သုိးျဖဴထဲက သုိးျဖဴ

ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ကုိယ့္ေခါင္းကုိယ္ျဖတ္
ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ကုိယ္တိုင္ေသာ့ခတ္ခဲ့သူ။

ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ကုိယ့္ႏွလံုးသား ကုိယ္ထုတ္
ကၾကီးခေကြးစည္းခ်က္ေတြအတိုင္း ခုတ္ဖုိ႔။

ငါလား?
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရင္ခြင္မွာပိုက္ရင္း ေပ်ာက္ဆံုး
မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းၾကိဳက္ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔။

ငါလား?
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မ်က္ျခည္ျပတ္
ငါနဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ ရပ္ေနတဲ့သူ။

ဒီလိုနဲ႔
ငါ့ကုိ ငါက ေျပာတယ္။
ေဟ့ေကာင္
မင္းကုိယ္မင္း မွန္ထဲမွာျပန္ၾကည့္
လူ႔သမုိင္းတခုလံုး ပိေနတယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ဧည့္သည္ (၂)

‘ဆံုစည္းမွႈ’ ပန္းခင္းတိုင္းရဲ႕ေအာက္မွာ
‘ကြဲကြာမွႈ’ ေခ်ာက္တခု ရွိမွန္းသိလ်က္နဲ႔
ငါ့ေျခဦးေတြကုိ အဲဒီ့ဆီ တည့္တည့္
ျပတ္ျပတ္သားသား ဆြဲလွည့္ခဲ့ဖူးတယ္။

Romantic သံပတ္ တင္းအားနဲ႔
ဟုိး သက္တန္႔နားထိ ေရာက္ေအာင္ပ်ံခဲ့တယ္။
ျမင့္ေလေလ အက်နာေလေလမွန္း သိလ်က္နဲ႔။

ခုေတာ့ ငါ့မ်က္ႏွာဟာ
အခ်ိန္ခန္႔မွန္းလို႔ ရႏုိင္တဲ့နာရီတလံုးေပါ့
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းညွိဳး
ေၾသာ္…ခြဲခြာျခင္းနာရီ ထုိးေတာ့မယ္။

ငါ့ဘဝ အခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းတြဲမွာ
အပုိင္းတိုင္းဟာ happy ending နဲ႔ လြဲခဲ့
ဇာတ္လမ္းအလယ္မွာတင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဇာတ္သိမ္း
“Goal” ဆိုတဲ့ အသံဟာ ငါနဲ႔ေတာ္ေတာ္စိမ္းတယ္။

အလြမ္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေဝး
အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ေငးရတဲ့ လမင္းေလးပါလား။
အိပ္မက္ေတြ တဘဝစာခ်ံဳ႕ထည့္ထားတဲ့ ရက္စြဲ
ျပကၡဒိန္ေပၚက က်ကြဲသြားျပီ။

လွ်ပ္ႏွစ္စင္း အျငိ
အပ္ႏွစ္စင္းလည္း အထိမွာ
ဒုလႅဘေလးတခုကုိ တဲတဲေလး ဖမ္းမိခဲ့လည္း…

ခဏဆံုဆည္းခြင့္ဆိုတာ
ေနသားက်ျပီးထံုေနတဲ့ အထီးက်န္ျခင္းအနာေပၚကုိ
တုတ္ေလးတေခ်ာင္း ျပဳတ္က်လာျခင္းပါပဲ။

ေမွာင္မည္းေအးစက္ေနတဲ့ မုတ္သံုမွာ
လူတေယာက္ သူ႔စိတ္နဲ႔သူ မီးလွံႈေနတုန္း
ေကာင္းကင္တခြင္မွာ
ညကုိေမွာင္ေနမွန္း သိသာေစရံုသက္သက္
လွ်ပ္စီးေလးတခ်က္ မစုိ႔မပုိ႔ လက္လိုက္ေတာ့…
ညဟာ နဂိုကထက္ေတာင္ ပုိေမွာင္သြားသလိုလို….

ေၾသာ္..
ငါ့ဝိညာဥ္တျခမ္းကုိ
ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းက ျပန္ေပးဆြဲသြားျပီ။
ေကာင္းကင္ကို

ဧည့္သည္ (၁) ကေတာ့ ဒီမွာ ပါ။

မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ နားေထာင္ျခင္း

‘ၾကြားလံုး’ကုိ ဝိုင္းဖြဲ႕ခတ္ေနၾကတဲ့ လွ်ာေတြၾကားမွာမွ
လူ႔ယဥ္ေက်းမွႈက ငါ့ကုိပစ္ခ်သြားတယ္။

လက္ထဲက ပုလင္းကုိပဲ
လည္ပင္းညွစ္လိုက္ပါတယ္။

ငါ
နားေတြမွိတ္ မ်က္လံုးေတြစြင့္
လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖုိ႔က်င့္ရဦးမယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ဆု

ေနာက္ကိုျပန္ေပးမွပဲ
ကိုယ့္ဂိုးသမားမရွိတဲ့ ဂုိးေပါက္ထဲ
လြဲေနက်ေျခေထာက္က တည့္ေတာ့တယ္။

ေနာက္ကုိျပန္ေျပးမွပဲ
ကုိယ့္အရွိန္နဲ႔ ကုိယ္လဲ...
နဖူးကလည္းကြဲေသးတယ္။
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခြင့္လည္း လြဲေသးတယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ထြက္ေပါက္ + ယံုခ်င္စရာၾကီး

ထြက္ေပါက္
ကုိယ့္ကုိယ္ကို လက္ခုပ္တီးလိုက္ပါတယ္။
တခ်က္အထုိးႏွက္ ခံရလိုက္တိုင္း
ငါ့ေအာ္သံေတြ ပဲ့တင္အက္ကြဲ
ေျပာစမ္း…ငါ့ေလာက္သဘာဝက်တာ ဘယ္သူရွိေသးလဲ။
ေကာင္းကင္ကို

ယံုခ်င္စရာၾကီး
Alcohol အရည္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္း
တခုတည္းေသာ ငါအၾကြင္းမဲ့ယံုစရာ သတင္းေပါ့။
ရီေဝေစလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ information ဟာ
ရာႏွႈန္းျပည့္ေသခ်ာတယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ီDo or Commit? ႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား

Do or Commit?
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလွဴရင္ေတာ့
လွဴျခင္း အထမေျမာက္ဘူးတဲ့။
အပယ္ခံသားတေယာက္
ကုိယ့္နားထင္ေပၚကုိယ္ ေသနတ္ေမာင္းအျဖဳတ္
အဲဒီ့မွာ ဇာတ္လမ္းရွႈပ္ေတာ့တာပဲ။
ေကာင္းကင္ကို

တဘက္သတ္ဆုိရင္
အေတြးေတြကို ေတာင္ပံလိုျဖန္႔
၂၂၀၀ ခုႏွစ္ဆီ ခရီးဆန္႔လိုက္တယ္။
သကၠရာဇ္ အဝင္ဝမွာ
က်ေနာ္အဖမ္းခံလိုက္ရပါတယ္။
စိတ္ၾကြေဆးလက္ဝယ္ေတြ႕ရွိမွႈတဲ့
၂၀ ရာစု သမိုင္းစာအုပ္ေလးတအုပ္ သယ္သြားမိရံုနဲ႔။
ေကာင္းကင္ကုိ

သိမွႈတို႔ရဲ႕ သေဘာ
ေကာင္မေလးတေယာက္ေပါ့
သူမ်ား ပါးစပ္ေတြကို
မ်က္မွန္လိုတပ္ျပီး ငါ့ကုိအၾကည့္
လူဆိုးတေယာက္အျဖစ္ သိသြားတယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ကဗ်ာတိုေလးမ်ား

အရူး
မရူးေတာ့ဘူး
အားလံုးရူးေနမွေတာ့
ေၾသာ္…မထူးေတာ့ဘူး။
ေကာင္းကင္ကို

ဘာသာေရးတို႔ ေစတနာ
ေနလံုးၾကီးနဲ႔တူတဲ့ အမွန္တရား
ငါ့ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ရြက္ထားလုိ႔ျဖစ္ပါ့မလား
ငါ့အရိပ္ေတြ
သိပ္တိုေနလိမ့္မယ္။
ေကာင္းကင္ကို

အျငင္းပြါးစရာၾကီး
ဒီကိစၥမွာ
မင္းဦးေႏွာက္ကိုလည္း စာအုပ္တအုပ္က အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
ငါ့ဦးေႏွာက္ကိုလည္း စာအုပ္တအုပ္က အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
သံုးေဒၚလာေက်ာ္တန္ျခင္းအတူတူ
ဘာလို႔တမူးပုိရွဴမလဲ။
ေကာင္းကင္ကို

ယဇ္
သတၱဝါေတြကုိ သတ္ျပီးပူေဇာ္ရတဲ့ယဇ္
လူအခ်င္းခ်င္းသတ္ျပီး ပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ယဇ္
အဲဒါေတြထဲမွာ
အားလံုးရဲ႕အျမစ္
ဦးေႏွာက္ကုိ ပူေဇာ္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္က အဆိုးဆံုးပဲ။
ေကာင္းကင္ကို

ပဋိပကၡ
ကိုးကြယ္စရာေတြ ဆိုတာ
မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္မွသာ ျမင္ရတာ။

ဒီလိုနဲ ့
တေယာက္အေမွာင္ကုိ တေယာက္က
မီးထုိးလုိက္တဲ့အခါ…..
ေကာင္းကင္ကို

ေလာက အျပင္ဘက္က ေကာင္းကင္ အေရာင္းဆိုင္
ဆိုင္ရိပ္ခုိလာသူ မွန္သမွ်
အေမာေျပ စိတ္တိုင္းက် ေသာက္ဖုိ ့
ေရၾကည္ေအးတို ့တည္ခင္းထားပါတယ္။

Menu ကုိ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…

“အနာဂတ္တြင္
သင္ယံုၾကည္ရာ မွာယူ သံုးေဆာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ယေန ့ဘာမွ် မရပါ။”
ေကာင္းကင္ကို

ေခတ္ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္မွႈ အႏုပညာ
သားသမီးေပးလိုက္တယ္ဆုိတဲ့ အလွဴကုိ
အခုေခတ္ထဲမွာ ထည့္ခေလာက္ၾကည့္တယ္။
ေခတ္ၾကီးကုိက child rights ေတြ ဘာ rights ေတြနဲ႔
အႏွိႈင္းမဲ့ပါရမီမ်ား
သူ႔ေခတ္သူသာ ဝတ္ပါေစ။
ေကာင္းကင္ကို

ငါးမရတဲ့အတူတူ
ေရစက္ေလး တစက္ကလည္း
ပင္လယ္ထက္ က်ယ္ခ်င္က်ယ္မယ္။
ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကုိ
ရသေတြနဲ႔ ထုပ္ပုိးထားတယ္။
ကဲ..တရားမရလည္း
အႏုပညာခ်ိဳးျပီးျပန္မယ္။
ေကာင္းကင္ကို

ခုရက္ပုိင္း ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတုိေလးေတြကုိ ကဗ်ာေဟာင္းတခ်ိဳ႕နဲ႕ ေရာျပီး အတူတူ ျပန္တင္လိုက္တာပါ။