သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ စကားဝိုင္း

(၁)
ရင္ဘတ္မွာ ျမွားတန္းလန္းန႔ဲ လူနာေတြ…
ဘယ္သူေတြလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္
က်ေနာ္တို ့ကုိယ္တိုင္ ျဖစ္ေနတယ္။

(၂)
လူ ့ဘဝဆိုတာ
ေမြးကတည္းက ေျခြအခ်ခံလိုက္ရတဲ့
သစ္ရြက္တရြက္ပါပဲ။

ပ်ံတက္ျခင္းနဲ ့ေၾကြက်
သူ ့ဘဝခရီး ခဏမွာ
သစ္ရြက္ တရြက္က ဆိုတယ္
လူသားရဲ႕အစ…ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဖန္ဆင္းမွႈကတဲ့။
ေနာက္တရြက္က ျငင္းတယ္။
လူသားရဲ႕အစ…ျဗဟၼာၾကီးေလးပါးက။

ဒီလိုနဲ ့
ယံုၾကည္မွႈ ‘ခ်ိဳ’ေတြ တေထာင္ေထာင္နဲ႕
သစ္ရြက္ႏွစ္ေကာင္ ခတ္တဲ့ၾကားမွာ
နားရြက္ေလး တစံု ၾကားညပ္သြားတယ္။

က်ေနာ္
ျမွားဒဏ္ရာကုိသာ အာရံုေရာက္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ႏု
ကုိယ္တိုင္မသိတဲ့အရာအတြက္ ရန္ျဖစ္ဖို႔ ဝန္ေလးလွတဲ့ အရုိးစု
စားပြဲကုိ လက္သီးနဲ႔ ဝုန္းခနဲထု
အာရံုေတြကုိ က်ေနာ့္ဆီ လုလိုက္တယ္။

ပစၥဳပၸန္ကုိ တည့္တည့္ၾကည့္
ျမင္ႏုိင္သေလာက္ပဲေျပာၾကည့္မယ္။
လူဟာ လူက ဆင္းသက္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို