လင္းေတာ့လုပ္…ေမွာင္ေတာ့အိပ္နဲ႕
ငါတို႔ဟာ
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ လူလုိ႔ေခၚေနတဲ့
ေလာကရဲ႕ ေခြးသြားစိပ္ေတြပါကြယ္။
ဘဝကို
နာရီတလံုးလို ငံု႔ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီစက္ဝိုင္းထဲမွာ ဒီခရီးကုိပဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ လွည့္ပတ္ေနရေတာ့
ဘဝက
သက္ရွိ နာရီလက္တံ ဆန္တယ္။
အသက္ဝဝ ရွဴႏုိင္ဖုိ႔ အေရး
ေလွကားေတြအတိုင္း တထစ္ျပီး တထစ္ေလွ်ာက္
ေၾသာ္…အျမင့္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း
သခ်ၤ ိဳင္းတခုေပၚ ျပန္ခုန္ခ်ဖုိ႔ပါပဲ။
ေသျခင္းတရားဆီ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လိုက္ပုိ႔ေနရတဲ့ ယာဥ္ၾကီးထဲမွာ
ငါနဲ႔ငါ ကပ္လြဲသြားတာ
ဘယ္ေလာက္ရင္နာစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။
အိပ္မက္နဲ႔ ဘဝ ထပ္တူမက်တဲ့အျဖစ္
ငါ အဆစ္ရလုိက္ေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တေတာင္ျပီး တေတာင္ အေက်ာ္
ခရစ္ေတာ္က အိပ္ေမြ႕ခ်ျပီးေခၚေတာ့မွ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျမသားေတြဆီအပ္
အားလံုးတခန္းရပ္လိမ့္မယ္
ေၾသာ္…လူ႔ဘဝရဲ႕ဇာတ္တဲ့။
(ေကာင္းကင္ကုိ)
ကိုဟန္သစ္ျငိမ္နဲ႔ မခုိင္စုိးလင္းတို႔ စီစဥ္တဲ့ "ေသဆံုးတတ္သည္" ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကပါ။
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားတယ္..
ReplyDeleteေတာ္ေတာ္ေလးခံစားလို႔ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးဘဲ။
အခုေရးသြားတဲ့ ကြန္မန္႔က ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ဖန္တီးႏုိင္မႈအရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ စကားလံုးေတြရဲ႕ အႏုပညာစြမ္းအားကို ေလးစားမိတဲ့ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို လံုေလာက္ျပည့္စံုေစမယ္ မထင္ဘူး အကင္ ။
ReplyDeleteဘဝကို
ReplyDeleteနာရီတလံုးလို ငံု႔ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီစက္ဝိုင္းထဲမွာ ဒီခရီးကုိပဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ လွည့္ပတ္ေနရေတာ့
ဘဝက
သက္ရွိ နာရီလက္တံ ဆန္တယ္။
ကိုယ့္ကိုကုိယ္လည္း အဲ့လို ့ပဲၿမင္တယ္ ကိုေကာင္းေရ
အမမိုေည
ငါနဲ႔ ငါ ကပ္လြဲသြားတာေတာ႔ ၾကာလွၿပီလို႔ပဲ ေၿပာရမလားပဲ... း)
ReplyDeleteျမင္တတ္လိုက္တာ ကိုေကာင္းရာ။
ReplyDeleteဟုတ္တယ္.ဒါၾကိဳသိေနတဲ့.ဇာတ္သိမ္း..
ReplyDeleteသိသိၾကီးနဲ႕ကေနတဲ႕..ဇာတ္. ။
Exploring digg.com I noticed your website book-marked as: Blogger: ေကာင္းကင္ကို.
ReplyDeleteI am assuming you book-marked it yourself and wanted to ask
if social book-marking gets you a ton of targeted traffic?
I've been thinking about doing some bookmarking for a few of my sites but wasn't certain if it would produce any
positive results. Thank you so much.
Have a look at my blog ... music