Tuesday, June 29, 2010

အၾကြင္း

လက္ယပ္ေခၚေနတဲ့ အိပ္မက္ေလးကုိတည္
ဘဝနဲ ့ရင္းျပီး စားၾကည့္လိုက္တာ
ရလဒ္က သုညနဲ ့
အမာရြတ္ေတြ ၾကြင္းခဲ့တယ္။
ေကာင္းကင္ကို
at

16 comments:

  1. ပိုင္မင္းေဆြJune 29, 2010 at 3:49 PM

    အမာရြတ္ေတြၾကြင္းခဲ့တယ္လားဗ်ာ။

    ReplyDelete
  2. ma maJune 29, 2010 at 4:05 PM

    လက္ယပ္ေခၚေနတဲ့ အိပ္မက္ေလးကုိတည္
    ဘဝနဲ ့ရင္းျပီး စားၾကည့္လိုက္တာ
    ရလဒ္က သုညနဲ ့
    အမာရြတ္ေတြ ၾကြင္းခဲ့တယ္။


    ေရးတတ္လိုက္တာငါ့ေမာင္ရယ္။

    ရလာဒ္ သုညတဲ ့လား

    အႀကြင္းက အမာရႊတ္

    ဟုတ္တယ္ အမာရႊတ္ေတြ

    ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ

    ရင္ဘတ္ႀကီး စုတ္ျပတ္သတ္လို ့ေပါ့

    ေလာကဓံ တရား ထုေထာင္းတာေလ

    အံႀကိတ္ မာန္တင္း

    လက္သီး က်စ္က်စ္ဆုတ္

    ေနရတဲ ့ဘ၀ ထုသား

    ေပသား က်ေနေရာေပါ့ေနာ္

    ဘ၀သမိုင္း မရိုင္းပါဘူး

    အခ်စ္ သမိုင္းလည္း မရိုင္းပါဘူး

    ReplyDelete
  3. AnonymousJune 29, 2010 at 4:56 PM

    ဟုတ္တယ္ ၾဆာကဗ်ာေရ......
    နာတာထက္ အမာရြတ္က်န္တာပုိဆုိးတယ္ေလ...
    ဘုထုးံႀကီးနဲ႕ .....

    ေလးစားစြာျဖင့္
    ကန

    ReplyDelete
  4. သြယ္လင္းဆက္June 30, 2010 at 11:31 AM

    ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အဲဒီလိုခံစားေနရတယ္။

    ReplyDelete
  5. AnonymousJune 30, 2010 at 11:47 AM

    what a beautiful

    ReplyDelete
  6. AnonymousJune 30, 2010 at 11:47 AM

    good poem. what a beautiful

    ReplyDelete
  7. vowelJune 30, 2010 at 9:08 PM

    ေဘာဇ ဘုရင္ရဲ႕ အမာရြတ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့...
    ၿမတ္နိုးသင့္တယ္ဗ်ိဳ႕။

    ReplyDelete
  8. noblemoeJuly 1, 2010 at 9:49 AM

    ကဗ်ာေလး လာခံစားသြားပါ၏။
    အေတြးေတြ အေရးေတြ စာလံုးသံုးထားတာေတြ တိုတိုေလးနဲ့ ထိထိမိမိ တကယ္ကို နွစ္သက္မိပါတယ္။
    သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
    မိုး

    ReplyDelete
  9. Myanmar Good Knowledg Co., LtdJuly 2, 2010 at 8:35 PM

    မရင္းခ်င္ေတာ႔ဘူး၊
    အတင္း၀င္စားပစ္လိုက္မယ္။
    ရလဒ္က အျမတ္၊
    အျပတ္ပဲ အႀကြင္းမရွိ။

    အဟိ အဟိ၊
    ရူးသြားျပီမထင္နဲ႕။

    ဒါလား ၊ အမာရြတ္ပါ။
    ေခ်ာ္လဲျပီး ဒူးကြဲထားတာ။

    ေကာင္းကင္ကိုေရ
    မဂၤလာပါ။
    “အႀကြင္း”ကဗ်ာ တဆင္႔ထပ္ခံစားခဲ႔ပါရေစ။

    ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

    ReplyDelete
  10. ညလင္းအိမ္July 4, 2010 at 11:25 AM

    အမာရြတ္ေတြေတာင္ ၾကြင္းသလား အကိုရ ...

    ReplyDelete
  11. သိ င်္ဂါ ရJuly 5, 2010 at 8:59 PM

    ကဗ်ာေတြ တ၀ ဖတ္ခြင့္ရတာ ေက်းဇူးပါ

    ကိုေကာင္းကင္

    လတ္တေလာ ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္ေသးေပမယ္႔ ...

    ကဗ်ာအေပၚ ႏွစ္သက္တဲ႔ ရီညႊတ္စိတ္ကေတာ႔ ...

    ေသြးညီွနံ႔ရတဲ႔ ဓားလို စိတ္တစ္ခုလုံး

    လက္လက္ထ သြားရတယ္ ... :)

    ReplyDelete
  12. AnonymousJuly 6, 2010 at 11:47 AM

    ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ႏိုင္မယ့္အမာရြတ္မ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ... အထူးသျဖင့္ထားခဲ့ျပီးထြက္သြားရတဲ့သူက ပိုနာက်င္ပါတယ္ ကိုယ္ေပၚမွာရွိတဲ့အမာရြတ္ေတာင္ ေပ်ာက္ဖို႕ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသးတာပဲ ႏွလံုးသားေပၚက အမာရြတ္ကေတာ့ ေသရာပါမွာ မလြဲပါပဲ
    ကဗ်ာေလးက တကယ္ခံစားရပါတယ္ ကိုေကာင္းကင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  13. Shinehnin PhyuJuly 6, 2010 at 1:54 PM

    nice and beautiful taught.

    ReplyDelete
  14. WhiteJanuary 24, 2011 at 2:50 PM

    "ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုတည္ အခ်ိန္ကာလနဲ႕စားလို႕ အၾကြင္း နာက်င္မွဳ က်န္ေနမည္ဆိုလွ်င္ ဤပု စ ၦာ အား ငါမတြက္လို...။"

    က်ေနာ္ ေရးဘူးတဲ့စာသားေလးပါ..။ ကိုယ္အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္စီမွာ ခပ္ဆင္ဆင္ေလးေတြ႕မိလို႕ ၀မ္းသာလို႕..လာျပီး ကြန္မန္႕ခ်န္လိုက္တာ။ အကို႕ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ ကူးျပီး ျဖန္႕ေလ့ရွိတယ္..။ ခြင့္ျပဳမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။

    ReplyDelete
  15. WhiteJanuary 24, 2011 at 2:50 PM

    "ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုတည္ အခ်ိန္ကာလနဲ႕စားလို႕ အၾကြင္း နာက်င္မွဳ က်န္ေနမည္ဆိုလွ်င္ ဤပု စ ၦာ အား ငါမတြက္လို...။"

    က်ေနာ္ ေရးဘူးတဲ့စာသားေလးပါ..။ ကိုယ္အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္စီမွာ ခပ္ဆင္ဆင္ေလးေတြ႕မိလို႕ ၀မ္းသာလို႕..လာျပီး ကြန္မန္႕ခ်န္လိုက္တာ။ အကို႕ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ ကူးျပီး ျဖန္႕ေလ့ရွိတယ္..။ ခြင့္ျပဳမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။

    ReplyDelete
  16. Kaung Kin KoJanuary 24, 2011 at 2:54 PM

    ဟုတ္။ White ရဲ႕ကဗ်ာေလးလည္း ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကဗ်ာေတြ ျဖန္႔ေဝေပးတာကုိလည္း ေက်းဇူးပါ။ း-)

    ReplyDelete