စႏၵာမရွိေတာ့တဲ့ ေကာင္းကင္

အေၾကာင္းမျမင္ရတဲ့ ကံၾကမၼာက ကြက္က်ားေမႊတယ္။
ေကာင္းကင္အပါးမွ စႏၵာက ထြက္သြားေလတယ္။
ေမာင္းဝင္လာတဲ့ ဒဏ္ရာရထား ဆက္သြားေနဆဲ။
ေျပာင္းခ်င္လွလည္း အဖန္တရာမက ဆက္မွားေနဆဲ။

စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းဆိုတဲ့ သတၱဝါက အသက္တအားရွည္တယ္။
ျပႆနာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကုိလည္း ဆက္ပြါးေနတယ္။
ငါနဲ ့ငါ ထပ္တူမက်ေတာ့တဲ့ ရက္အမွားေတြထဲ
မသိစိတ္နဲ ့ပဲ စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ ဆက္သြားေနခဲ့။

ငါ့ရင္ထဲမွာ စိတၱဇတေစၦေတြ က်က္စားေနတယ္။
ျမင္ျမင္သမွ်မွာ တျခားအေရာင္ေတြထက္ အနက္မ်ားေနတယ္။
ေၾကာင္ေနတဲ့နားကလည္း အျပစ္တင္သံေတြပဲ ဆက္ၾကားေနခဲ့
အိပ္မက္ထဲအထိ္ ႏွိပ္စက္ေနတာလည္း သူတို ့မ်က္ႏွာနဲ ့ပါးကြက္သားေတြပဲ။

ရွင္သန္လုိစိိတ္ဆိုတဲ့ ကုိယ္ေစာင့္နတ္ကေတာင္ ငါ့ကုိစြန္ ့ခြာ ထြက္သြားေလတယ္။
ႏွလံုးသားနဲ ့ငါေရႊ ့မိသမွ် ေကာင္းရွံဳးျဖစ္မယ့္ အကြက္မွားေတြပဲ
ငါမထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ ငါေတြဟာ ငါ့ရန္သူရဲ ့ဘက္သားေတြပဲ
ရွံဳးနိမ့္ျခင္းဟာ ေအာင္ႏုိင္သူအျဖစ္ ငါ့အျပဳအမူေတြကုိဝင္ပူးျပီး ထြက္ၾကြားေနဆဲ။
ေကာင္းကင္ကို