ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ဝတၳဳဇာတ္ေကာင္ေတြ

စက္မွႈတကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ဆရာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕ ဝတၳဳေတြကို အသည္းစြဲ။ အခုလည္း ၾကိဳက္တုန္းပါပဲ။ ဆရာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏုိင္ကို သူငယ္ခ်င္းလက္ဝဲတခ်ိဳ႕ မၾကည္ၾကေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ဝဲစာေပေတြကိုေရာ၊ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕ စာေတြကုိေရာ ၾကိဳက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက တကၠသိုလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕ စာေတြကုိ ၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ၾကတယ္။ ဝတၳဳေတြဖတ္၊ စိတ္ကူးေတြယဥ္ျပီး ဘဝပ်က္ေတာ့မယ္လို႔။ စၾကတာပါ။ အေလးအနက္ ေျပာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။

တကယ္က်ေတာ့ ဘဝပ်က္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းကာလမွာ စြဲလမ္းလာတဲ့ ဝတၳဳေတြကမွ ဘဝပ်က္ခ်င္ပ်က္မွာ။ (The Stranger/The Outsider/စည္းျပင္ကလူ) ထဲက မတုန္မလွွႈပ္ ဇာတ္ေကာင္ Meursault တို႔၊ တခုခုကို အေသစြဲလမ္းတဲ့ Moby Dick ထဲက ကပၸတိန္ Ahab တို႔၊ Gatsby ထဲက ဇာတ္လိုက္တုိ႔၊ ျပီးေတာ့ ဆမ္းမားဆက္မြန္ ရဲ႕ The Fall of Edward Barnard ၊ The Lotus Eater နဲ႔ သူ႔ဝတၳဳ ဘာသာျပန္ “လစႏၵာနဲ႔ ျခဴးပိုက္ဆံ” ထဲက ေလာကကုိ ေရွာင္ခြာေျပးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ အမ်ားနဲ႔ မတူုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္ေတြ၊ ဟဲမင္းေဝးရဲ႕ The Killer ထဲမွာ ကုိယ့္ကုိ လာသတ္မွာကို ၾကိဳသိတာေတာင္ မတုန္မလွႈပ္နဲ႔ ဘာမွ ၾကိဳတင္မျပင္ဆင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္.. သူတို႔ေတြကို သေဘာက်လာတယ္။ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ "The Catcher in the Rye" ဝတၳဳကုိ ေရးခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ J. D. Salinger ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူ႔ေလာက ကုိ ေရွာင္ဖယ္ျပီး သီးသန္႔ ေနထုိင္သြားတယ္ ဆုိတာကိုလည္း စိတ္ဝင္စားမိေသးတယ္။

ဆရာ တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေတြက ဇာတ္သိမ္းေကာင္းတာမ်ားတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စြဲလမ္းလာတဲ့ ဝတၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြက တစ္ေယာက္မွ ဇာတ္သိမ္း မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီ ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကပဲ ကုိယ့္ကုိ inspire ျဖစ္လာေစတယ္။ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းတဲ့ ဝတၳဳေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္ေလာက္ မဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းေပမဲ့ အဲဒီဇာတ္ေကာင္ေတြလို ကုိယ့္ပံုစံ၊ ကုိ္ယ့္အေတြး၊ ကုိယ့္ကမၻာနဲ႔ပဲ ေနသြားခ်င္တယ္။

ဥပမာ ေျပာရရင္ …. The Lotus Eater ထဲက ဇာတ္လိုက္လို ကိုယ့္မွာ စုေဆာင္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီး မရွိလို႔ သူ႔လို လွပတဲ့ ကၽြန္းေလးမွာ သြားျပီး ေနလို႔ မရေပမဲ့ … ကိုယ့္အိမ္မွာ ကုိယ့္သီးသန္႔ကမၻာေလးဖန္ဆင္းျပီး …. အဲဒီသီးသန္႔ ကမၻာေလးထဲမွာ… Moby Dick ထဲက ဇာတ္ေကာင္ ကပၸတိန္ ေအးဟက္ဘ္ (Ahab) က ေဝလငါးျဖဴကုိ အရူးအမူး စြဲစြဲလမ္းလမ္း ျဖစ္ေနသလို ကုိယ္လည္း စာေပျဖစ္ျဖစ္၊ အႏုပညာျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားဟာ တစ္ခုခုကို ျဖစ္ျဖစ္ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ေပ်ာ္ေမြ႕ေနခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုဆုိရင္ လူမွႈေရးပိုင္းေတြ၊ စီးပြားေရးပုိင္းေတြ အင္အားနည္းသြားမွာမုိ႔ ကပၸတိန္ ေအးဘက္ဟ္တို႔၊ ေဂ်းဂတ္စ္ဘီတို႔ အဆံုးမွာ ဘဝပ်က္သလို ပ်က္သြားႏုိင္ေပမဲ့ ေနတုန္းမွာေတာ့ ဘဝကို ကုိယ္ႏွစ္သက္တာေတြခ်ည္းနဲ႔ပဲ အျပည့္အဝ ေနသြားလို႔ ရတယ္ေလ။ လူမွႈေရးေတြကို ေဘးခ်ိန္ျပီး ကုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့အရာေတြနဲ႔ပဲ စ်ာန္ဝင္စားေနမယ္။

အခုလည္း အဲလုိဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဘန္ေကာက္မွာဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိပ္မရွိဘူးေလ။ အလုပ္ကိုလည္း အြန္လိုင္းကပဲ လုပ္ရတာ။ တစ္လေနလို႔မွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္ဘူး။ အျပင္လည္း မထြက္ျဖစ္ဘူး။ သီးသန္႔ကမၻာေလးပဲ။ အဲ…. ဘဝက ဝတၳဳမဟုတ္ေတာ့ အဲဒီ ဝတၳဳဇာတ္ေကာင္ေတြေလာက္ေတာ့ ကုိယ့္ဘဝကုိယ္ ပံုေဖာ္လို႔ မရဘူးေပါ့။ The Lotus Eater ထဲက ဇာတ္လုိက္လို ဖရီးရိုက္ မေနႏုိင္ဘဲ အလုပ္ေတြ ဘာေတြ ကုန္းရုန္း လုပ္ရေသးတာေပါ့။

ေကာင္းကင္ကို (November 14; 2016)
ႏုိဝင္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တုန္းက Facebook မွာ တင္ထားခဲ့တဲ့ post ကုိ blog မွာ ျပန္တင္တာပါ။

အျပံဳးဖိုဘီးယား

မီးေတာင္တလံုးက
သံတမန္ဆန္ဆန္ ျပံဳးျပတယ္။

မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေသနတ္တလက္က
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္ကုိ ခ်စ္ေရးဆုိသလိုမ်ဳိး။

ေျပလည္ခ်င္ေဇာနဲ႔
ယံုၾကည္မွႈေတြ ပံုေအာလုိက္ဖိ႔ုဆိုတာ
လိမ္ေနက် ကန္ထရုိက္ရဲ႕
ေဆာက္မယ္ဆိုတဲ့တုိက္ကုိ
ႀကိဳပြိဳင့္နဲ႔ ဝယ္လိုက္သူထက္ မိုက္မ်ားမုိက္ေနမလား။

 ေျပးၾကည့္စရာမလိုဘူး
 ေရႊအုတ္အေကာင္းစားနဲ႔ ေရပုပ္ေျမာင္းၾကားထဲမွာ
ဝွက္ထားတဲ့ ဓားတေခ်ာင္းရွိေၾကာင္း။
ေကာင္းကင္ကုိ (ေအာက္တိုဘာ ၂၅)

ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔က သစ္ခက္သံလြင္ စာေပအႏုပညာ ဝက္ဘ္ဆုိဒ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Facebook စာမ်က္ႏွာမွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

ေဘာလံုး ကဗ်ာမ်ား

Facebook မွာ ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၁၂ နဲ႔ ၁၃ ရက္ေန႔ေတြက တင္ခဲ့တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဘာလံုးကဗ်ာ ေတြပါ။

(မက္ဆီ)
----------
ဘာကာရဲ႕ ရုိးတြင္းျခင္ဆီ
ဂုိးသြင္းခ်င္ျပီ တဲ့။

မန္ယူ (၁)
--------
ခ်ဲလ္ဆီးရဲ႕ အေဟာင္းပန္ေတာ္က် နဲ႔
သရဲၾကီးရဲ႕ေခါင္းျပန္ေဖာ္ရမွာ
သိပ္ေတာ့ မနိပ္။

ေမာ္ေရ...
ပိတ္ေဆာ့မယ့္ ဘတ္စ္ကားကြက္နဲ႔ေတာ့
သိပ္ေဟာ့တဲ့ အမွတ္အသားကုိ မဖ်က္နဲ႔ေနာ္။

မန္ယူ (၂)
--------
ေမာ္ရင္ဟုိကို ျမင္ရံုနဲ႔
ေပ်ာ္ခ်င္သလိုလို ရင္ခုန္ရေပါ့။

အေရာင္ရဲနီ ယူႏုိက္တက္က
ေအာင္ပြဲဆီ အတူလိုက္တက္ဖို႔
ကမၻာေက်ာ္ဖလားလိုက္ မုဆိုးၾကမ္း
စပါယ္ရွယ္ဝမ္းကုိ စာခ်ဳပ္လိုက္ျပီ။

သရဲနီကုိ
ငရဲျပည္ကို ပုိ႔ရက္တဲ့
ဗန္ဟားက်ိန္စာေအာက္က
ခံစားခ်ိန္ လြန္ေျမာက္ေတာ့မလား။

အိပ္မက္ထဲကလို အမွတ္ေတြလွ်ံ
သရဲနီဟန္ပန္ နဲ႔
တစ္ပြဲစီမွန္မွန္ ခ်ီတက္ႏုိင္ပါေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ပထမ အပုိဒ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအပုိဒ္က အရင္ ကဗ်ာေဟာင္းထဲကပါ။ 

(ပရီးမီးယားလိဂ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚ လက္နက္ဆန္း)
--------------------------------------------
ေမွာ္ဆန္အေတြးစစ္ နဲ႔
ေတာ္လွန္ေရးသစ္ စဖုိ႔
ဂြါဒီယိုလာေရ
လာ... ဒီကုိလာ။

တီကီတာကာ နဲ႔
ညီညီညာညာ ကစားၾကစုိ႔။

Etihad ကြင္းမွာ
အညွိဳးအနာတစ္ေထာင္နဲ႔
မိုးျပာေရာင္အသင္း
ဂိုးရာေထာင္ သြင္းႏုိင္ပါေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာက္ဆံုးအပုိဒ္က အရင္တုန္းက ကဗ်ာေဟာင္းထဲကပါ။

(အာဆင္နယ္)
-------------
ပရီးမီးယားလိဂ္ ျဂိဳလ္အသျပာ မွာ
အေျမာက္ဆံေတြ မ်ိဳးတုံးခဲ့တာ
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ကတည္းက။

အာဆင္ဝင္းဂါးေရ
နာက်င္ျခင္းစကားေတြ ေျပာခဲ့ရတာ
၁၂ႏွစ္ ၁၂မိုး ရွိျပီ။

ၾကယ္ေတြ ဝယ္ေပးပါေတာ့ကြယ္။
ဖလားလက္မဲ့ဘဝနဲ႔
တအားရွက္ခဲ့ရတာ မ်ားျပီမို႔
အေျမာက္တပ္သား အာဆင္နယ္ ေတြကုိ
တစ္ေခါက္ထပ္မမွားဖုိ႔ မွာခ်င္တယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ေနာက္ဆံုးအပုိဒ္က ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ "ပရီးမီးယားလိဂ္ နန္းလုပြဲ အၾကိဳ" ထဲကေန ျပန္ယူသံုးထားတာပါ။
-------------------------------
(ၾကိဳးၾကာနီ)
----------
လီဗာပူး “ဖိုး” - ဘာကာ “ဇီးရုိး” တဲ့။
မ်က္လံုးေတြက ပို႔တဲ့သတင္း
အရွိတရားနဲ႔ေတာင္ ကင္းလြန္းသလို။

Mane ေရ
မင္းရွိေနမယ္ ဆိုရင္
ၾကိဳးၾကာနီတို႔ အတြက္က
ဂိုးကဗ်ာသီဖုိ႔ မခက္လွဘူး။

ပရီးမီးယားလိဂ္ အဆန္ခရီးတစ္ခုကုိ
ဖန္တီးမွႈေတြ နဲ႔ သြားၾကမယ္။

မွတ္ခ်က္။ အလယ္အပုိဒ္က "Mane" ရဲ႕ နာမည္ကလြဲရင္ ... ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ကဗ်ာထဲက ျပန္ယူထားတာပါ။
--------------------------------------------------
(Leicester City)
--------------
တကယ္ၾကီး ျမင့္တက္လာတာလား
အလည္ခရီးအျဖစ္ထြက္လာတာလား
ငါ ထီေပါက္ႏုိင္တယ္လို႔ေတာင္ ေတြးခဲ့ဖူးေပမယ့္
မင္းတို႔ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ မေတြးခဲ့ဖူးတာကလည္း
ငါ့ဘဝထဲက အမွားတစ္ခုပဲ။

ေကာင္းကင္ကို (ၾသဂုတ္ ၁၂)

ႏွင္းဆီျခံ ညီႇေစာ္နံေနေၾကာင္း ေခါင္းေလာင္းသံ

ရြာေလးကေျပာတယ္

ကုလားမဝင္ရ ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔

သူ ရွိဳးထုတ္မလို႔တဲ့။

ေမေမကေျပာတယ္

နာနာရုိက္ေပးပါ ဆရာမတဲ့

အပုိင္းဂဏန္းငယ္ေလး

ကိန္းျပည့္ျဖစ္ လူလားေျမာက္တဲ့အခါ

ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွဥ္း ဘဝႀကိမ္ဒဏ္က

အခု ႀကိမ္ဒဏ္ထက္ပိုနာမွာမုိ႔

တင္ပါးေတြ ခံႏုိင္ရည္ျမင့္ေအာင္

ေလ့က်င့္ေပးပါတဲ့။

ဗုဒၶက မိန္႔တယ္

ဟဲ့...ေယာအတြင္းဝန္ဆုိတဲ့ဒကာ

နင့္စာကိုဖ်က္တာ ျမင္းထိန္းငတာတေယာက္တည္း

ငါ့စာဖ်က္သူေတြကုိ ဒီမွာၾကည့္

အို...ဗုဒၶေထာက္ျပတာ ျမန္မာႏုိင္ငံေျမပံုႀကီးပဲ။

“သမုိင္းသင္တာ မအေအာင္” ဆိုေပမဲ့

“ကြန္စာရွႈ”မခ်စ္တဲ့ သမုိင္းဆရာ...

ဆံသသမားအသြင္

မွိႈင္းကြက္နင္းၿပီး ဝင္လာတယ္။

သူ႔လက္ထဲက ကပ္ေၾကးတလက္နဲ႔

ညႇပ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ

ကေလးေတြရဲ႕ ဆံပင္က လံုးဝ...တပံုစံ

တဘက္သတ္အျမင္ေတြ ေခါင္းမွာ ကုိယ္စီပန္လုိ႔။

ေကာင္းကင္ကုိ

(သစ္ခက္သံလြင္ စာေပအႏုပညာ ဝက္ဘ္ဆုိဒ္က ဇူလိုင္ ၂၉ က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာကုိ blog မွာ ျပန္တင္တာပါ)

တကုိယ္ေတာ္ကဗ်ာသမား ေမြးထားတဲ့ပုိး

Be yourself ဆိုတဲ့ ဇိမ္ခံကား

ကၽြန္ေတာ္ငွားစရာ မလိုဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ ျပႆ       နာက

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္လြန္းျခင္းပဲ။

အာရံုစုိက္မွႈ ဆာေနတဲ့

Narcissist ျမာေတြလို

တမင္လုပ္ယူခ်င္တာမ်ဳိးမဟုတ္။

ပင္ကုိယ္ေလာင္စာျပင္းျပင္းနဲ႔

ကုိယ့္ေျခရာကုိယ္နင္းခ်င္တာ။

ရယ္သံကြဲေျခာက္ေျခာက္ေတြ

အစြယ္နဲ႔ေပါက္မွာ မေၾကာက္ပါဘူး။

အမ်ားအယူအဆ တရုန္းရုန္းနဲ႔

ကုိယ့္အရွိတရားကုိယ္ မဖုံးလိုပါ။

အလာပသလာပ စကားေတြ

ေရႊလိုရွားလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္

ၿမိဳ႕လယ္မွာ ေတာင္ပံခတ္ရင္း

ေတာသစ္တခုငတ္တယ္။

လူနံ႔သူနံ႔ကုိ

တစိမ့္စိမ့္လန္႔တတ္သူရဲ႕

တံခါးနီအုပ္ထားတဲ့ အာအေခါင္းမွာ

Disable လုပ္ထားတဲ့ လွ်ာတေခ်ာင္း ရွိတယ္။

အကို ေလျဖတ္ေနတာလားတဲ့။

ရွည္ၿပီး လိုက္သြားမိတဲ့ ခရီးမွာ

အတန္းငယ္ ေကာင္မေလး တေယာက္ရဲ႕စကား

ဇင္ရဟန္းတပါးနဲ႔

သူ...ကၽြန္ေတာ့္ကုိမွားတယ္။

ႏွႈတ္ခမ္းက အလုပ္မလုပ္ေတာ့

ေခါင္းက ညိတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။

ေခါင္းညိတ္တိုင္း ေထာက္ခံတာလုိ႔ေတာ့ မထင္နဲ႔။

ညိတ္လိုက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းရဲ႕

လွ်ဳိ႕ဝွက္အဓိပၸာယ္ ေထာင္ေသာင္း

ကမၻာ့ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ ဦးေႏွာက္ေညာင္းေလာက္ရဲ႕။

အေပါင္းအသင္းနည္းျခင္းဆိုတဲ့ ေလာကဓံတရား

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထုိးေနက် ဓားပဲ။

အထုိးခံရတုိင္း

ေသြးေတြထြက္မလာဘဲ

အေတြးေတြ ထြက္ထြက္လာတယ္။

မတူမတန္သလို ဘဝင္ရုိင္းအထပ္ထပ္နဲ႔

လူေငြ႕ျဖတ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ပင္ကုိယ္ေရခဲမွတ္နဲ႔

ခ်ဳိၿမိန္စကား မတတ္တာပါ။

မေပါင္းခ်င္ရင္ေတာ့ေနေပါ့။

အထီးက်န္လာတဲ့အခါ

ဝတၳဳထဲက

ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔

မ်က္နွာဖံုးမပါတဲ့ စကားေတြေျပာမယ္။

Be yourself ဆိုတဲ့ ဇိမ္ခံကား

ကၽြန္ေတာ္ငွားစရာ မလိုဘူး

ကၽြန္ေတာ့္ ျပႆနာက

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္လြန္းျခင္းပဲ။

ေကာင္းကင္ကို (၂၃ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၆)

သစ္ခက္သံလြင္စာေပအႏုပညာ ဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွာ ဇူလိုင္လ (၂၄) ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာကို blog မွာ ျပန္တင္တာပါ။ 

စီးကရက္ခ်စ္သူ

တရားသေဘာအရ
သံံေယာဇဥ္ဆိုတာ
လြတ္လပ္ျခင္းကို အစိမ္းလိုက္စားမယ့္
သားရဲတိရစာၦန္ပဲ။

ဒါေပမဲ့လည္း
ေဆးလိပ္အႏၱရာယ္ကုိ သိလ်က္နဲ႔ ရွိဴက္သူလို
အရက္အႏၱရာယ္ကို သိလ်က္နဲ႔ ႀကိဳက္သူလုိ
ဓားျပအႏၱရာယ္ကုိ သိလ်က္နဲ႔
အိမ္ေထာင္ေရး ရထားေပၚ
အတၱစိတ္ဆိုတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားကုိ
ငါယူလာမိတယ္။

ခ်စ္သူတို႔ ကမၻာမွာ
မလြတ္လပ္မွႈဟာ
အထြတ္အျမတ္ တခုပါကြယ့္။

ၾကည့္စမ္း...
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ
ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးေနတဲ့ ဓားတလက္။

ေကာင္းကင္ကုိ
"သစ္ခက္သံလြင္" စာေပအႏုပညာ ဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွာ ဇူလိုင္ ၁၂ ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။

တိတၳိတစ္ေကာင္ရဲ႕ အတြင္းပုိင္းစာမ်က္ႏွာ

ငါဟာ

ဘာသာတရားကုိ စြန္႔ခြာခဲ့ေပမဲ့

ဘာသာစကားကုိ ကုိးကြယ္ေနတုန္းပါလား

ငါ့ကိုဆဲတဲ့အခါ... ငါနာတုန္းေလ။

ငါဟာ

ဘုရားသခင္ကို ေဝဖန္ရဲေပမဲ့

အလုပ္ရွင္ကုိ ေဝဖန္ရဲပါ့မလား

ဖီဆန္မွႈကို ကဗ်ာထင္သူဆုိေပမဲ့... ငါဆာတုန္းေလ။

ေၾသာ္...

ဘာသာတရားကို ငါးစာမဟပ္ေပမဲ့

သာယာစကားကုိ တအားငါငတ္ေနပါလား။

လက္ခုပ္တီးမယ့္သူကုိ... ငါရွာတုန္းေလ။

ေကာင္းကင္ကုိ 

တနလၤာသားတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ေစတနာ

ဗံုးခြဲသူေတြ လက္ခ်က္နဲ႔

ခ်စ္ကမၻာ မပ်က္ေစေရး

အလႅာဟာ

အေျပးအလႊား ယၾတာေျခေနရွာတယ္။

ေသြးကြက္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာၾကည့္လိုက္ပါ။

ကမၻာ့ ဗလီဖ်က္သူေတြ စာရင္းမွာ

ဂုိဏ္းကြဲ မြတ္စလင္ခ်င္း ဗံုးခြဲဖ်က္တာ

အစိမ္းေသေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။

အတူတူပဲ။

ေလးအသေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္းတန္ နာမည္တစ္လံုးကုိ

ဦးေႏွာက္အရစ္ျပဳန္းေတြက

မီးေမႊးစရာ ထင္းတစ္ေခ်ာင္းလုိ သံုးေနၾကတယ္။

မုဒိမ္းမွႈ ရွာေဖြေသြးထုိးေရး ဦးစီးဌာနမွာ

အရွင္ဘုရားတုိ႔ဒကာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပါပါသလဲ။

မုန္းသူေတြ သတ္လို႔ မေသခဲ့တဲ့ ဘုရားဟာ

ခ်စ္သူေတြ သတ္လို႔ ေသရေတာ့မွာလား။

ဘုရားစင္ေတြေပၚက ဘုရား

ရင္ဘတ္ကို ဖိဖိထားရတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ

ျမင္ေယာင္လာတယ္။

သကၤန္းဝတ္ထားေပမဲ့

သီလ ဝတ္မထားဘူးဆိုရင္ေတာ့

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဝဖန္မွႈေတြကုိပဲ

လွဴဖြယ္ဝတၳဳလို႔ မွတ္လိုက္ပါ ဘုန္းဘုန္း။

ေကာင္းကင္ကုိ (ဇြန္ ၂၉ – မေန႔က ေရးထားတာပါ။)

တိုက္ၾကက္ေတြေပါတဲ့ကမၻာ

လူေတြဟာ

ဘုရားသခင္ရဲ႕ လွည္းက်ိဳးကုိ ထမ္းေနရဆဲ။

ေခတ္ပ်က္ တက္ဘုရားကုိ

ေမးခြန္းမဲ့ လူသားေတြက

နာခံမွႈနဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ၾကတဲ့အခါ

အမုန္းတရားေတြဟာ ခါးပတ္နက္။

(အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ကို မျငိဳျငင္ေပမဲ့)

ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ အခြန္လြတ္ေစ်း မဟုတ္လို႔

ေဒါသေတြကုိ တရားနာသူေတြဆီ မေရာင္းပါနဲ႔။

ေျမြေပြးထက္ျပင္းေသာ အဆိပ္မ်ား

ဟုိဆရာေတာ့္ ႏွႈတ္ဖ်ားမွာ ရွိတယ္။

ႏူကလီးယားထက္ ဆိုးတဲ့ လက္နက္ပုန္း

ဟိုဗလီဆရာရဲ႕ ကန္းမ်က္လံုးမွာ ရွိတယ္။

အမ်ိဳးသမီးအဂၤါေတြကုိ မီးခံေသတၱာထဲ သိမ္းခ်င္တာလား?

ကုိယ့္ဘုရားနိဂံုး ကုိယ္

အေသခံဗံုးေတြနဲ႔ သီကုံးခ်င္တာလား?

ကမၻာဖ်က္နီတိေတြ ထြက္ထြက္လာတဲ့ေခတ္မွာ

အရိုးနံရံ အေပါက္အျပဲၾကားက ၾကည့္လိုက္။

ကမၻာေလကမၻာလြင့္ ဟာ

အမွိႈက္ပံုးထဲက ပုပ္သုိးေနတဲ့ ေမတၱာတရားကုိ

အငမ္းမရ စားလို႔။

ေကာင္းကင္ကုိ

ဆာမူရုိင္း

တင္စားမွႈမပါဘဲ ေျပာရမယ္ဆုိရင္

ပင္လယ္ကို မဟာဇနက လက္ပစ္ကူးခဲ့သလို

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဧဝရက္ေတာင္ကုိ မ်က္ေစ့မွိတ္ျပီး ေနာက္ျပန္ တက္ေနတုန္းပဲ။

မတူတာ တစ္ခုက

ဆုေၾကးနည္းျပီး ဒဏ္ေၾကးမ်ားတဲ့ ေလာကမွာ

ေသျခင္းတရားသာ ေမခလာပဲ။

တကယ္လို႔ ဘဝဆိုတာ

tragedy ေက်ာရုိးမွာ

comedy သေဘာမ်ိဳး ညွပ္ထည့္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ဆုိရင္

ငါဟာ

ဖ်က္အားျပင္းလက္နက္ေတြကို

ခဲတံခၽြန္ဓားနဲ႔ ခုခံေနရတဲ့ ဆာမူရုိင္း။

ေကာင္းကင္ကုိ (၂၆ ဇြန္၊ ၂၀၁၆)

မဟာကရုဏာရွင္ၾကီးမ်ား ခင္ဗ်ား

ေရွးေခတ္ၾကမ္းၾကမ္းက

ပေဟဠိတန္းလန္းနဲ႔ ဥာဏ္ကြန္႔ စကားေတြ

အေငြ႕ပ်ံ... တက္သြားေလသလား။

ေကာင္းကင္မွာ

ေရႊေရာင္ဝင္းဝင္းအရုပ္ေတြနဲ႔... ေသြးေရာင္ရဲရဲ အရုပ္ေတြ

ၾကည့္ရွႈသူေတြရဲ႕ ႏွလံုသားေပၚမူတည္ျပီး

အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆာင္ေနၾကတယ္။

အမုန္းအိမ္သာထဲက

ေရဆြဲခ် မထားတဲ့ က်ိန္စာေတြကို

ဘုရားသခင္ေရးခဲ့တာပါလို႔

ဘယ္မသာ credit ေပးခဲ့တာလဲ။

အဓိပၸါယ္ လြဲသြားတဲ့ သင္ခန္းစာေတြနဲ႔

အဆိပ္မျပယ္ အျမဲမွား အျမင္ကန္းတာေတြ

လက္ထပ္ထိမ္းျမားၾကတဲ့အခါ

ငရဲျပည္တစ္ခု ေမြးဖြားလာတယ္။

သာသနာျပဳသူေတြရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ ေဗြပါၾကသလို

အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ DNA မွာလည္း အေတာင္ပံပါၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီငရဲဟာ ေဒသအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကြလာခဲ့တယ္။

အဲဒီငရဲဟာ 9/11

အဲဒီငရဲဟာ မိတၳီလာ

အဲဒီငရဲဟာ ခ်ာလီဟက္(ဘ္)ဒို အၾကမ္းဖက္မွႈ

အဲဒီငရဲဟာ ေအာ္လန္ဒုိေဂးကလပ္

အာဏာရွင္သူခုိးေတြနဲ႔

ဘာသာဝင္ဆုိးေတြ

ပါလာရင္...

ဇာတာခြင္ ဆုိးေတာ့တာပဲ။

ၾကည့္စမ္း။

ျပည္သစ္တည္ေရး ဓားေတြ အလကားျဖစ္ကုန္ျပီ

အႏွီ ခ်စ္ၾကည္ေရး စကားေတြ မတရားညစ္ကုန္ျပီ

အျငိဳးနဲ႔ မီးပ်ိဳးလာတာကုိ ရပ္ပါေတာ့။

အရုိးနဲ႔ စည္းရုိးကာမွာကုိ ရပ္ပါေတာ့။

ဘုရားရွင္ နဲ႔ ဘုရားသခင္ ခမ်ာ

အုတ္ဂူမွာ တံေတြးေထြးခံေနရေတာ့

ေျပာေရးဆိုခြင့္ နဲ႔ ေျပာႏုိင္ဆုိႏိုင္စြမ္းသာ ရွိေသးရင္

ဥာဏ္အလင္းရခဲ့တာ မွားတယ္လုိ႔မ်ား ေဟာေလမလား။

ဖန္ဆင္းျပခဲ့တာ မွားတယ္လို႔မ်ား ေျပာေလမလား။

လူသတ္ ဝါသနာအိုးေတြ လက္ခ်က္နဲ႔...

အပူသတ္ သာသနာ မိုးေတြ

အဆိပ္ျဖစ္လိုျဖစ္

စနိပ္(ခ္) ျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔။

မဟာကရုဏာရွင္ၾကီးမ်ား ခင္ဗ်ား

ဝမ္းနည္းပါတယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေကာင္းေတြ

အသက္ေထာင္ေသာင္း ေျခြ ေနေလရဲ႕။

ေကာင္းကင္ကုိ (ဇြန္ ၁၃ - ၂၀၁၆)

(ေအာ္လန္ဒုိ ေဂးကလပ္ အၾကမ္းဖက္မွႈကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ျခံဳငံုေရးလိုက္တာပါ)

 

လွေသာအကြက္

တမင္မေတြ႕ဟန္ေဆာင္
ဆင္ေဝွ႔ရန္ေရွာင္ခဲ့ျပီး
မေရြ႕..အလယ္ေခါင္ရပ္
ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ နဲ႔
အခက္ေတြ႕ကာမွ
အကြက္ေရႊ႕တာလွသတဲ့
ၾကံဖန္ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။


အဲဒီ ျပႆနာဟာ
ငံုထားသင့္တဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။
ျမံဳထားသင့္တဲ့ အနာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။


ဆိုပါစုိ႔
ပန္းတစ္မ်ိဳး ကုိ ပညတ္တပ္တဲ့အခါ
ဘယ္လိုေတြ မေခၚရဘူးလို႔ နာမည္ ၁၀၀ ခ်ျပမယ့္အစား
ႏွင္းဆီလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဆူးပန္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
မွန္မွန္မွားမွား
စပ္စပ္...ခါးခါး
ျပတ္ျပတ္သားသား
ဆတ္ဆတ္... နား နဲ႔ ၾကားခ်င္တယ္။


ေကာင္းကင္ကုိ

သဲသဲကြဲကြဲ

မွတ္ခ်က္။ တခ်ိဳ႕ေတြကုိပဲ ဆုိလိုတာပါ။

ကြဲကြဲတစ္ေယာက္ မိတ္ေဆြေတြ ဆီက အၾကံဥာဏ္ရခ်င္ေနတယ္။ သဲသဲကို ဘယ္သူ႔အဆိုအမိန္႔နဲ႔ တံု႔ျပန္ရမလဲလို႔။

ကြဲကြဲ။ ။ နာဂစ္ အေျခခံဥပေဒကို မၾကိဳက္လုိ႔ ငါ မဲမေပးခ်င္ဘူးကြာ။

သဲသဲ။ ။ ဘာကြ၊ “မတရားမွႈ တစ္ခုမွာ မင္းၾကားေန ေနတယ္ဆုိရင္...မင္း... ဖိႏွိပ္သူဘက္က လိုက္ဖို႔ ေရြးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ” ။ “မင္းလက္သန္းေလးမွာ မင္ မစိုရင္.... ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုး ေသြးရႊဲရြဲစုိလိမ့္မယ္”


ကြဲကြဲေတြးလိုက္တယ္။ “တကယ္ေတာ့ ငါ မဲမေပးခ်င္တာ ၾကားေနသမား လုပ္ခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေျခခံဥပေဒၾကီးမ်ား အခုထက္ပိုျပီး တရားဝင္ ခုိင္မာသြားႏိုင္သလားလို႔။ အဲဒီအေပၚမွာ အေျခခံ တည္ေဆာက္ၾကမွာကုိး။” 

ကြဲကြဲ က အေျခခံ ဥပေဒၾကီးကို ပုိျပီး တရားမဝင္ေစခ်င္ဘူးေလ။ အတုေတြနဲ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္သြားၾကရင္ အစစ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ရလာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အေတြးေခါင္ေနျပန္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ အေတြးသာ ေခါင္ေနတာ၊ တျခား ဘာလုပ္ရမွာလည္း မသိျပန္ဘူး။ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ဖိႏွိပ္သူေတြဘက္က ရပ္ေနသူလို႔ သဲသဲက စြပ္စြဲလာတာပဲ။ ဒါနဲ႔ မခံခ်င္စိတ္ေတြ ပါးျပင္ေထာင္လာတယ္။
လက္သန္း က်ည္ဆံ နဲ႔ ထြက္လွမ္းဖီဆန္ ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ လက္သန္း က်ည္ဆံ နဲ႔ ပုခံုးေပၚက ၾကယ္ေတြကုိ ပစ္ခ်လိုက္မယ္။


ဒီိလိုနဲ႔ သဲသဲ၊ ကြဲကြဲတုိ႔ ဇာတ္လမ္းအရေတာ့ ေအာင္ပြဲရလာတယ္။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တာေတြ နည္းနည္း ျဖစ္လာေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ကုိငွက္ရဲ႕ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္လိုပဲ။ “အရင္အတိုင္း”။


ဆရာ စုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ သီခ်င္းလိုမ်ား ျဖစ္ေနတာလား။ “ရွင္ရင္ ေရႊထီးဆိုကာ စြန္႔စားခဲ့ေပမဲ့၊ ရခါမွကြယ္ မိဖုရားက မရွိတယ္” ဆုိသလိုေပါ့။ ေတာင္ျပိဳကမ္းျပိဳ နဲ႔ ေရႊထီးေဆာင္းျပီးမွ “လြတ္လပ္မွႈ” ဆုိတဲ့ မိဖုရားနဲ႔ ေရႊလက္မတြဲရေသးဘူးေလ။


ဒီလုိနဲ႔ အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕ ရွိလာေပမဲ့၊ မမွ်တမွႈတခ်ိဳ႕လည္း ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္လာတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ျဖစ္တဲ့ မတရားမွႈ၊ Church ထဲမွာ က်ဴးေက်ာ္ျပီး ေစတီတည္မွႈ၊ ရခုိင္မွာ တုိက္ပြဲေတြျဖစ္တာ။ ကြဲကြဲ စိတ္ပ်က္လာျပီ။


 တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ဆႏၵျပဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတာ ကြဲကြဲ ၾကားတယ္။ ကြဲကြဲလည္း ပါဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ျပီး သဲသဲ ကုိပါ သြားစည္းရံုးတယ္။ သူလည္းပါမွာပဲ။ မတရားမွႈမွာ ၾကားေနေနရင္ ဖိႏွိပ္သူဘက္က လုိက္သလို ျဖစ္သြားမွာေလ။ ဒီေတာ့ ကုိယ္လည္းပါမယ္။ သူလည္း ပါလိမ့္မယ္။


သဲသဲက ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေလသံမာမာနဲ႔ ျငင္းတယ္။ ကြဲကြဲ နည္းနည္းေတာ့ ဖုသြားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔တုန္းကလုိ ဒက္စ္မြန္တူးတူး စကားနဲ႔ေတာ့ စကားနာ ျပန္မထုိးေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ဆႏၵထက္သန္မွႈနဲ႔ လုပ္ရမယ့္ ကိစၥေတြမွာ အတင္းအက်ပ္ကုိင္ေနလုိ႔ အပိုပဲေလ။ သူ မလိုက္ခ်င္လည္း ေနေပါ့။ ဖိႏွိပ္သူဘက္က ရပ္ေနတာလို႔ စကားနာ မထုိးေတာ့ပါဘူး။

“မဲသာေပးၾက။ ႏုိင္ျပီးလို႔မွ တစ္ခုခု မတရားတာျဖစ္ရင္ ထိပ္ဆံုးကေန ေဝဖန္မယ္” ဆိုတဲ့သူေတြထဲက တခ်ိဳ႕လည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ျပီ။ “ရက္ ၁၀၀” အယူအဆ ေခတ္စားလာတယ္။ ဘာလို႔ အဲလို ယူဆၾကပါလိမ့္။ တကယ္လုိ႔ ေရတုိနဲ႔ ရွင္းလုိ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ခံယူထားတဲ့ ကိစၥေတြဟာ “ရက္ ၁၀၀” နဲ႔လည္း ရွင္းလုိ႔ ရစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ တစ္ဘက္မွာ ခ်က္ျခင္း ရွင္းလုိ႔ ရမယ့္ ကိစၥေတြအတြက္က်ေတာ့လည္း "ရက္ ၁၀၀" ျပည့္သည္အထိ အခ်ိန္ဆြဲေနစရာ မလိုပါဘူး။ အဲဒိ ရက္ ၁၀၀ အတြင္းမွာ တခ်ိဳ႕ေတြခမ်ာ ဘဝပ်က္သြားႏုိင္တယ္ေလ။
 
ကြဲကြဲ ေတြးေနတုန္းမွာ သဲသဲက စကား ဆက္လာျပန္တယ္။ “မင္းတုိ႔ ယားတာက အေရးမၾကီးဘူး။ မင္းတုိ႔လို လူနည္းစုေတြ၊ ရြာျပင္ကေကာင္ေတြ ယားလုိ႔ အာဏာျပန္သိမ္းရင္ ငါတုိ႔ အမ်ားစုေတြပါ ဒုကၡေရာက္မွာ။ မင္း သခ်ၤာ မတြက္တတ္ဘူးလား။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ အဖ်က္သမားေတြ” ဆုိပဲ။


အရင္တုန္းက မတရားမွႈ တစ္ခုျဖစ္ရင္ အနည္းဆံုး အြန္လိုင္းမွာေတာ့ ဆဲလုိ႔ရတယ္။ ေဝဖန္လို႔ ရတယ္။ အခုက်.....  

ေၾသာ္...အခုက် .... မတရားမွႈကို ေဝဖန္ရံုေလးနဲ႔ေတာင္ ေသြးဆူတဲ့ေကာင္ေတြလုိလို၊ စစ္အုပ္စုရဲ ဒလန္ေတြလိုလိုိ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ လက္ေဝခံေတြလုိလို သမုတ္ခံလာရတယ္။ သဲသဲတုိ႔လို လူေတြဟာ မတရားမွႈေတြရဲ႕ ဒိုင္းလို ျဖစ္လာတယ္။ မတရားမွႈ တစ္ခုကို ကုိယ္က ေဝဖန္ တုိက္ခုိက္ရင္ သူတို႔က ဒိုင္းလုိ အရင္ကာေပးေနသလို ျဖစ္လာတယ္။ "freedom from fear" ဆိုတဲ့ စကားကုိ သဲသဲတုိ႔ လံုးဝ ေမ့လိုက္ၾကျပီလား။


အဲဒီေတာ့ အဆုိအမိန္႔ေတြကို ကုိးကားတတ္တဲ့ သဲသဲကို ... ဘယ္သူ႔အဆုိအမိန္႔နဲ႔ ကြဲကြဲ တံု႔ျပန္သင့္ပါသလဲ။


ရြာျပင္ လမ္းထဲမွာ
နာက်င္ဝမ္းနည္း ေနတဲ့... ကြဲကြဲ :D

ေကာင္းကင္ကို (ေမ ၁၂)

ဥစၥာေစာင့္ေတြရဲ႕ ပီယဝါစာ

အညွိဳးစစ္ဘုရင္ေတြ
ထိုးစစ္ဆင္ေနတာက်
မ်ိဳးခ်စ္ဘဝင္ေတြဆီက
အပ္က်သံေတာင္ မၾကားရဘူး။

အျပံဳးေလးေတြစြက္
ပခံုးေလးေတြ ဖက္ခြင့္ျပဳကာမွ
အသည္းအသန္ေတြ ငိုျပ
ဆဲသံေတြ ျပိဳက်လာတယ္။
ေကာင္းကင္ကို (ေမ ၁၀ – ၂၀၁၆)

သတ္ပံုအမွန္ ပုခံုး အစား အသံထြက္အတုိင္း ပခံုးလို႔ ေရးထားပါတယ္။ free hugs လွႈပ္ရွားမွႈ အေပၚ ဆဲဆိုၾကတာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေရးလိုက္တာပါ။ blogspot ေဒါင္းေနခဲ့တာေၾကာင့္ Facebook မွာပဲ အရင္တင္ခဲ့ပါတယ္။

အိမ္တြင္းပုန္း

အာေရာဂ်ံ ပရာမံ လာဘံ ဆုိေပမဲ့

ကံကုိယံုျပီး ကန္ေတာ္ၾကီးတစ္ပတ္ မေျပးရဲဘူး။

ကေလးသူခုိးမုိက္ ဆုိျပီး

ေဆးထုိးလိုက္တာနဲ႔

ေဘးဆိုးဆိုက္ႏုိင္တဲ့ေခတ္မို႔

အိမ္တြင္းပုန္းေနရတယ္။

အလိမၼာစာမွာရွိတယ္ ဆုိေပမဲ့

စာအုပ္ဆုိင္ေတြထဲမွာ

ငါ့ လူႏွင္ဒဏ္သင့္ လိပ္ျပာေလး... တစ္နံနက္ခင္းလံုး မနားခ်င္ေတာ့ဘူး။

ဘာသာေရးမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ ဂမၻီရစာအုပ္ေတြ

အလကၤာသံုး နာဇီလက္သီးေတြ နဲ႔

ကြန္ဒံုးစြပ္မထားတဲ့ အဆီျပန္ စကားလံုးေတြက

အသင့္ေစာင့္ေနၾကတာမို႔

allergy ရွိတဲ့ငါ့ခမ်ာ

အိမ္တြင္းပုန္းေနရတယ္။

မူးယစ္ဆန္႔က်င္ေရးလည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။

သိပ္ရမ္းခ်င္တဲ့

အဆိပ္ပန္းဘုရင္ေတြ

ထိပ္တန္းဝင္ ဗိုလ္က်ေနတဲ့ေခတ္မွာ

အခန္႔မသင့္ရင္ ေဆးရံုေရာက္သြားႏုိင္တာမုိ႔

ကမ္းလွမ္းလက္ေတြကုိ

ကမန္းကတန္းဝွက္ျပီး

အိမ္တြင္းပုန္းေနရတယ္။

ေကာင္းကင္ကုိ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆ - ၂၀၁၆)

က်ီးကန္းအရွင္ၾကီး ရဲ႕ ေမတၱာစာ

သေရာ္စာကုိလည္း အတည္ထင္ျပီး မဆဲနဲ႔။

ေစာ္တကာကုိလည္း အပီခင္ျပီး မတြဲနဲ႔။

သေရာ္စာကုိ အတည္ထင္ျပီး ဆဲက ဝိုင္းဟား ခံရလိမ့္မည္။

ေစာ္တကာကို အပီခင္ျပီး တြဲက ခုိင္းစား ခံရလိမ့္မည္။

စစ္တပ္နဲ႔ကာခ်ဳပ္ကုိ Facebook မွာ သိပ္မစနဲ႔။

အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ကို အေတြးညြတ္ကာ စိတ္မခ်နဲ႔။

စစ္တပ္နဲ႔ ကာခ်ဳပ္ကို Facebook မွာ သိပ္စက တရားစြဲလိမ့္မည္။

အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ကုိ အေတြးညြတ္ကာ စိတ္ခ်က တအားလြဲလိမ့္မည္။

ေကာင္းကင္ကုိ