ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ကုိယ့္ေခါင္းကုိယ္ျဖတ္
ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ကုိယ္တိုင္ေသာ့ခတ္ခဲ့သူ။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ကုိယ့္ႏွလံုးသား ကုိယ္ထုတ္
ကၾကီးခေကြးစည္းခ်က္ေတြအတိုင္း ခုတ္ဖုိ႔။
ငါလား?
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရင္ခြင္မွာပိုက္ရင္း ေပ်ာက္ဆံုး
မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းၾကိဳက္ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔။
ငါလား?
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မ်က္ျခည္ျပတ္
ငါနဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ ရပ္ေနတဲ့သူ။
ဒီလိုနဲ႔
ငါ့ကုိ ငါက ေျပာတယ္။
ေဟ့ေကာင္
မင္းကုိယ္မင္း မွန္ထဲမွာျပန္ၾကည့္
လူ႔သမုိင္းတခုလံုး ပိေနတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
ဂြတ္ဧ။္ .. း)
ReplyDeletevery good poem!
ReplyDeletevery good poem!
ReplyDelete