Saturday, September 18, 2010

မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ နားေထာင္ျခင္း

‘ၾကြားလံုး’ကုိ ဝိုင္းဖြဲ႕ခတ္ေနၾကတဲ့ လွ်ာေတြၾကားမွာမွ
လူ႔ယဥ္ေက်းမွႈက ငါ့ကုိပစ္ခ်သြားတယ္။

လက္ထဲက ပုလင္းကုိပဲ
လည္ပင္းညွစ္လိုက္ပါတယ္။

ငါ
နားေတြမွိတ္ မ်က္လံုးေတြစြင့္
လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖုိ႔က်င့္ရဦးမယ္။
ေကာင္းကင္ကို

9 comments:

ဘရာဗို said...

သေဘာက်မိပါတယ္ဗ်

ေနေသြး(ဘရာဗို)

Anonymous said...

ၾကဳိက္တယ္....

ကန

သြယ္လင္းဆက္ said...

တိုတိုေလးနဲ႔ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုေကာင္း။

Anonymous said...

နားနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ မဆိုးပါဘူး။

Anonymous said...

ေတြးစရာေတြ ေပးျပန္တဲ့ ဘဝကဗ်ာတို။
လည္ပင္းညွစ္ဖို ့ေတာ့လက္ထဲမွာ
ဘာပုလင္းမွရွိမေနခဲ့ပါဘူးေလ။
ဒါေပမဲ့..ငါလည္း းးးနားေတြပိတ္၊ မ်က္လံုးေတြစြင့္
ၿပီး လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖို ့က်င့္ေနခဲ့ပါတယ္။
(ခုေတာ့မ်ား...ဆင္ေအာ္သံေတာင္ဝါးတားတား)

ညလင္းအိမ္ said...

ကဗ်ာက ရွယ္ပဲ အစ္ကုိရ တိုတိုေလးနဲ႔ မိုက္တယ္ ..

မိုးယံ said...

ေရးတတ္လိုက္တာ ။ မနာလို ဘူး ၊ အားက်တယ္

noblemoe said...

ကဗ်ာေလးတိုတိုေလးနဲ့ထိမိတယ္။
လူေတြၾကားနားမွိတ္ မ်က္စိမွတ္ ေနနိုင္ရင္ေတာ့ အကုသိုလ္ေတာ့ကင္းပါတယ္ ဒါေပမဲ့ .....တခ်ိဳ ့တခ်ိဳ့ကို ့လက္ပိုက္လညး္မၾကည့္ခ်င္..ဒါေပမဲ့...

သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

Unknown said...

ကဗ်ာေတြကေတာ့အားလံုးေကာင္းတယ္၊အရမ္းၾကိဳက္တယ္၊ေခတ္မွီတယ္၊ေနာက္ျပီးေတာ့..........ေလးစားပါတယ္။