဲ။ သာမန္မဟုတ္တဲ့ ႏြံထဲကေန လြတ္ေျမာက္ဖုိ ့ သာမန္မဟုတ္တဲ႔ အားထုတ္မွဳေတြ လုိတယ္ကြ။
**********

သာမန္ မဟုတ္တဲ့ အားထုတ္မွဳေတြလိုတယ္တဲ့။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ ကြမ္တမ္ leap နဲ႔ ထခုန္ရမယ့္ အခ်ိန္။ ဆြဲအားေတြက လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မယ့္ အရွိန္မ်ိဳးနဲ ့ေကာင္းကင္ ကို ရုတ္တရက္ ပ်ံတက္ရမယ့္ အခ်ိန္။ ဒါေပမယ့္ မဆီမဆိုင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ျမင္ေယာင္လာသလဲ ဆုိေတာ့ ပေရာဂ်က္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ေနရာရဖို႔ ပဲအဓိကထားေနၾကတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ဆိုျပီး ေၾကျငာေနၾကတဲ့သူေတြ၊ လူနာကို အခ်ိန္ဆြဲျပီးကုေနတဲ့ ဆရာဝန္ေတြ၊ ပိုက္ဆံေပးမွ မီးသတ္ေပးတဲ့ မီးသတ္သမားေတြ၊ ႏွစ္လံုးထီ ဒိုင္ကိုင္ ေနတဲ့ ရဲေတြ၊ အလုပ္မလုပ္ေလေလ လုပ္ငန္းၾကန္႔ၾကာေလေလ ဝင္ေငြေျဖာင့္ေလေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ရံုးဝန္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပလို ႔ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ရတာပါဆိုျပီး မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ ႔ေတြ၊ အၾကံအဖန္ ဓာတ္ပံု ေတြလုပ္ျပီး Refugee Camp ထဲ သြားဖုိ ့ၾကိဳးစားေနၾက သူေတြ အဲလိုလူေတြကိုပဲ အလံုးအရင္းနဲ႔ ျမင္ေယာင္လာတယ္။ မီးလာတုန္း ေရလုတင္ရင္း ရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ႔ အသံေတြ၊ ညညဆိုရင္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားမွာ အမွိဳက္ထုပ္ေတြ တဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ ပစ္ခ်သံေတြကို ျပန္ျပီးၾကားေယာင္လာတယ္။
**********
ဘုရားသခင္က ဆက္ေျပာတယ္။ ခုဆိုရင္ ေက်ာင္းေတြဟာ ပညာသင္ေပးတဲ႔ ေနရာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မွားမွား မွန္မွန္ ျပန္မေျပာရဲ ေအာင္၊ အေခ်ာင္လုိက္တတ္ေအာင၊္ ခုိးတတ္ေအာင္၊ဖားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ႔ ေနရာေတြ ျဖစ္လာျပီ။
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဘုရားသခင္က သူ ့ Custom Message ကိုေျပာင္းလိုက္ျပန္တယ္။ "တိုင္းျပည္ရဲ ႔ အနာဂတ္ဟာ လူငယ္ေတြရဲ ့လက္ထဲမွာ ရွိတယ္တဲ့။ လူငယ္ေတြရဲ ႔ လက္ထဲမွာေတာ့ ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ေတြ၊ အေပါစား မဂၢဇင္းေတြနဲ႔ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ရခဲ့တဲ့ ဘြဲ႔ လက္မွတ္ တစ္ခုစီပဲရွိတယ္။"
**********

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု သြားသတိရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖိႏွိပ္ဖိႏွိပ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဆီမွာ သာမန္မဟုတ္တဲ့ ေပးဆပ္သူေတြ ရွိတယ္။ အသက္အေသခံရဲ သူေတြ၊ ဘဝကို ေထာင္ထဲမွာ စေတးပစ္ဝံ့သူေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ့လူေတြ ဘဝပ်က္သြားတာ က်ေတာ့ ေကာ ဘာျဖစ္လို ့လဲ။ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အတိုင္း ရိတ္သိမ္းလိုက္ရတာလား ဆိုျပီး ဘုရားသခင္ကို ေမးလိုက္တယ္။ ဘုရားသခင္က ျပန္ေျဖတယ္။ “အခုေခတ္က ဆြမ္းဆန္စိမ္းေတြ ၾကားထဲမွာ ၾကက္ေခ်းေရာတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၾကက္ေခ်းေတြၾကားထဲမွာ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေတြေရာျပီး နစ္နာရတဲ့ေခတ္။ နာမည္ ပ်က္ရတဲ့ေခတ္။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မွာ မီးေလာင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္လည္း မီးထဲပါႏုိင္တာပဲ။ လူအားလံုးရဲ ့ ပ်မ္းမွ် အရည္အခ်င္းနဲ ့ တန္သေလာက္ပဲ ရမွာပဲ။”

တန္သေလာက္ပဲ ရမွာပဲ ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး အစာမေၾက ျဖစ္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္ကေတာ့ ဆက္ေျပာေနတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘာနဲ႔ တူေနသလဲဆိုေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အလုပ္မလုပ္ပဲ ဘိုးဘြား အေမြေတြကို ထုိင္စားေနတဲ့ မိသားစု နဲ ႔ တူေနတယ္။ သစ္ေတာေတြလည္း ေျပာင္ျပီ။ သယံဇာတ ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကုန္ေတာ့မယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္စီးကုန္တာပဲကြ။

ဘိုးဘြားအေမြေတြကို ထုိင္စားေနတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘာမွ မစားလုိက္ရပါဘူးဗ်ာ။ ထမင္းပြဲ ျပင္ေပးျပီး အေဝးကေန ေငးေနရတဲ့ ဘဝပါ။ ဆီဦးေထာပတ္ စားေနၾကတဲ့ ပါးစပ္ေတြအတြက္ တစ္ျပည္လံုးေပးဆပ္ေနၾကရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

********

ဘုရားသခင္က ဆက္ျပီး ေျပာျပန္တယ္။ ဒီလို အေျခအေန ျဖစ္ေအာင္ ဇြတ္အတင္း လုပ္ေနၾကတာက လူတစ္စုတည္းပါကြာ။ လူေတြသာ ညီညြတ္ရင္ ဒီေလာက္ ေၾကာက္ဖုိ႔လိုမယ္ မထင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္ေျပာ မေနေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ Custom Message ကုိပဲ ေျပာင္းလုိက္တယ္။ “လူအုပ္တစ္အုပ္ထဲကို ေသနတ္နဲ ့ ပစ္ထည့္လုိက္တဲ့အခါ ဘယ္သူက ေလာဂ်စ္ေတြ စဥ္းစား ေနႏုိင္မွာလဲ။ ကိုယ့္ကို လည္း ေသနတ္မွန္ ႏုိင္တဲ့ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ေျပးၾကေတာ့မွာေပါ့။”
ဘုရားသခင္က ျပန္ေျပာတယ္။ “အင္း၊ အဲဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကြာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ သားေကာင္လို ့သေဘာထားေနသေရြ ့မုဆိုးေတြကေတာ့ ပစ္မွာပဲ။ ေၾကာက္လုိ ့ေျပးေနေသး သေရြ ့ ဒုကၡေပးဖုိ ့လိုက္မွာပဲ။ ျပန္ျပီး ရင္ဆိုင္ဖုိ႔ပဲ ရွိတယ္။ ေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္တဲ့သူေတြကုိ စကားထဲ ထည့္ေျပာေနလို႔လည္း အပိုပဲ။ သူတို႔ကို ေျပာင္းလဲဖုိ ့အလားအလာနည္းတဲ့ ကိန္းေသေတြလို ့ပဲ မွတ္လုိက္။ လိုခ်င္တဲ့ အေျဖထြက္ဖုိ ့ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ကို ေျပာင္းလဲဖုိ ့ပဲရွိတယ္။
သူတို ့ကို ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒုကၡေပးေနဥးီမယ့္ နာဂစ္တစ္မ်ိဳးလုိ႔ပဲ သေဘာထားလိုက္။ ႏွစ္ျခင္းခံၾကတယ္ ဆိုတဲ့ နိမိတ္ပံုဟာ ဒီသေဘာမ်ိဳးပဲ။ အေျဖဆိုတဲ့ ဘုရားသခင္ကို မျမင္မခ်င္း၊ စိတ္မ်က္လံုးေတြကို မဖြင့္မခ်င္း အဲဒီ့နာဂစ္က ငါတို ့ကို ေရႏွစ္ေန ဦးမွာ။
ကၽြန္ေတာ္ Cherie Carter-Scott ရဲ ႔ စကားကို သြားသတိရမိတယ္။ “သင္ခန္းစာ တစ္ခုကို မေက်ညက္ မခ်င္း အဲဒီ့ သင္ခန္းစာကိုပဲ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ထပ္ျပီးၾကံဳေတြ ႔ ရလိမ့္မယ္”
ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနတုန္းမွာပဲ ဘုရားသခင္က သူ ့Custom Message ကုိေျပာင္းလုိက္ျပန္တယ္။ “လံုေလာက္တဲ့ အျမင့္တစ္ေနရာကို ေရာက္ရင္ တိမ္တိုက္ေတြ မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သင္တို႔ရဲ ႔ ဘဝမွာ တိမ္တိုက္ေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ သင္တုိ႔ရဲ ႔ စိတ္ဝိညာဥ္ဟာ အနိမ့္ပိုင္းမွာပဲ ရွိေနေသးလို႔ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လုိက္ပါ။ (Mark Fisher)”
**********

ဘုရားသခင္က ဆက္ေျပာျပန္တယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မရွိလို ့၊ ေနာက္က လူေတြက ပါမလာၾကလို ့ ဆိုျပီး အျပန္အလွန္ အျပစ္ျမင္ ေနၾကတာလည္း မွားတယ္။
တကယ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြက လည္း ငါတို ့ေခါင္းေဆာင္မွဳ လိုေသးလို ့ လူေတြ ပါမလာတာလို ႔ ခံယူထားရမွာ။ လူေတြကလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေလွ်ာက္တဲ့ ေနာက္ကို ငါတို႔ မလိုက္ႏုိင္ၾကေသးလို ့မေအာင္ျမင္ရတာလုိ ့ ခံယူၾကရမွာ။ ဘုရားသခင္က သူ႔ Custom Message ကို ေျပာင္းလိုက္ျပန္တယ္။ “လူေတြအားလံုးရဲ႕ လက္ညွိဳးေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ထုိးၾကတဲ့ တေန ့မွာ က်ိန္စာသင့္ေနရတဲ့ ဘဝကေန လြတ္လိမ့္မယ္”။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ညွိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မထိုးႏုိင္ေအာင္လို႔ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚက စာလံုးေတြကုိပဲ အတင္းဖိရုိက္ေနလုိက္ရတယ္။
**********

လူတိုင္းက ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွဥ္း စနစ္ၾကီးထဲမွာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဆရာမ တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ အာဏာျပလိုက္တာဟာ စစ္အစိုးရကို ေထာက္ခံမဲတစ္မဲ ေပးလိုက္တာပဲ။ ဆရာတစ္ေယာက္ အေနနဲ ႔ ဆရာလုပ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေပးခဲ့တဲ့ ေထာက္ခံမဲေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားေနျပီလဲ။ ကိုယ့္ခြင္ထဲ ဝင္လာတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို မညွာမတာ တြယ္လိုက္တာဟာလည္း အစိုးရကို ေထာက္ခံမဲ ေပးလိုက္တာပါပဲ။

**********

တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း အႏုနည္းျဖစ္တဲ့ အာဏာဖီဆန္ေရး လမ္းစဥ္ဟာ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြအားလံုး တကယ္ေကာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အာဏာဖီဆန္ ျပီးၾကျပီလား။ သပိတ္ေမွာက္ျပီးၾကျပီလား။ ရုပ္ေသးရုပ္ေတြလို ၾကိဳးဆြဲရာ ကေနၾကတာပ ဲမို႔လား။ အဲဒါေတြကို ျမင္ဖုိ႔ လိုတယ္။ ဘယ္ဟာကုိ လုပ္လုပ္ ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္ဖို႔လိုတယ္။။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာလည္း ပီပီျပင္ျပင္ စနစ္တက် လုပ္ရင္ ေကာင္းတာပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူငယ္ေတြ စစ္ပညာ ကိုနားလည္သြားတာေပါ့။ ဘုရားသခင္က ဘာကိုပဲ ေျပာေျပာ ပညာရွဳေထာင့္ကေနျပီး ေျပာေနေတာ့တာပဲ။
**********

ဘုရား သခင္ရဲ ့စကားေတြကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုယ္တိုင္ က ပ်က္စီးေနလို႔ ဒီလို ဒုကၡေတြ ေတြ ့ေနရတာပါဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တယ္။ ပညာဗဟုသုတ ေခါင္းပါးလို ့၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းလို႔ တန္ရာတန္ရာ ပဲ ရေနတာ ဆုိတဲ့ concept ။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သတင္း တစ္ခုကို သြား သတိရမိတယ္။ ကာလီဖိုးနီးယားမွာ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ ဂိုဏ္းတဂိုဏ္းကလူ သံုးဆယ့္ကိုးေယာက္ ျဂိဳလ္ေတြ နကၡတ္ေတြကို ၾကည့္ျပီး အထက္က ဘုရားရဲ ႔အမိန္႔ အရဆိုျပီး အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ သတ္ေသၾကတဲ့ သတင္း။ သူတို ့ေကာ အသိပညာ ေခါင္းပါးတာပဲ မဟုတ္လား။ သူတို ့ႏုိင္ငံေတြက်ေတာ့…....

သူတို ့ဆီမွာ အဲဒီ့လို အေတြးအေခၚ အားနည္းတဲ့ လူေတြ က လူနည္းစုမို ့လုိ႔ ပဲ အေျခအေနေတြ ေကာင္းေနတာလား။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူေတြရဲ ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အသိဥာဏ္က ပိုက္ဆံေပးမွ မီးသတ္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့ အဆင့္ အထိေတာ့ နိမ့္က် လိမ့္မယ္မထင္ဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ စနစ္ေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေျပာရမလား။ လူေတြ ပညာမရွိေပမယ့္ သူတို႔ စနစ္ၾကီးက ပညာရွိေနတာလား။ ပညာရွိတဲ့လူေတြက ခ်မွတ္ထားတဲ့ စနစ္မုိ႔ လို ့ပဲလား။
ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ လူတုိင္းမွာေတာ့ လူ႔သဘာဝ အရ အလြယ္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိမွာပဲ။ ဥပမာ…သူတို႔ ဆီကလူေတြလည္း အစကေတာ့ လမ္းေပၚ အမွိဳက္ခ်ခ်င္တဲ့စိ္တ္ ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ စနစ္က သူတုိ ့ကုိ ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ၾကာလာေတာ့ အမွိဳက္ကို စနစ္တက် ပစ္တာကိုက အေလ့အက်င့္ တစ္ခု ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ရဲ ႔ ဘာသာေရး ျဖစ္လာတယ္။ စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့ အမွိဳက္ပစ္တာဟာ မေကာင္းမွဳ တစ္ခု လို ့ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီ့အစြဲမ်ိဳးရင္ထဲ ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ စနစ္နဲ႔ ထိန္းစရာ မလိုေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ စနစ္ဆိုတာက သက္မဲ့။ လူေတြက သက္ရွိ။ အဲဒီ့ သက္မဲ့ စနစ္ၾကီးကို အျပစ္တင္တင္ေနတာ ဟာ အေျဖမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါၾကီးကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ သက္ရွိလူေတြက ရုန္းကန္ဖုိ ့လိုတယ္။ အသိတရား ရွိဖို ့လိုတယ္။

အဲဒီ့မွာတင္ ေမးခြန္းတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲကေန ပ်ိဳ ့တက္လာတယ္။ လူေတြ လက္ရွိအေျခအေနကေန ရုန္းထြက္ဖုိ ့ပညာဗဟုသုတ ျမင့္မားဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရက ပညာေရးကို ႏွိပ္ကြပ္ထားတယ္။ ပညာေရးနဲ ့ပတ္သတ္ျပီး လုပ္ေနတဲ့ သူေတြကိုလည္း အေႏွာင့္အယွက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးေနတယ္။
အဲဒီ့ေတာ့ ပညာဗဟုသုတ နိမ့္လို႔ ညံ့တဲ့ အစိုးရ နဲ႔ စနစ္ကုိရ၊ ညံ့တဲ့ စနစ္ကိုရလုိ ့ ပညာဗဟုသုတနိမ့္ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ရ ေတာ့မွာလား။ ဆုိးသထက္ ဆုိးသြားေတာ့မွာလား။ ပ်ိဳ ႔ ့တက္လာတဲ့ ေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ အန္ထုတ္လိုက္တယ္။

ဘုရားသခင္က ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး။ သူ ့Custom Message မ်ားေျပာင္းသြားေသးသလားလို ့ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘာ Message မွ ေရးမထားေတာ့ဘူး။

ခဏေနမွ ဘုရားသခင္က ေျပာတယ္။ “အဲဒါက ဒီလိုရွိတယ္ကြ”

ဆိုက္ဘာကေဖး တစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မဲသြားတယ္။ မီးပ်က္သြားျပီ။

ေကာင္းကင္ကို